«Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι , καγώ αναπαύσω υμάς»
Τι είναι αυτό που λείπει σήμερα από τον κόσμο; Υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί ειλικρινά ότι η κοινωνία μας βαδίζει από το κακό στο χειρότερο; Η διαφθορά, η σήψη, η ανηθικότητα, η κατάρρευση των θεσμών της κοινωνίας, η διάλυση των οικογενειών, η εγκληματικότητα, η ανεργία των νέων, τα ναρκωτικά και οι ασθένειες αποτελούν την κυρίαρχη εικόνα του σημερινού κόσμου που ζούμε, την στιγμή που έννοιες και αξίες όπως η πίστη, η εμπιστοσύνη, η φιλία, η αλληλοϋποστήριξη, η συμπόνοια και η αγάπη μοιάζουν να αμφισβητούνται, να θεωρούνται ξεπερασμένες και ακούγονται σαν συνθήματα αδειανά από εκείνους που συνήθως υποκριτικά και ψεύτικα τις επικαλούνται για να καλύψουν ιδιοτελή κίνητρα.
Όσες προσπάθειες έγιναν κατά καιρούς και όσα συστήματα ή μεταρρυθμίσεις προτάθηκαν από κοινωνικούς αναμορφωτές για την καλυτέρευση της ζωής του ανθρώπου- αιώνες τώρα- είχαν ως στόχο τους να διορθώσουν τις εργασιακές, κοινωνικές, μορφωτικές συνθήκες ζωής, άφησαν όμως τον εσωτερικό άνθρωπο με τα πάθη, τις κακίες και τα άγρια αισθήματα της ανηθικότητας και της αντιπαλότητας.
Ο άνθρωπος απέτυχε διότι η πηγή του κακού και η ροπή της αμαρτίας υπάρχει μέσα του, μέσα στην καρδιά του. Πρέπει ειλικρινά να ρωτήσουμε τον εαυτό μας, υπάρχει κάτι που μπορεί να αλλάξει τον άνθρωπο, να τον μεταμορφώσει βαθιά και ουσιαστικά; Η απάντηση είναι ο Χριστός.
Εκεί που ο άνθρωπος απέτυχε με τις δικές του περιορισμένες δυνατότητες έρχεται ο Χριστός, η μοναδική λύση, που έχει την δύναμη να αλλάξει τον άνθρωπο ριζικά, να τον αναμορφώσει, να του χαρίσει την γαλήνη και την ειρήνη της ψυχής του αλλά και με τους άλλους και να του δώσει νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη, να του χαρίσει την αιώνια ζωή.
Η αλήθεια του Χριστού μας δείχνει την σωστή πορεία και τον δρόμο της σωτηρίας που ο Θεός μας προσφέρει. Μόνον αν γνωρίσουμε τον Αληθινό Θεό και δεχθούμε την απέραντη αγάπη Του για μας τότε η ζωή μας μπορεί να αλλάξει και να γίνουμε πραγματικά ευτυχισμένοι και χαρούμενοι.
Ο Θεός αγάπησε τόσο πολύ τον άνθρωπο ώστε έστειλε τον μονογενή Του Υιό να πεθάνει υπέρ των αμαρτωλών, για να καταργήσει την αμαρτία και την κακία πάνω στον Σταυρό, να αποκαταστήσει τις τραυματισμένες από την αμαρτία σχέσεις του ανθρώπου με τον Θεό, να μας χαρίσει την προοπτική της αιωνίου ζωής.
1) Κανείς δεν γνωρίζει τι του επιφυλάσσει το μέλλον, ούτε καν η αυριανή ημέρα. Χρειαζόμαστε κάποιο φως να φωτίσει το σκοτεινό μας μέλλον. Η ανησυχία και η αβεβαιότητα για το αύριο ταράζει και διώχνει την γαλήνη. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που μπορεί να μας δώσει ασφάλεια για το μέλλον. Ο Θεός υπόσχεται να αναλάβει την ζωή μας υπό την προστασία Του, φθάνει με εμπιστοσύνη να αφήσουμε τον εαυτό μας στα χέρια Του.
2) Πάντοτε, όταν θέλουμε να κάνουμε μία νέα αρχή στην ζωή μας, μας συναρπάζει η προοπτική της αλλαγής και οι νέες ευκαιρίες που ανοίγονται μπροστά μας. Οι ευκαιρίες για αλλαγή είναι άφθονες, και κανείς δεν είναι τόσο νέος ή ηλικιωμένος, δυνατός ή αδύναμος, υγιής ή άρρωστος ώστε να μην μπορεί να αλλάξει την ζωή του κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Φθάνει να ζητήσουμε με πόθο τον Θεό και να αξιοποιήσουμε κάθε καινούργια ευκαιρία που μας δίνει ο Χριστός να διορθώσουμε την ζωή μας.
3) Κάθε καινούρια αρχή, κάθε νέα ημέρα, κάθε νέος χρόνος είναι μία ακόμη ευκαιρία να αποδεχθούμε την πρόσκληση του Κυρίου και να Τον πλησιάσουμε με πίστη και μετάνοια για να λάβουμε την χάρη Του, την συγχώρεση των αμαρτιών μας και την αιώνια ζωή. Κάποτε, κάποιοι οδοιπόροι είχαν απομακρυνθεί από το χωριό τους και καθώς είχε νυχτώσει και σκοτεινιάσει πίστεψαν ότι είχαν χάσει τον δρόμο τους, όταν ξαφνικά είδαν από μακριά ένα μικρό φως.
Ακολουθώντας το φως έφθασαν σε ένα μικρό σπίτι που ο ιδιοκτήτης του είχε ανάψει ένα μικρό κεράκι για να φωτίζει το δωμάτιο. Έτσι, κατάφεραν να σωθούν και δέχθηκαν την φιλοξενία του οικοδεσπότη. Ας προσέξουμε και μεις να μην χάσουμε τον προσανατολισμό μας και να μην απομακρυνθούμε από το Φως του Χριστού. » Για λίγο ακόμη το φως θα είναι μαζί σας. Περπατάτε όσο έχετε το φως για να μην προφθάσει το σκοτάδι.
Γιατί όποιος περπατάει στο σκοτάδι, δεν ξέρει που πηγαίνει» (Ιω. 12, 36). Πόσες φορές η ζωή μας μοιάζει με ένα σκοτεινό μονοπάτι που δεν βρίσκει κάποιο φως για να την καθοδηγήσει σε κάποιο κατάλυμα, όπως το ταπεινό εκείνο σπίτι που βρήκαν οι κουρασμένοι οδοιπόροι. Πόσες φορές τα έργα της αμαρτίας σκοτεινιάζουν την σκέψη και το μυαλό μας και δεν μας αφήνουν να δούμε το φως του Χριστού.
Μόνον όταν έλθει στην ζωή μας το φως του Ευαγγελίου του Χριστού τότε θα διαπιστώσουμε πόσο άσχημη και σκοτεινή ήταν η προηγούμενή μας ζωή. Μπροστά στο φως της αλήθειας αποκαλύπτεται το σκοτάδι της ψυχής μας, το πόσο πονηρή και διεφθαρμένη είναι η καρδιά και το μυαλό μας. Ο Λόγος του Κυρίου έρχεται σαν ένα κερί να φωτίσει τις σκοτεινές διαδρομές, να μας αποκαλύψει την πραγματική μας πνευματική κατάσταση αλλά και να μας καθαρίσει και να μας σώσει.
Όπως μία ηλιαχτίδα, ένα μικρό φως μπαίνει σε ένα κλειστό χώρο και αμέσως το σκοτάδι διαλύεται έτσι και όταν εμείς αρχίσουμε να ζούμε μαζί με τον Χριστό και για τον Χριστό θα δούμε το λαμπρό Του φως να λάμπει στην νέα μας πορεία. »Εγώ είμαι το φως του κόσμου. Όποιος ακολουθεί εμένα, δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως της ζωής» (Ιω 8, 12).
4) Ο Χριστός μας δίνει πολλές ευκαιρίες να μετανοήσουμε και να επιστρέψουμε σε Αυτόν. Ωστόσο, συχνά αδιαφορούμε για το κάλεσμά Του και συνεχίζουμε αδιόρθωτοι. Αυτό το παράπονο έχει εκφράσει ο Κύριος με την χαρακτηριστική Του φράση: »πόσες φορές θέλησα να περιμαζέψω τα παιδιά σου, όπως μαζεύει η κλώσα τα κλωσόπουλά της κάτω από τις φτερούγες της, όμως δεν θελήσατε!» (Ματθ 23, 37-38).
Αλήθεια, πόσες φορές μας κάλεσε ο Χριστός κοντά Του, θέλοντας να μας σκεπάσει με το έλεός Του και εμείς αρνηθήκαμε; Πόσες φορές απορρίψαμε την προσφορά της θεϊκής Του αγάπης και συγχώρησης; Η πρόσκληση του Κυρίου είναι για μια νέα ζωή. Κάποιος βασιλέας με πολύ καμάρι είχε πει για την πρωτεύουσα του βασιλείου του ότι »την βρήκα χτισμένη με τούβλα και την αφήνω με όμορφα κτίρια και μαρμάρινα οικοδομήματα».
Το ίδιο κάνει και ο Χριστός. Μας βρίσκει αμαρτωλούς, με τις ψυχές μας εξαθλιωμένες και κουρελιασμένες από τα πάθη και τις κακίες και μας μεταμορφώνει κατά το δικό Του πρότυπο, μας ντύνει με το ένδυμα της δικαιοσύνης και της αγιότητας. Η θυσία Του πάνω στον Σταυρό μας εξαγνίζει, μας αναγεννά και μας κάνει μία καινή κτίση, ένα νέο δημιούργημα της αγάπης Του. »Αν κανείς ανήκει στον Χριστό, είναι καινούργια κτίση.
Τα παλιά πέρασαν, όλα έχουν γίνει καινούρια!» (Β’ Κορ 5,17). Ας αφεθούμε με πίστη στον Χριστό και ας Του επιτρέψουμε να έλθει στην ζωή μας και να την μεταμορφώσει προς το καλύτερο.
Αρχιμ. Κύριλλος
-120x86.jpg)
