Σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 18 Ιανουαρίου στις εκδόσεις Αρμός, με αφορμή την παρουσίαση του συλλογικού τόμου με τίτλο «ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ – Ο διάλογος και η κριτική για το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου», ακούσθηκαν και μάλιστα από χείλη επισκόπου, θέσεις και αντιθέσεις για το μάθημα των Θρησκευτικών, τους Θεολόγους καθηγητές και το νέο πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών.
Οφείλουμε ως εκ τούτου, να επισημάνουμε, τις παρακάτω αναφορές του συμμετέχοντος στην εκδήλωση, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, όπως αυτές καταγράφονται σε βίντεο που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο και οι οποίες από μόνες τους, λειτουργούν, θεωρούμε, καταλυτικά, στο να αποκαλυφθεί τι εννοούν κάποιοι από όσους υποστηρίζουν το νέο πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά, όταν χρησιμοποιούν τους όρους «δημοκρατία» και «διάλογος»:
Σεβ. Δημητριάδος: «Θέλω να πω για την Ιεραρχία. Λυπάμαι αλλά πλέον η Ιεραρχία δυστυχώς έχει επηρεαστεί (ενν: από τους αντίθετους στα πιλοτικά Προγράμματα), τρέμω να μην έρθει η στιγμή συζητήσεως μέσα στο σώμα της Ιεραρχίας (ενν.: για το μάθημα των Θρησκευτικών)».
Ακροατής: «Γιατί έγινε αυτό;»
Σεβ. Δημητριάδος: «Γιατί δυστυχώς αφήσατε ή αφήσαμε περιθώριο, σ΄ αυτούς τους οποίους περιγράφετε κάθε φορά με τον τρόπο που τους περιγράφετε, να επηρεάσουν τους Ιεράρχες, διότι αυτοί είναι οργανωμένοι, είναι συντονισμένοι, κατεβαίνουν με σάιτ, κάνουν συναντήσεις και επηρεάζουν, άρα αυτή τη στιγμή συζήτηση στην Ιεραρχία δεν θα πρέπει να γίνει γι΄ αυτό το θέμα».
Με βάση τα όσα δήλωσε ο Σεβασμιώτατος Δημητριάδος, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, ό,τι οι εκφράσεις περί «πλέριας δημοκρατίας» ή αντίθετα για «έλλειμμα δημοκρατίας», αποτελούν ένα σύνηθες, ανούσιο φαινόμενο και μια τετριμμένη, ανώφελη πρακτική στο δημόσιο βίο της χώρας όπου γεννήθηκε η δημοκρατία. Επίσης η κατά κόρον χρήση από ορισμένους, των λέξεων «δικαίωμα», «αντίλογος», «θέση – αντίθεση – σύνθεση», «ήθος», για να εκφραστεί το νόημα του αληθινού διαλόγου και μιας δημοκρατικής συμπεριφοράς, τελικά αποδεικνύονται κενές περιεχομένου, όταν χρησιμοποιούνται προσχηματικά.
Εμείς, ως Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων επιμένουμε στη θέση μας η οποία έχει ήδη, ξεκάθαρα εκφρασθεί στο Δελτίο Τύπου της 8/2/2014, δηλαδή : «εάν ο Αρχιεπίσκοπος αληθώς ανησυχεί για το μάθημα, οφείλει, χωρίς άλλη αναβολή, να θέσει το ζήτημα στην Ιεραρχία που συνέρχεται στα τέλη του τρέχοντος μηνός Φεβρουαρίου ενώπιον όλων των Ιεραρχών. Και εάν υπάρχουν διαφορετικές επί του θέματος απόψεις μεταξύ των Ιεραρχών ας ληφθεί απόφαση σύμφωνη με τη γνώμη των πλειόνων.»
Συνημμένα:
Για την καλύτερη ενημέρωση όλων των ενδιαφερομένων, παραθέτουμε:
α) τον διαδικτυακό σύνδεσμο του βίντεο http://www.youtube.com/watch?v=7F7larZpq5g με την παρέμβαση του Σεβασμιωτάτου (σημείο 1:29:30 του βίντεο) και
β) απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα από την εν λόγω παρέμβαση.
Σεβ. Δημητριάδος: «…Το πρώτο που ελέχθη είναι ότι πλέον το θέμα έχει ιδεολογικοποιηθεί. Και μπήκαμε στα χαρακώματα. Ενώ κάναμε τεράστια προσπάθεια εδώ και δεκαπέντε χρόνια να φέρουμε σε κοινό διάλογο και σε κοινή συνιστώσα το θέμα, όχι μόνο δεν το πετύχαμε, έγινε το εντελώς αντίθετο. Χωριστήκαμε σε ομάδες, ένθεν κακείθεν και πλέον το θέμα έχει πάρει ιδεολογικό χαρακτήρα καθαρά. Από τη μια είναι οι «μάρτυρες της Ορθοδοξίας» και από την άλλη είναι οι «προδότες της Ορθοδοξίας». Ξεκάθαρα πράγματα. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε;
Το δεύτερο θέμα που έχω σημειώσει είναι : μιλάμε βέβαια για ένα κατηχητικό μάθημα κύριε καθηγητά. Όντως έτσι το χαρακτήρισαν, δεν έχει γραφτεί πουθενά επίσημα ότι είναι κατηχητικό. Κανένα αποτέλεσμα. Εσείς είδατε πουθενά αποτέλεσμα όλα αυτά τα χρόνια; Λυπάμαι συνάδελφοι, θεολόγοι παλαιοί των ημερών.
…
Λοιπόν, βεβαίως, θα πω και ακριβώς, ως απόρροια του γεγονότος, ότι έχουμε θέμα διδασκόντων, συγγνώμη κύριε καθηγητά. Εμείς οι ποιμένες που μετέχουμε στις συναντήσεις των θεολόγων της περιοχής μας, έχουμε σφίξιμο, μεγάλο σφίξιμο, πολύ μεγάλο σφίξιμο. Λυπάμαι που το λέω, αυτή είναι όμως η εμπειρία μας. Έχουμε θέμα διδασκόντων και όχι περιεχομένου διδασκαλίας, για να ‘μαστε ειλικρινείς.
…
Ο εκκλησιασμός, ο τρόπος που γίνεται, καλύτερα να μην γινόταν, αλλά δεν μπορώ να το πω φωναχτά, αν το πω φωναχτά θα μου πουν, ξέρω γω, ότι διώχνω τα παιδιά από την Εκκλησία. Προσπαθούμε να κάνουμε ότι μπορούμε, όσο μπορούμε, όπου ο ιερέας τολμάει να συνεργαστεί, πάει τάξη – τάξη, και κει κάτι γίνεται. Όταν γίνεται ο κοινός εορτασμός και μάλιστα των Τριών Ιεραρχών, τότε ο Θεός να μας φυλάξει. Είναι μια εμπειρία τραγική. Η θεολογική κατάρτιση (ενν. των Θεολόγων) οι καθηγητές την ξέρουνε, απλώς εγώ σημείωσα μια τελευταία φράση, φοβάμαι ότι με όλα αυτά άλλοι θα αποφασίσουν για μας χωρίς εμάς. Συγνώμη γι΄ αυτό, το απεύχομαι. Μακάρι το βιβλίο να σταθεί αφορμή να ξαναξεκινήσουμε μια προσπάθεια, αλλά εγώ δεν είμαι ενθουσιασμένος. Φοβούμαι ότι τελικά τα πράγματα πολλές φορές γίνονται τελεσίδικα.
Γιατί; Γιατί δεν μπορέσαμε να βρούμε μια ενότητα που την είχαμε τόσο ανάγκη ιδιαίτερα στην εποχή μας. Παρόλα αυτά, πιστέψτε με, σήμερα η Εκκλησία, έχει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο, στη συνοχή του λαού, στην αλληλεγγύη του λαού. Μακάρι να μπορέσουμε να φανούμε αντάξιοι. Αυτό εξαρτάται από αυτά που θα βιώσουμε από δω και πέρα. Σίγουρα όμως η Εκκλησία σήμερα με το σημερινό προκαθήμενο, δε μπήκε στο πρώτο πλάνο, όπως είχε μπει επί αειμνήστου Χριστοδούλου. Ίσως, τότε, έπρεπε να δοθεί μια μάχη και δόθηκε. Τώρα, δίνουμε μια άλλη μάχη, που αν σωστά σταθούμε, μπορεί να υπάρχει μια ελπίδα αύριο να μιλάμε για τέτοια θέματα(ενν. μάθημα θρησκευτικών) σ΄ ένα επίπεδο που δεν θα ΄ναι Γαλλία, αλλά που θα ΄ναι ένα κράτος που θα σέβεται την ταυτότητά του και την ιστορία του. Σας ευχαριστώ.»
{youtube}Tx2dZgQA4UM{/youtube}
-250x180.jpg)
