Περί βαρβάρων

Κάποια κορόμηλα δεν καταπίνονται. Κάποια ανθρωπάκια που δεν γουστάρεις να τους δίνεις σημασία έρχεται η στιγμή που υπερβαίνουν τα εσκαμμένα και χτυπάν εκεί που δεν μπορείς να το αφήσεις κι αυτό να περάσει.

“Οι τροϊκανοί θα φύγουν. Και τότε εμείς τι θα κάνουμε; Τι θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους;” τόλμησε να ξεστομίσει ο υπουργός του πιο ευαίσθητου τομέα ενός Κράτους που δεν είναι άλλος από την Υγεία.

Το υποανθρωποειδές τελικά δεν πρέπει να το χλευάζεις, πρέπει να του χώνεις σφαλιάρα για να πηγαίνει στην θέση που πάντα ήταν: Στον πάγκο της ζωής να μαζεύει κάνα ψίχουλο με τις ψευτολαμογιές του απλά γιατί πρέπει να ανεχόμαστε και τους ψυχικά αναπήρους, τους ανύπαρκτους άεργους.

Το ελληνοφανές καρτούν που κυριαρχεί μια δεκαετία τώρα στην πολιτική σκηνή έχει χρησιμοποιηθεί από την κατοχική κυβέρνηση να λέει τα πιο σοβαρά πράγματα γνωρίζοντας ότι η κοινή γνώμη θα πει για άλλη μια φορά “μιλάει και ο Μπουμπούκος”. Ο Μπουμπούκος όμως κάποια στιγμή πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα πολύ σοβαρό φαινόμενο διότι χτυπάει πάντα εκεί που θέλει η μαριονέτα κυβέρνηση να χτυπήσει και λέει πάντα αυτά που θέλουν οι κυβερνώντες να πουν αλλά οι επιπτώσεις μιας δήλωσης θα είναι διαφορετική αν ειπωθεί από τον σοβαροφανή Σαμαρά σε σύγκριση με το ελληνοφανές κόπρανο που έχει στόμα και μιλάει. Ας σταματήσουμε, λοιπόν, να τον αντιμετωπίζουμε ως αυτός θέλει, αλλά όπως του πρέπει.

Μετά την δήλωση του “ήξερα ότι το Μνημόνιο θα είναι καταστροφικό για τους Έλληνες αλλά εγώ το ψήφισα”, χτυπάει εκ νέου την κατάλληλη στιγμή διότι πρέπει να στραφεί αλλού ο λαός και όλα τα συστημικά μέσα της κατοχής τον έχουν πρώτη μούρη. Χωρίς κανένας να του σέρνει αυτά που έπρεπε για τον βίο, την πολιτεία του και την πολιτική του. Εξάλλου γι’ αυτό ποντάρουν και στην σταυροδοσία διότι στο “δημοκρατικό” μας κύτταρο είναι περασμένες αυτές οι μουτσούνες οπότε το χέρι αντί να τους σταυρώσει κανονικά με ταβανόπροκες, τους “σταυρώνει” εκλέγοντάς τους.

Εντελώς τυχαία για όλη αυτή την σουργελιάδα το σοβαρό πανεπιστήμιο Χάρβαρντ καλεί τον υπουργό Υγείας της Ελλάδας για διαλέξεις σε φοιτητές. Τέτοιου είδους ιδρύματα δεν κάνουν τίποτε τυχαίο αλλά επιλέγουν με μεγάλη προσοχή ποιους θα προβάλλουν αλλά και ποιοι ήταν οι πιο αποδοτικοί στο έργο που τους έχει ανατεθεί από τους χρηματοδότες αυτών των ιδρυμάτων. Όπως ο Γιώργος Παπανδρέου, έτσι και ο Άδωνις Γεωργιάδης. Όσο δυσαρεστημένοι είναι οι πολίτες της Ελλάδας από τα δύο αυτά πρόσωπα άλλο τόσο ευχαριστημένοι είναι οι χορηγοί τους.

Τι θα κάνουμε, λοιπόν, χωρίς βαρβάρους; αναρωτιέται ο Γεωργιάδης θεωρώντας τον εαυτό του μη βάρβαρο. Μα αυτό που κάναμε πάντα έχοντας τους βαρβάρους εντός των τειχών και κάνοντας σλάλομ για να ζήσουμε ανάμεσα σε κομματόσκυλα, προδότες, απογόνους κουκουλοφόρων, γερμανοτσολιάδων και άλλα τέτοια μπουμπούκια. Διότι οι πραγματικοί βάρβαροι είναι εδώ και 70 χρόνια αυτοί που αφαιρούσαν το δικαίωμα της πλήρους ανεξαρτησίας του ελληνικού λαού. Ο Γεωργιάδης παπαγαλίζοντας το ποιηματάκι που του έδωσαν να πει στην σύναξη των φαρμακοβιομηχάνων βρήκε μόνο τρεις βαρβάρους, τους τροϊκανούς. Μη ζώντας στην πραγματική Ελλάδα από την ώρα που γεννήθηκε ήταν από την πλευρά πάντα των πραγματικών βαρβάρων και όχι από την πλευρά του πραγματικού λαού. Είναι κι αυτός γέννημα της βάρβαρης πολύχρωμης δήθεν δημοκρατίας η οποία δεν δίνει δεκάρα για τον άνθρωπο και την ελευθερία του. Δεν υπήρξε ιστορικά πιο βάρβαρο φύλο από όσους ανάγκασαν έναν λαό να είναι βαμμένος πράσινος ή μπλε και ενίοτε ροζ για να έχει μεροκάματο. Όσοι δεν έχουν υποκύψει εδώ και χρόνια στον εξευτελισμό και στους εκβιασμούς αυτών των βαρβάρων ξέρουν πολύ καλά τι εστί βαρβαρότητα. Ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει αναξιοκρατία, ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει παντελής έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης.

Οι τρεις βάρβαροι που αναφέρεται ο υπουργός Γεωργιάδης ήταν το κερασάκι στην τούρτα σε εποχές που είδαμε όλοι το πραγματικό πρόσωπο των εσωτερικών βαρβάρων. Ήταν και είναι απλά το περιτύλιγμα για να στραφούμε όλοι εναντίον των εισαγόμενων και να ζητήσουμε σωτηρία (για άλλη μια φορά) από τους εντόπιους βαρβάρους.

Κάποια στιγμή πιστέψαμε ότι ο Ναζισμός πέθανε αλλά η ακαμψία του οφειλόταν απλά σε νεκροφάνεια. Ξυπνώντας χρησιμοποίησε εντόπια ναζιστοθρεμμένα γεννήματά του ντύνοντάς τα με  Ελληνοφάνεια ακριβώς την στιγμή πριν ο λαός αντιληφθεί ότι ο βάρβαρος ήταν χρόνια εντός των πυλών. Πριν κάνει ό,τι ορίζει το ιστορικό καθήκον να κάνει απέναντι σε βαρβάρους. Αφού οι Ελληνοφανείς Εφιάλτες βάρβαροι θέλουν Καβάφη για να καλύπτουν την γενοκτονία, ας τα λένε όλα, ακόμη κι αυτά που τους αφορούν. Διότι όπως όρισε ο Καβάφης σε δύο μόνο στίχους για τους Έλληνες, “Τιμή τούς πρέπει όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κ’ οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε”.-