Το Απολυτίκιο του Αγίου Σπυρίδωνος του Θαυματουργού
Απολυτίκιον
Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.
Της Συνόδου της πρώτης ανεδείχθης υπέρμαχος, και θαυματουργός θεοφόρε, Σπυρίδων Πατήρ ημών· διό νεκρά συ εν τάφω προσφωνείς, και όφιν εις χρυσούν μετέβαλες· και εν τω μέλπειν τας αγίας σου ευχάς, Αγγέλους είχες συλλειτουργούντάς σοι Ιερώτατε. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ· δόξα τω σε στεφανώσαντι· δόξα τω ενεργούντι διά σου, πάσιν ιάματα.
Κοντάκιον
Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Τω πόθω Χριστού τρωθείς, Ιερώτατε, τον νουν πτερωθείς, τη αίγλη του Πνεύματος, πρακτική θεωρία, την πράξιν εύρες θεόπνευστε, θυσιαστήριον θείον γενόμενος, αιτούμενος πάσι θείαν έλλαμψιν.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις των θαυμάτων ο ποταμός· χαίροις ασθενούντων και πασχόντων ο ιατρός· χαίροις των λογίων του Πνεύματος ο σπόρος, Σπυρίδων Τριμυθούντος, ποιμήν τρισόλβιε.
Έτερον Μεγαλυνάριον
Χαίροις Τριμυθούντος η καλλονή, χαίροις ασθενούντων και πασχόντων ο ιατρός, χαίροις των Πατέρων ωράισμα και κλέος, τρισόλβιε Σπυρίδων, σε μεγαλύνομεν.
Ο Οίκος
Τον εκ κοιλίας ηγιασμένον Ιεράρχην Κυρίου, ανευφημήσωμεν νυν Σπυρίδωνα, τον της χάριτος πλάκας δεξάμενον θείας δόξης, και εν θαύμασι περιβόητον πάσι, και ως θερμόν και αυτόπτην της θείας ελλάμψεως, ως των πενήτων προστάτην, και των αμαρτανόντων ψυχαγωγόν· ούτος γαρ θύων τω βήματι του Χριστού, Ιεράρχης πιστός αναδέδεικται, αιτούμενος πάσι θείαν έλλαμψιν.
Κάθισμα
Ήχος πλ. δ’. Τη Σοφία και Λόγον.
Εκ ποιμνίων προβάτων την του Χριστού, Εκκλησίαν ποιμαίνειν προχειρισθείς, ποιμήν θεοπρόβλητος, συ Σπυρίδων ανέλαμψας, κακοδοξίας λύκους, ελάσας τοις λόγοις σου, εν ευσεβείας πόα, αυτήν εκτρεφόμενος· όθεν αναμέσον θεοφόρων Πατέρων, την πίστιν ετράνωσας, τη σοφία του Πνεύματος, Ιεράρχα μακάριε· πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω την αγίαν μνήμην σου.


















