Θεραπεία με βεντούζες

Στόχος της θεραπείας, είναι το τράβηγμα και η απομάκρυνση, από το σώμα, διαφόρων παθογόνων παραγόντων και κυρίως αδρανούς ενέργειας. Έχει επιτυχία, σε τόνωση του οργανισμού, σε κρυώματα, ψύξεις, αναπνευστικά προβλήματα, επικονδυλίτιδα, και σε γαστρεντερικές διαταραχές.

Παράλληλα γυμνάζονται οι μύες της πλάτης και ειδικά ο μυς που κρύβεται κάτω από τις ωμοπλάτες (γυρίζουμε το κάθε χέρι ξεχωριστά, όσο γίνεται περισσότερο στην πλάτη, σηκώνεται η ωμοπλάτη και φανερώνεται ο μυς, βάζουμε βεντούζες, στα σημεία κάτω από τις ωμοπλάτες).

Μεγάλη προσοχή πρέπει να δίδεται στο δέσιμο του βαμβακιού στο πιρούνι, να μην ξεφύγει και πέσει αναμμένο, στην πλάτη του ασθενή.

Κόβετε ενα κομμάτι βαμβάκι, 3 εκατοστά επί 12 εκατοστά, το τυλίγετε σε πιρούνι και το περιστρέφετε, εμποτίζοντας το με λίγο οινόπνευμα,ώστε να σφίξει γερά. Ακολούθως, το εμποτίζουμε με οινόπνευμα, το στουμπίζουμε ελαφρά, το ανάβουμε, βάζουμε “γρήγορα” το στόμιο των βεντουζών στο αναμμένο πηρούνι (αφαίρεση οξυγόνου – βάκουμ), και το τοποθετούμε σε όλη την περιοχή της πλάτης, πλήν της σπονδυλικής στήλης και των νεφρών.

Χρησιμοποιείστε το λιγότερο 6 βεντούζες, έτσι με βάκουμ, αφαιρώντας το οξυγόνο από το εσωτερικό της βεντούζας, προσκολλώνται στην επιδερμίδα, τραβιέται το δέρμα και ο επιφανειακός μυς, δημιουργείται παράλληλα υπεραιμία, βγάζετε και βάζετε εναλάξ τις κούπες σε διάφορα σημεία, πλην της θέσης των νεφρών και κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης.
Υπολογίστε ότι τελειώνετε με το τέλος της φωτιάς στο βαμβάκι του πιρουνιού.

Στην αρχή αν υπάρχουν προβλήματα, υπάρχει πόνος, που υποχωρεί σταδιακά, και σβήνει στο τέλος.

Καθαρίζουμε την περιοχή με βαμβάκι και οινόπνευμα, απλώνουμε με βαμβάκι και μαύρο ιώδιο.

Μπορεί να γίνει μασάζ, εντριβή, (με αμυγδαλέλαιο με βότανα και αιθέρια έλαια ή με 50% ελαιόλαδο και πετρέλαιο, θα πρέπει να απορροφηθεί τελείως).

ΑΠΟ ΙΩΝΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΜΕ ΒΟΤΑΝΑ – Χρήστος Κοσμίδης

Παρατήρησις: Από τις λίγες θεραπευτικές μεθόδους που έχουν ρίζες στην προϊστορία. Ξεκίνησε από το ρούφηγμα με το στόμα δηλητηρίων και αγκαθιών, και εξελίχθηκε με τη χρήση εργαλείων και σκευών. Ο Ιπποκράτης εξέλιξε τη μέθοδο, συστηματοποίησε τη χρήση της για συγκεκριμένα προβλήματα υγείας και όρισε το μέγεθος και το σχήμα των βεντουζών όπως τις ξέρουμε σήμερα. Εφαρμόστηκαν ως θεραπευτική μέθοδος έως τον 19ο αιώνα, οπότε άρχισαν να παραγκωνίζονται από τη νέα, πιο «επιστημονική» ιατρική. Τα τελευταία χρόνια ανακάμπτουν δριμύτερες, αν και, τουλάχιστον στην Ελλάδα, ουδέποτε εγκαταλείφθηκαν ουσιαστικά. Συστήνεται να αποφύγετε τους πειραματισμούς αν δεν γνωρίζειτε την τεχνική. Ο κίνδυνος να προκαλέσετε εγκαύματα, ακόμα και φωτιά από μια άτσαλη κίνηση δεν είναι αμελητέος. Αν θελήσετε να τις δοκιμάσετε, ζητήστε την συμβουλή ειδικού, αφού ρωτήσετε και τον γιατρό σας, καθώς αντενδείκνυνται σε κάποιες περιπτώσεις (έντονες κράμπες, έλκη κ.λπ.).