Ένα ηλεκτρονικό νευροπροσθετικό εμφύτευμα με την ονομασία e-Dura, που προσαρμόστηκε απευθείας πάνω στη σπονδυλική στήλη παράλυτων πειραματόζωων (αρουραίων), τους επέτρεψε να περπατήσουν ξανά.
Η συσκευή, που δημιούργησαν επιστήμονες στην Ελβετία, δίνει ελπίδες στους παράλυτους ανθρώπους ότι στο μέλλον θα βοηθηθούν και αυτοί.
Οι ερευνητές της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάνης (EFPL), με επικεφαλής τους καθηγητές Στεφανί Λακούρ και Γρεγκουάρ Κουρτέν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», ανέφεραν ότι το βιοσυμβατό, ελαστικό και εύκαμπτο εμφύτευμα μιμείται τους μαλακούς ιστούς γύρω από τη σπονδυλική στήλη, έτσι ώστε το σώμα να μην απορρίπτει την παρουσία του ως ξένη.
Το e-Dura είναι κατασκευασμένο από πυρίτιο, διαθέτει ηλεκτρόδια και, καθώς εφαρμόζεται απευθείας πάνω στην τραυματισμένη σπονδυλική στήλη, μεταφέρει σε αυτήν τόσο ηλεκτρικά σήματα, όσο και φάρμακα (νευροδιαβιβαστές), δηλαδή ένα συνδυασμό ηλεκτρικής και χημικής διέγερσης, που ενεργοποιεί τα νευρικά κύτταρα και τελικά τους μυς. Οι αρουραίοι, που έφεραν πολλαπλά τραύματα στη σπονδυλική στήλη τους, κατάφεραν να περπατήσουν μόνοι τους μετά από λίγες εβδομάδες.
Οι ερευνητές σχεδιάζουν σύντομα να πραγματοποιήσουν κλινικές δοκιμές και σε ανθρώπους. Πιστεύουν ότι το εμφύτευμα θα λειτουργεί αποτελεσματικά για περίπου δέκα χρόνια, προτού χρειάζεται αντικατάσταση. Προς το παρόν, το εμφύτευμα, για να δουλέψει, πρέπει να συνδέεται ενσύρματα με τον έξω κόσμο, αλλά οι ερευνητές ετοιμάζουν ήδη μια πιο εξελιγμένη ασύρματη εκδοχή του.
Το επίτευγμα -που απαίτησε τον έναν πολύπλοκο διεπιστημονικό συνδυασμό ειδικοτήτων (ιατρικής, ηλεκτρονικών, πληροφορικής, νευροεπιστήμης, επιστήμης των υλικών κ.α.)- χαιρετίστηκε ως σημαντικό, επειδή μέχρι σήμερα τα νευροπροσθετικά εμφυτεύματα που είχαν δοκιμαστεί σε άμεση επαφή με τη σπονδυλική στήλη, προκαλούσαν μετά από λίγο διάστημα σημαντική φλεγμονή και ζημιά στους ιστούς λόγω της ακαμψίας τους.
Μελλοντικά, μια τέτοια μικρή νευροπροσθετική συσκευή θα μπορούσε, εκτός από τη σπονδυλική στήλη των παράλυτων, να τοποθετηθεί επίσης στον εγκέφαλο, ώστε να αξιοποιηθεί και σε περιπτώσεις ασθενών με επιληψία, Πάρκινσον, χρόνιους πονοκεφάλους κ.α.
