Συνηθίζουμε να αποδίδουμε μικροενοχλήσεις σε ασήμαντες αιτίες, καθώς δεν θέλουμε να φορτώσουμε τον εαυτό μας με περιττές ανησυχίες.
Όταν όμως ένα πρόβλημα επιμένει, σημαίνει πως το σώμα μας πασχίζει με περίσσεια επιμονή να μας προειδοποιήσει για ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί άμεσα.
Αυτές οι γραμμές περιγράφουν συνοπτικά την ιστορία της Ελένα Μπέρθον, μιας νεαρής κοπέλας από τη Βρετανία που πέρασε μια μεγάλη περιπέτεια με αφορμή τη φαινομενικά ασήμαντη απώλεια της ακοής της.
Όταν έχανε την ισορροπία της πίστευε ότι έφταιγε το κρασί που είχε πιει, όταν παραπατούσε στις σκάλες νόμιζε ότι έφταιγε ο χαμηλός φωτισμός του σπιτιού της και όταν ένιωθε κουρασμένη πίστευε ότι έφταιγε το πρωινό ξύπνημα. Δυστυχώς όμως διαψεύσθηκε πανηγυρικά όταν, μετά από καιρό, άκουσε την τελική διάγνωση των γιατρών.
Όπως η ίδια δηλώνει, τα πρώτα προβλήματα ξεκίνησαν όταν σπούδαζε στο δεύτερο έτος του πανεπιστημίου. Τότε ήταν που παρατήρησε ότι η ακοή της δεν ήταν τόσο καλή όσο θα έπρεπε. Δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα όταν βρισκόταν σε ήσυχα μέρη, όμως σε ένα εστιατόριο δυσκολευόταν να ακούσει τι της έλεγαν και συχνά προσποιούνταν ότι καταλαβαίνει το συνομιλητή της.
Επισκέφθηκε γιατρό στο Μπρίστολ, όπου και σπούδαζε, ο οποίος της είπε ότι η απώλεια της ακοής οφείλεται σε παρωτίτιδα (μαγουλάδες) που είχε κολλήσει προ εξαμήνου. Αν και είναι σπάνιο φαινόμενο, η αποδυνάμωση της ακοής είναι πιθανή επιπλοκή της παρωτίτιδας, οπότε η εξήγηση αυτή φάνηκε λογική στην Ελένα.
Λίγα χρόνια αργότερα, στις αρχές το 2014 και ενώ εργαζόταν στο Λονδίνο, η κοπέλα παρατήρησε ότι η ακοή της είχε επιδεινωθεί κι άλλο, ειδικά από το δεξί της αφτί. Είχε φτάσει σε σημείο που ήταν σχεδόν αδύνατο να καταλάβει τι της λένε όταν επικρατούσε γύρω της φασαρία.
Η κοπέλα επισκέφθηκε τον προσωπικό της ιατρό, ο οποίος την παρέπεμψε σε ακουολόγο. Έπειτα από μια σειρά εξετάσεων, ο ειδικός διαπίστωσε ότι η Ελένα παρουσίαζε σημαντική απώλεια ακοής στο δεξί της αφτί και της συνέστησε να χρησιμοποιεί ακουστικό βαρηκοΐας.
Τα προβλήματά της όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Όσο χειροτέρευε η ακοή της, άρχιζε να χάνει όλο και συχνότερα την ισορροπία της. Παραπατούσε συχνά, δεν μπορούσε να περπατήσει σε μια ευθεία και σκόνταφτε επάνω σε διάφορα αντικείμενα. Υπέθετε ότι η κακή ισορροπία της ήταν αποτέλεσμα της εξασθενημένης ακοής της και πίστευε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να την αντιμετωπίσει. Άρχισε να αποφεύγει το αλκοόλ, καθώς επιδείνωνε σημαντικά την κατάστασή της.
Το Σεπτέμβρη του 2014 εμφανίστηκε το πιο σοβαρό προειδοποιητικό σημάδι. Η Ελένα πήγε στην τουαλέτα μέσα στη νύχτα και μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να γραπωθεί από την κουπαστή, έχασε την ισορροπία της και έπεσε στη σκάλα. Η συγκάτοικός της ξύπνησε από το θόρυβο και την μετέφερε αμέσως στα Επείγοντα.
Οι ακτινογραφίες έδειξαν πως είχε σπάσει ένα πλευρό. Της έδωσαν παυσίπονα και της επέτρεψαν να επιστρέψει στο σπίτι της.
Όσο πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, η Ελένα ένιωθε πια εξαντλημένη. Ένιωθε συνέχεια υπνηλία και το σώμα της ήταν μονίμως βαρύ. Κοιμόταν κάθε βράδυ στις 9.30, όμως και πάλι το πρωί δυσκολευόταν να ξυπνήσει.
Τους μήνες που ακολούθησαν, η λίστα των συμπτωμάτων που εκδήλωνε η Ελένα όλο και μεγάλωνε: δυσκολευόταν να μιλήσει καθαρά, αντιμετώπιζε συχνούς πονοκεφάλους και είχε ζαλάδες.
Απευθύνθηκε σε ΩΡΛ, ο οποίος της ζήτησε να κάνει εξετάσεις για την ακοή της και την υπέβαλε σε τεστ ισορροπίας. Τον ανησύχησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι η απώλεια ακοής ήταν προχωρημένη στο ένα μόνο αφτί και ζήτησε να γίνει αμέσως μαγνητική.
Η μαγνητική υπέδειξε πως υπήρχε ένα τεράστιο ακουστικό νεύρωμα, ένας καλοήθης καρκινικός όγκος, στη δεξιά πλευρά του εγκεφάλου της. Ο γιατρός της είπε ότι ο όγκος είχε 4 εκατοστά διάμετρο και πως μεγάλωνε αργά και σταθερά τα τελευταία 10 χρόνια.
Το ακουστικό νεύρωμα είναι όγκος που αναπτύσσεται στο νεύρο που ελέγχει την ακοή και την ισορροπία. Συνήθως αναπτύσσεται με αργό ρυθμό κι έτσι τα συμπτώματα εμφανίζονται σταδιακά.
Όσο το νεύρωμα είναι μικρό, επηρεάζεται η ισορροπία και η ακοή. Όσο μεγαλώνει, πιέζει άλλα μέρη του εγκεφάλου και μπορεί να προκαλέσει πονοκεφάλους, θολή όραση και μυϊκή αδυναμία στη μία πλευρά του προσώπου.
Εάν το νεύρωμα είναι μικρό, ο γιατρός μπορεί να αποφασίσει να μην το αφαιρέσει. Στην περίπτωση της Ελένα, ο όγκος είχε μεγαλώσει αρκετά, οπότε η χειρουργική επέμβαση ήταν αναγκαία.
Μετά τη δεκάωρη επέμβαση, η Ελένα παρέμεινε στο νοσοκομείο για ένα μήνα. Δεν αντιμετώπισε σοβαρές επιπλοκές, πέρα από ένα μικρο-εγκεφαλικό που επηρέασε μόνιμα την αριστερή πλευρά του σώματός της.
Η 27χρονη σήμερα Ελένα ακόμη αναρρώνει, ακολουθεί πρόγραμμα αποκατάστασης και θα υποβάλλεται κάθε χρόνο σε μαγνητική ώστε οι γιατροί να μπορούν να παρακολουθούν την πορεία της υγείας της.
Σήμερα, μετά από όλη αυτή την περιπέτεια, εύχεται να μην είχε αγνοήσει για τόσο καιρό τις ενοχλήσεις που την ταλαιπωρούσαν και να είχε πάρει νωρίτερα πιο δραστικά μέτρα.
Όπως δηλώνει η ίδια, «είναι καλύτερο να ελέγξεις κάτι και να αισθανθείς ανόητος που ανησυχούσες παρά να το αφήσεις να γίνει χειρότερο και να αισθανθείς ακόμη πιο ανόητος που δεν ζήτησες βοήθεια».
