Επετειακές εκδηλώσεις για την μάχη της Κόνιτσας

Επετειακές εκδηλώσεις για την μάχη της Κόνιτσας διοργανώνονται από την τοπική Μητρόπολη η οποία σε ανακοίνωσή της αναφέρει: 

Συμπληρώθηκαν ήδη εξήντα επτά (67) χρόνια (Δεκέμβριος1947-Δεκέμβριος 2014) από την ιστορική «Μάχη της Κονίτσης», η νικηφόρα έκβαση της οποίας έσωσε την τιμή και, προ παντός, την εδαφική ακεραιότητα της Ελληνικής μας Πατρίδος.Θα τελεσθή και φέτος, την Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015, το Μνημόσυνο για την ανάπαυση των ψυχών των ηρωικώς πεσόντων μαχητών της θρυλικής Μάχης. Θα προηγηθή η Θεία Λειτουργία, και στις 10:15 π.μ. θα ψαλή το ιερό Μνημόσυνο στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Άνω Κονίτσης.

Της Θείας Λειτουργίας και του Μνημοσύνου θα προστή και

θα χοροστατήση, αντίστοιχα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης

Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κύριος ΑΝΔΡΕΑΣ.

Ο Σεβασμιώτατος θα χοροστατήση, επίσης, και στο Τρισάγιο που θα τελεσθή στο Μνημείο των Πεσόντων, το οποίο βρίσκεται μέσα στο κοιμητήριο της Άνω Κονίτσης. Στην συνέχεια θα ακολουθήση μικρή δεξίωση – εορτή στο Ενοριακό Κέντρο του Ι. Ναού Αγ. Νικολάου, πλησίον του Κοιμητηρίου Άνω Κονίτσης.

Θερμή παράκληση, να μετάσχουμε όλοι. Είναι χρέος μαςγια την γενιά εκείνη που πέρασε, αλλά και για τις γενιές που έρχονται. 

Μια μαντινάδα για τη μάχη 

«ΚΟΝΙΤΣΑ»
Μαντινάδα του Κρητικού Ιωάννου Αντ. Φατσέα
 για την ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΟΝΙΤΣΗΣ
(Χριστούγεννα 1947)
και τη Νίκη του Στρατού μας κατά των Κομμουνιστοσυμμοριτών.

Πάντοτε τα Χριστούγεννα οι χριστιανοί γιορτάζουν
μα ένα απ’ αυτά οι Έλληνες, κλαίνε κι’ αναστενάζουν.

Η Κόνιτσα κωμόπολη, ακριτική σπουδαία
‘κείνη τη νύχτα έζησε του Σλάβου τη φοβέρα.

Δυό συμμορίες τη χτυπούν, χωρίς κανένα λόγο
με αρχηγούς το Σοφιανό, και τον Παλαιολόγο.

Γιά να την αποσπάσουνε απ’ την Μητέρα Ελλάδα
και να ακολουθήσουνε και άλλες στην αράδα.

«Έλληνες» ξενοκίνητοι ήταν οι πρωτεργάτες
και είχανε συμμάχους τους και Σλάβους τρομοκράτες.

Η όλη επιχείρηση ήταν οργανωμένη
από Χότζα, Τίτο, Δημητρώφ, πολύ ενισχυμένη.

Τη σχεδιάσανε καλά, κι’ τρεις μαζί ομάδι
με όργανο εκτελεστή το Μάρκο Βαφειάδη.

Την Κόνιτσα υπεράσπιζαν εις τον καιρό εκείνο
δυό Τάγματα Εθνικού Στρατού υπό Δόβα Κωνσταντίνο.

Τον Ηπειρώτη ήρωα που σ’ όλους τους πολέμους
πάντα μπροστά εβάδιζε κόντρα εις τους ανέμους.

Στρατός και Χωροφυλακή κι’ Μ.Α.Υ.δες κρατούνε
δεν παραδίνουν ζωντανοί, το χώμα που πατούνε.

Καί αρχηγός των Μ.Α.Υ.δων Ευγένιος ο Χούσος
στους Κονιτσιώτες ήρωες, πρωτοστατεί ετούτος. 

Καί οι δυό ανήλικοί του γιοί μαζί συμπολεμούνε
και με συνομηλίκους τους τη γέφυρα κρατούνε.

Καί δεν αφήνουν τους εχθρούς πάνω να προχωρήσουν
και την απάνω Κόνιτσα να τη λεηλατήσουν.

Επτά ημέρες κράτησε της Κόνιτσας η μάχη
στην Ιστορία γράφτηκε και πάντα δόξα θα ‘χει.

Εκεί τα Ελληνόπουλα φύλαξαν Θερμοπύλες
και αντιμετωπίσανε των Σλάβων τις ακρίδες.

Πού θέλαν ν’ αποσπάσουνε Θράκη, Μακεδονία
τη δοξασμένη Ήπειρο μέχρι τη Θεσσαλία.

Το Έθνος εις την Κόνιτσα, πρόταξε τα παιδιά του,
και χύσανε το αίμα τους για την ελευθεριά του.

Κάμαν οι ξενοκίνητοι κυβέρνηση δικιά τους
και θέλανε την Κόνιτσα να ’χουν πρωτεύουσά τους.

Καί είχαν στην Κυβέρνηση εχθρούς μας απ’ αιώνες
Βούλγαρους, άσπονδους εχθρούς και Σλαβομακεδόνες.

Είχαν Μητρόφσκι τον Πασκάλ, καθώς και Γκέλο Κόιτσεφ
όπως και τρίτο υπουργό το Σλάβο ΣταυροΓκότσεφ

Τούς είχανε υποσχεθεί, κράτος Μακεδονίας
ν’ αλλάξουνε παλιές δομές, αιώνων Ιστορίας.

Όμως τα ελληνόπουλα, πιστά εις την Πατρίδα
τους χάλασαν τα σχέδια, τους κόψαν κάθε ελπίδα.

Μα την Ελλάδα άψογοι Έλληνες κυβερνούσαν
αφθάστου πατριωτισμού, αυτοί που διοικούσαν.

Τούς εμπιστεύθηκε ο λαός, με σιγουριά μεγάλη,
και βρέθηκαν στο πλάι τους, όλοι, μικροί – μεγάλοι.

Καί δώσαν όρκο ιερό, τα στήθη να προτάξουν
στα ιερά μας χώματα Σλάβοι να μην περάσουν.

Καί θυσιάστηκαν πολλοί για τη γλυκιά Πατρίδα,
μα δώσαν με το αίμα τους στο Έθνος την ελπίδα.

Μα τώρα οι πολιτικοί τους λησμονήσαν όλους
και τους αρνησιπάτριδες βάλανε πρωτοπόρους.

Γιά όλα τους τα εγκλήματα συγχώρεση τους δώσαν
και τ’ άξια Ελληνόπουλα με φθόνο τα προδώσαν.

Υπάρχουνε και Έλληνες που δεν τα λησμονούνε
το κάθε τους μνημόσυνο με σεβασμό τιμούνε.

Δεν αναφέρω ονόματα για να μην αδικήσω
και λόγω της αγνοίας μου κάποιο να λησμονήσω.

Κι’ αφήνουνε παραγγελιά εις σε παιδιά κι’ εγγόνια
τη μνήμη, τη θυσία τους, να διατηρούν αιώνια.

Όπως υπάρχουν Ιερείς κι’ Αρχιερείς μεγάλοι
αντάξιοι του έργου τους, του Έθνους διδασκάλοι.

Πού δεν λησμόνησαν ποτέ, όπου και να βρεθούνε,
το έργο τους το Ιερό και Εθνικό τιμούνε.