Αφιέρωμα στον Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη παρουσιάστηκε την Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015, από τον Πρωτοπρεσβύτερο Σπυρίδωνα Βασιλάκο, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ενορία εν δράσει…», του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.
Αναφέροντας βιογραφικά στοιχεία του γέροντα, και αφού σημείωσε πως «έζησε σε μία οικογένεια μέσα στην οποία βίωναν πραγματικά την Εκκλησία του Χριστού», ο π.Σπυρίδων επεσήμανε ότι «δεν μπορούμε ποτέ να φανταστούμε μέσα στα ανθρώπινα κριτήρια και τις προϋποθέσεις που πολλές φορές βιώνουμε, την μεταμόρφωση που μπορεί να δώσει ο ίδιος ο Χριστός, ο ίδιος ο Θεός στη ζωή του ανθρώπου. Πολλές φορές αυτό που εγώ θα το ‘‘βαπτίσω’’ μέσα από τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις της ανθρώπινης κόλασης, μπορεί ο Θεός με την παρουσία Του, να το κάνει Παράδεισο».
Κάνοντας λόγο για τις αποτυχίες που βίωσε έντονα ο Γέροντας στα νεανικά του χρόνια, τόνισε: «Πίσω από τις αποτυχίες μας, πίσω από όλα εκείνα τα οποία πολλές φορές μας απογοητεύουν, κρύβεται η ίδια η αγάπη του Θεού. Μπορεί ο Θεός να κλείσει ένα δρόμο, αλλά είναι βέβαιο ότι θα ανοίξει το θέλημα του Θεού το δρόμο μας. Αυτός που είναι ο πραγματικός δρόμος, που οδηγεί τον άνθρωπο στην εσωτερική καλλιέργεια, στην ποιότητα της ζωής, στη σωτηρία της ψυχής».
Στη συνέχεια ο π.Σπυρίδων αναφέρθηκε στην μετάβαση του παπά-Εφραίμ στα Κατουνάκια και στις συνθήκες που βίωσε εκεί. «Αυτός πραγματικά ο μεγάλος, ο σπουδαίος γέροντας, πριν φτάσει να γίνει ο σπουδαίος γέροντας, ο ξακουστός παπά-Εφραίμ, ήταν ο ταπεινός, ο υπάκουος, ο σιωπηλός υποτακτικός. Αυτή πραγματικά η σιωπή του, η υπομονή του και η υπακοή του, ανέδειξε αυτόν τον σπουδαίο γέροντα, ανέδειξαν αυτή την φωτεινή, τη φωτισμένη μορφή» είπε χαρακτηριστικά και μίλησε για την γνωριμία του παπἀ-Εφραίμ, με τον γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή, ο οποίος «είχε ‘‘πανεπιστημιακή έδρα’’ στο γεγονός της Προσευχής. Έτσι σιγά-σιγά δίπλα του, ο παπά-Εφραίμ άρχισε να σπουδάζει την Προσευχή, με αποτέλεσμα πολύ σύντομα να έρθουν τα πρώτα δείγματα και τα πρώτα σημεία της επισκέψεως της Χάριτος του Θεού».
Κάνοντας λόγο για την αποτυχία των σύγχρονων παιδαγωγικών μεθόδων, μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα υπογράμμισε πως «εάν οι σύγχρονοι παιδαγωγοί κατέφευγαν στους σύγχρονους γεροντάδες, θα μάθαιναν άριστα πως μπορούν να παιδαγωγείσουν ένα νέο άνθρωπο, μέσα από την αυστηρότητα και την τρυφερότητα και να κάνουν τον άνθρωπο αυτό πραγματικά να βαδίζει στη ζωή του χωρίς να πέφτει σε ακρότητες. Οι πατέρες αυτοί είναι σπουδαίοι παιδαγωγοί».
Ανέφερε επίσης συγκεκριμένα θαυμαστά περιστατικά από τις Λειτουργικές εμπειρίες του γέροντα Εφραίμ του Ησυχαστή, ο οποίος πολλές φορές έβλεπε «Αγγέλους και Αρχαγγέλους να διακονούν το Θυσιαστήριο του Θεού. Και Αγίους και την Παναγία. Ότι αόρατο βρίσκεται και γίνεται και επιτελείται μέσα στη Θεία Λειτουργία».
«Πολλοί από εμάς μπαίνουμε στην Εκκλησία, αλλά δυστυχώς μένουμε έξω από το μυστήριο. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα», είπε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο π.Σπυρίδων, προσθέτοντας: «Αν δεν βγω λίγο από τα πάθη μου και από τον εγωισμό μου, αν δεν ελευθερωθώ, δεν θα μπορέσω πραγματικά να ζήσω και να νιώσω όλα όσα τελούνται στη Θεία Λειτουργία».
Επεσήμανε πως ο παπά-Εφραίμ είχε πολλή υπομονή. «Ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που, όχι απλά έκανε υπομονή στις ασθένειες και στους πόνους – σήκωνε αγόγγυστα το Σταυρό των ασθενειών και των ταλαιπωριών – αλλά έκανε υπομονή και στην άσκηση, έκανε υπομονή και με τον άλλον άνθρωπο» σημείωσε, συμπληρώνοντας παράλληλα πως ποτέ δεν κατέκρινε και ποτέ δεν καταδίκασε. «Όταν τον πλησίαζε άνθρωπος, είχε ένα βλέμμα το οποίο έμπαινε μέσα στον άνθρωπο, μέσα στα βάθη της ψυχής του ανθρώπου και μπορούσε να ανακατέψει όλο σου το είναι», ανέφερε.
Στη συνέχεια ο π.Σπυρίδων είπε: «Όταν πήγαινε άνθρωπος στον παπά-Εφραίμ, ένιωθε ότι μπαίνει πραγματικά σε μία ζεστή αγκαλιά. Αυτό το γεγονός συγκλόνισε πολλούς ανθρώπους… Η αγάπη του ήταν τόση για τον άνθρωπο, πόναγε για τον άνθρωπο, υπέφερε για τον άνθρωπο, ξενυχτούσε, Προσευχόταν για τον άνθρωπο. Όταν τον πλησίαζες αυτό το γεγονός το ένιωθες και η καρδιά, όσο σφιχτά κι αν είχε κλείσει, όση σκληρότητα και αν είχε, άνοιγε το περίβλημα της, κατάφερνε με τη ζεστασιά του να ανοίξει».
Τόνισε πως «ο παπά-Εφραίμ δεν έλεγε πολλά πράγματα, όπως λέμε εμείς, αλλά μπορούσε με δύο λέξεις να τοποθετήσει τη ζωή του ανθρώπου στο δρόμο εκείνο που οδηγεί στο Χριστό», υπογραμμίζοντας πως «ήταν αυστηρός με τον εαυτό του και πολύ γλυκός και τρυφερός με τους ανθρώπους».
«Βλέποντας τις λεπτομέρειες, τις πτυχές της μοναχικής του πολιτείας και ζωής, συνειδητοποιείς ότι είχε τα μέτρα εκείνων των μεγάλων ασκητών και την ξενιτεία και τη νηστεία την αυστηρή και την αγρυπνία και τη Θεία Λειτουργία. Ήταν σε όλα πολύ προσεκτικός. Ήταν ένας αυστηρός τηρητής του τυπικού», σημείωσε ο π.Σπυρίδων Βασιλάκος και αναφέρθηκε σε σύγχρονα περιστατικά και μαρτυρίες ανθρώπων οι οποίοι ωφελήθηκαν από την παρουσία του παπά-Εφραίμ στη ζωή τους, «και ας είχε φύγει πολλούς χρόνους», όπως είπε χαρακτηριστικά.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του είπε: «Προσεγγίζοντας τον γέροντα, κοινωνούμε αυτές τις ανάσες της Αναστάσεως. Είναι βέβαιο ότι η μορφή του γέροντα είναι εκείνη που μπορεί με την ίδια τρυφερότητα… να μας πάρει αγκαλιά και να μας βάλει στην αγκαλιά της Παναγίας και του Χριστού. Αυτός είναι ο παπά Εφραίμ. Να έχουμε όλοι την ευχή του».
Καθ᾽ όλη τη διάρκεια της ομιλίας του π.Σπυρίδωνος προβάλονταν φωτογραφίες από την πορεία του Γέροντα από τη Θήβα μέχρι το Άγιον Όρος.
Συγκίνηση προκάλεσε σε όλους η προβολή video με τη φωνή του ίδιου το Γέροντα.
){kind=link}