Η Εορτή της τελευταίας Κυριακής του Οκτώβρη δια της οποίας τιμούμε και πάλι τον Οσιομάρτυρα , μας μεταφέρει στα μαύρα και απαρηγόρητα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής , που η Πατρίδα μας στέναζε και αιμορραγούσε κάτω από τον ασήκωτο ζυγό του κατακτητή , και με τα μάτια της ψυχής μας , μας βοηθά να παρακολουθήσουμε το δράμα που έζησαν οι κάτοικοι της συνοικίας του Ταχίου, και να συμμεριστούμε την απόγνωση, τον πόνο και την αγωνία της θλιβερής αυτής ημέρας του Οκτωβρίου του 1943.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα την κρισιμότητα των στιγμών, θα πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας ότι , τον Αύγουστο του 1943 και τον Ιούνιο του 1944 πυρποληθηκαν το χωριό Πρόδρομος (Χώστια) και το Δίστομο αντίστοιχα, ενώ εκατοντάδες Βοιωτών είχαν εκτελεσθεί χωρίς οίκτο ως αντίποινα για την Αντιστασιακή δράση που είχε εκδηλωθεί .
Αυτό σημαίνει ότι οι Γερμανοί ήταν αποφασισμένοι να πνίξουν στο αίμα κάθε αντιστασιακή ενέργεια απ όπου κι αν προερχόταν (Aθ.Χρήστου Ιστορικός).
Οι πληροφορίες τους έλεγαν, ότι… στο Τάχι ήταν κρυμμένα πολλά πυρομαχικά, τα οποία θα χρησιμοποιούσαν οι αντάρτες εναντίον των Δυνάμεων Κατοχής. Πραγματικά, στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το κωδωνοστάσιο υπήρχε ένας μικρός βοηθητικός χώρος , ο οποίος ήταν γεμάτος με όπλα και πολεμοφόδια.
Οι Γερμανοί έδωσαν διαταγή να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι έξω από τον Ναό ,και παράλληλα ζήτησαν κατάλογο των ανδρών από 16 ετών και πάνω, ενώ όποιος δεν ήταν παρών στο προσκλητήριο να τον αναζητούσαν και να τον εκτελούσαν επί τόπου.
Απέναντι από τους δυστυχείς κατοίκους, το Εκτελεστικό Απόσπασμα περίμενε το σύνθημα του Αξιωματικού για να στείλει το καυτό μολύβι στα σκελετωμένα από την πείνα σώματα τους. Έγινε εξονυχιστικός έλεγχος παντού.
Στα σπίτια ,στις αποθήκες, στα υπόγεια. Μέχρι και στον Ναό όρμησαν για να εντοπίσουν τα πυρομαχικά.
Την είσοδο του χώρου όπου ήταν κρυμμένα τα πυρομαχικά την έκλεινε μία ξύλινη πόρτα, η οποία ανοιγόκλεινε με το φύσημα του αέρα και παράτεινε την αγωνία των απελπισμένων , που παρακολουθούσαν τον αιμοβόρο Αξιωματικό να φθάνει μέχρι εκεί , δυο και τρεις φορές , αλλά να μην μπαίνει μέσα , έχοντας νεκρωμένη την στρατιωτική του διαίσθηση αλλά και την ανθρώπινη περιέργεια.
Ακόμα και όταν οι κάτοικοι σε μία απελπισμένη προσπάθεια για να σωθούν έστειλαν τον μακαρίτη πια Αναστάσιο Πλατή (μικρό παιδάκι τότε) να κλείσει την πόρτα του χώρου αυτού, η μοναδική αντίδραση του Γερμανού Αξιωματικού ήταν να χειροδικήσει επάνω στο παιδί .
Σε λίγο οι Ναζί έφυγαν άπρακτοι και σκυλιασμένοι.
Έφυγαν ντροπιασμένοι και νικημένοι , όχι από Πατριώτες αυτήν την φορά , αλλά από τον στρατιώτη του Χριστού Νικόλαο.
Δάκρυα συγκίνησης έτρεξαν από τα μάτια όλων. Με λαμπάδες, γονυκλισίες και μυστικές προσευχές ευχαριστούσαν τον Άγιο που εμπόδισε τον Γερμανό Αξιωματικό να εντοπίσει τα πυρομαχικά και που τους έσωσε από βέβαιο θάνατο!
Διαφορετικά , την τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη δεν θα γιορτάζαμε ένα Θαύμα, αλλά θα θρηνούσαμε μία μεγάλη Σφαγή!
Αυτός είναι ο λόγος που κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου με Θαυμασμό και Ευλάβεια ευχαριστούμε τον Οσιομάρτυρα Νικόλαο και ταυτόχρονα προσευχόμαστε ενώπιον του Παντίμου και Πολυσέβαστου Λειψάνου Του και τον ικετεύουμε , να περιβάλλει υπό την προστασία Του την Ενορία μας , η οποία σεμνύνεται με το Όνομα Του και να την περιφρουρεί από κάθε ορατό και αόρατο κίνδυνο.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ
Ι.Ν ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ, ΘΗΒΩΝ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
Την Κυριακή 28 Οκτωβρίου η Ενορία μας μαζί με την Εθνική μας Εορτή γιορτάζει και πανηγυρίζει την Θαυμαστή διάσωση της από τα Γερμανικά Στρατεύματα Κατοχής τον ΟΚΤΩΒΡΙΟ του 1943 , και απευθύνει Ευχαριστίες και Ύμνους στον Προστάτη και Πρόμαχο της, τον ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ.
Την παραμονή 27 Οκτωβρίου 2012 ημέρα Σάββατο και ώρα 6.00 μ.μ θα ψαλεί ο Μεγάλος Εσπερινός .
Στις 28 Οκτωβρίου 2012 ημέρα Κυριακή στις 7.00 π.μ. θα ψαλεί ο Όρθρος στις 8.30 π.μ. η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία και στις 10.15 π.μ. θα ψαλεί Ευχαριστήρια Δοξολογία για την ανάμνηση του Θαύματος.
ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
π. Ευάγγελος
-120x86.jpg)
