Εορτή Αγίου Σάββα
Τη μνήμη του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου τιμά σήμερα, 5 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία μας.
Ο Άγιος Σάββας καταγόταν από ένα χωριό της Καππαδοκίας, το Μουταλάσκη. Ήταν γιος ευσεβών γονέων, του Ιωάννη και της Σοφίας. Από πολύ μικρός γνώρισε τις Θείες βουλές και αποφάσισε να αφιερωθεί στο μοναστικό βίο. Είχε τόση πίστη που κάποτε μπήκε σε ένα κλίβανο πυρός από τον οποίο βγήκε αβλαβής με τη βοήθεια του Θεού.
Όταν ήταν δεκαοχτώ ετών έφυγε από το μοναστήρι των Φλαβιανών και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Από εκεί πήγε στην έρημο της Ανατολής για να συναντήσει τον Μέγα Ευθύμιο. Ο Μέγας Ευθύμιος τον έστειλε σε ένα κοινόβιο, στο οποίο ήταν υπεύθυνος ο Όσιος Θεόκτιστος.
Ο Άγιος Σάββας κατά την παραμονή του στο κοινόβιο “έλαμψε” λόγω του χαρακτήρα του και των αρετών του. Μάλιστα ήταν τόσο σοβαρός και ηθικός (παρά το νεαρόν της ηλικίας του), που προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας από τον Μέγα Ευθύμιο. Ο Άγιος Σάββας όσο μεγάλωνε τροφοδοτούσε όλο και περισσότερο το πνεύμα του, γι’αυτό και τιμήθηκε με το Χάρισμα της Θαυματουργίας.
Το Χάρισμα αυτό το χρησιμοποιηούσε στην ίαση των φτωχών και των ασθενών και έτσι επιτέλεσε σημαντικότατα έργα. Για την Αγιότητα της ζωής του και για τη μεγάλη του φήμη, είχε σταλεί από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων δυο φορές πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη, προς το βασιλιά Αναστάσιο και έπειτα προς τον Ιουστινιανό. Σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών, το 534 μ.Χ., παρέδωσε ειρηνικά την Αγία του ψυχή στον Κύριο.
Απολυτίκιο:
Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Tων οσίων ακρότης και αγγέλοις εφάμιλλος ως γαρ ηγιασμένος εδείχθης εκ παιδός, Σάββα όσιε. Ουράνιον γαρ βίον απελθών, προς ένθεον ζωήν χειραγωγείς διά λόγου τε και πράξεως αληθούς, τους πίστει εκβοώντας σοι. Δόξα τω δεδοκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σού πάσιν ιάματα.
