Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Γρηγορίου Νεοκαισαρείας του θαυματουργού, του οσίου και ομολογητού Λαζάρου του ζωγράφου και του Αγίου Μαξίμου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου, γύρω στο 210 μ.Χ., από γονείς ειδωλολάτρες, που κατείχαν μεγάλη κοινωνική θέση. Σε νεαρή ηλικία βρέθηκε για σπουδές στη Νομική Σχολή της Βηρυτού, τις οποίες όμως σύντομα εγκατέλειψε, έχοντας γοητευθεί από το χριστιανικό κήρυγμα.
Υπήρξε για μερικά χρόνια μαθητής του χαλκέντερου Ωριγένη. Απέκτησε άρτια θεολογική μόρφωση στη Θεολογική Σχολή της Αλεξάνδρειας. Επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου και χειροτονήθηκε Επίσκοπος παραμένοντας σταθερός στο ιερό καθήκον της αποστολής του μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής του, γύρω στο 270 μ. Χ.
[irp posts=”384603″ name=”17 Νοεμβρίου: Εορτή των Αγίων Γενναδίου και Μαξίμου των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως”]
Η Μακρίνα, γιαγιά του Μεγάλου Βασιλείου, υπήρξε μαθήτρια του αγίου Γρηγορίου. Μέσω αυτής πέρασε η παράδοση της θεολογίας των πρώτων αιώνων στους Καππαδόκες Πατέρες.
Ο ζήλος, η αγωνιστικότητα και η προσφορά του Αγίου Γρηγορίου στην Εκκλησία συνοψίζεται στην εξής παραδοχή: «΄Οταν ο Γρηγόριος ανέλαβε Επίσκοπος Νεοκαισαρείας, στην πόλη υπήρχαν 17 Χριστιανοί. Στο τέλος της επισκοπικής του θητείας, υπήρχαν μόνο 17 ειδωλολάτρες».
Ας είναι αυτή η φράση οδηγός στο δικό μας ιεραποστολικό καθήκον, ιδιαίτερα των κληρικών και δη των επισκόπων.
-120x86.jpg)
