Ευχαριστεί τον Θεό επειδή «γνώρισε πραγματικές γυναίκες» στη ζωή του, επισημαίνει την «κομμουνιστική» πλευρά των χριστιανών και αφηγείται πώς κατέφυγε στην ψυχανάλυση. O Πάπας Φραγκίσκος «εξομολογείται» σε ένα βιβλίο που περιλαμβάνει συνεντεύξεις του και πρόκειται να κυκλοφορήσει στις αρχές Σεπτεμβρίου.
Αποσπάσματα του βιβλίου, που τιτλοφορείται «Πολιτική και Κοινωνία» δημοσιεύονται στο αυριανό τεύχος του γαλλικού περιοδικού Figaro Magazine. Το βιβλίο είναι καρπός των συζητήσεων που είχε ο Αργεντινός ποντίφικας με τον Γάλλο ερευνητή Ντομινίκ Βολτόν.
Μεταξύ άλλων, ο Φραγκίσκος επαναλαμβάνει δηλώσεις που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια για πολλά «ευαίσθητα» θέματα, τόσο για την κοινωνία όσο και για την Εκκλησία: για τους μετανάστες, για το λαϊκό κράτος, για τους παιδεραστές ιερείς, για τον γάμο μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου, για τις σχέσεις με το Ισλάμ ή για τη θεία κοινωνία των διαζευγμένων.
Όμως προχωρά και σε πιο προσωπικές εκμυστηρεύσεις, κάτι ασυνήθιστο: μιλάει για τους ανθρώπους που τον επηρέασαν περισσότερο στη ζωή του, κυρίως για τις γυναίκες. «Προσωπικά, ευχαριστώ τον Θεό που γνώρισα πραγματικές γυναίκες στη ζωή μου», τονίζει. Εξυμνεί έτσι τις δυο γιαγιάδες του και τη μητέρα του, οι οποίες «αντιμετώπιζαν τα προβλήματα το ένα μετά το άλλο» αλλά και τις αδελφές του.
«Έπειτα, ήταν οι φίλες της εφηβείας μου… το να έχω πάντα σχέσεις με γυναίκες με εμπλούτισε» συνεχίζει ο πάπας, λέγοντας ότι «έμαθε, ακόμη και ως ενήλικας, ότι οι γυναίκες βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά από τους άνδρες» και ότι «είναι σημαντικό να ακούμε και τις δύο» πλευρές.
Ο Φραγκίσκος αποκαλύπτει επίσης ότι επηρεάστηκε πολύ από μια κομμουνίστρια, την Έσθερ Μπαλεστρίνο δε Καρεάγκα, η οποία σκοτώθηκε κατά την περίοδο της δικτατορίας στην Αργεντινή (1976-1983) αφού βοήθησε να ιδρυθεί το κίνημα των μητέρων της Πλατείας Μαΐου, το οποίο κατήγγειλε τις εξαφανίσεις των παιδιών τους από το καθεστώς.
[irp posts=”369399″ name=”Κοινό μήνυμα για το περιβάλλον από τον Οικ.Πατριάρχη και τον Πάπα”]
«Εκείνη μου έμαθε να σκέφτομαι την πολιτική πραγματικότητα (…) Χρωστώ τόσα σ’ αυτήν τη γυναίκα» υπογραμμίζει, προσθέτοντας: «Κάποτε μου είπαν: “Μα, εσείς είστε κομμουνιστής!”. Όχι, οι κομμουνιστές είναι οι χριστιανοί. Οι άλλοι μας έκλεψαν το λάβαρο!».
Ο πάπας «ομολογεί» επίσης ότι «συμβουλεύτηκε μια Εβραία ψυχαναλύτρια» όταν ήταν 42 ετών, «σε μια περίοδο της ζωής του που το είχε ανάγκη». Την επισκεπτόταν μία φορά την εβδομάδα επί έξι μήνες «για να αποσαφηνίσει μερικά πράγματα». Ήταν «ένας πολύ καλός άνθρωπος που με βοήθησε πολύ», πρόσθεσε.
Οι σχολιαστές υπογραμμίζουν ότι είναι η πρώτη φορά που ένας Πάπας μιλά με τόσο άμεσο τρόπο για την ψυχανάλυση. Στο παρελθόν, μάλιστα, στην αρχή της δεκαετίας του 1960, το Βατικανό είχε απαγορεύσει στους κληρικούς να υποβάλλονται σε ψυχαναλυτική θεραπεία.
Σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις που του επιβάλλει ο ρόλος του, ο Φραγκίσκος, ο οποίος μιλάει με αμεσότητα και αναφέρεται με άνεση σε όλες τις προσωπικές εμπειρίες και πεποιθήσεις του, ομολογεί ότι, όταν συναντά τους δημοσιογράφους στο αεροπλάνο στα διάφορα ταξίδια του, «είναι σαν να μπαίνει σε λάκκο των λεόντων».
«Νιώθω ελεύθερος. Βέβαια, εδώ στο Βατικανό είμαι μέσα σε ένα κλουβί, αλλά όχι πνευματικά. Δεν φοβάμαι τίποτα», τονίζει τέλος ο ποντίφικας στον Γάλλο κοινωνιολόγο.
