του π.Χριστδούλου
Πριν ο Χριστός μας αρχίσει τη δημόσια δράση του, μας πληροφορούν και οι τέσσερις Ευαγγελιστές ότι προηγήθηκε η δράση και το προφητικό κήρυγμα του Τιμίου Προδρόμου.
Και ποιο ήταν το κήρυγμά του; Εγώ, έλεγε, είμαι μια φωνή που φωνάζει στην έρημο του κόσμου: «Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού» (Λουκ. γ΄ 14).
Ετοιμάστε το δρόμο για να έλθει ο Χριστός, κάντε ίσια τα μονοπάτια για να περάσει. Ανοίξτε δρόμο στις καρδιές σας, για να περάσει ο Κύριος.
Πολλές φορές οι άνθρωποι προβληματιζόμαστε και απορούμε. Γιατί δεν αισθανόμαστε την παρουσία του Θεού μέσα μας; Τι φταίει; Γιατί δεν έρχεται ο Θεός στη ζωή μας;
Έχουμε άραγε σκεφθεί ποτέ ότι για να πάει κανείς κάπου, πρέπει να υπάρχει δρόμος; Για να ανέβουμε σε κάποιο βουνό, για να διασχίσουμε κάποιο δάσος, θα πρέπει να υπάρχει μονοπάτι, δρόμος, διάβαση. Ιδιαιτέρως μάλιστα όταν μια περιοχή είναι δύσβατη, τραχιά, απόκρημνη κι επικίνδυνη. Όταν δεν υπάρχει μονοπάτι, τότε δεν ριψοκινδυνεύουμε να διασχίσουμε την περιοχή αυτή. Διότι κινδυνεύουμε ή να χαθούμε ή να πέσουμε σε γκρεμούς.
Για να πάει λοιπόν κανείς κάπου, πρέπει να υπάρχει δρόμος. Και για να έλθει ο Θεός στην ψυχή μας, πρέπει να υπάρχει δρόμος. Να λοιπόν γιατί δεν έρχεται ο Θεός στη ζωή μας. Διότι δεν υπάρχει μέσα μας ο δρόμος για να περάσει ο Θεός. Η ψυχή μας είναι γεμάτη αβυσσαλέες χαράδρες και βουνά απροσπέλαστα, εμπόδια αδιαπέραστα. Πού να έρθει ο Θεός; Πώς να μπει στα χάη της καρδιάς μας κι από πού να διαβεί;
Στα παλιότερα χρόνια, όταν οι άνθρωποι ήθελαν να υποδεχθούν κάποιον βασιλιά, ίσιωναν, καθάριζαν και στόλιζαν το δρόμο από το οποίο θα περνούσε. Αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Εμείς μάλιστα καλούμαστε να υποδεχθούμε όχι κάποιον επίγειο άρχοντα αλλά τον βασιλιά όλης της κτίσεως. Στέκεται ο Κύριος έξω από τη θύρα της ψυχής μας και κτυπά. Ζητιανεύει κατά κάποιον τρόπο την αγάπη μας. Θέλει να πορευθεί στους δρόμους της ζωής μας. Εμείς όμως τον εμποδίζουμε στην πορεία του. Διότι ο δρόμος της ψυχής μας είναι δύσβατος, γεμάτος χαράδρες και γκρεμούς, εξογκώματα και εμπόδια.
Τι λοιπόν πρέπει να κάνουμε; Μας απαντά ο Τίμιος Πρόδρομος: «Πάσα φάραγξ πληρωθήσεται και παν όρος και βουνός ταπεινωθήσεται» (Λουκ. γ΄ 5). Κάθε χαράδρα να γεμίσει και κάθε βουνό να χαμηλώσει, για να γίνει το έδαφος της ψυχής μας ομαλό, να ισιώσει, να καθαρίσει από πέτρες κι αγκάθια.
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ποιες είναι οι χαράδρες και ποια τα βουνά της ψυχής μας; Χαράδρες είναι τα πνευματικά χάσματα που έχουμε μέσα μας, οι ελλείψεις των αρετών. Και βουνά είναι οι όγκοι του εγωισμού και των παθών μας.
Οφείλουμε λοιπόν να ισιώσουμε τι έδαφος της ψυχής μας. Δηλαδή πρώτα να επισημάνουμε τα πάθη μας και τις αδυναμίες μας και να αγωνισθούμε να τα περιορίσουμε, να τα εξαλείψουμε. Να ισοπεδώσουμε τα βουνά του εγωισμού, να πετάξουμε μακριά τους όγκους της σκληρότητας. Να καθαρίσουμε τις ψυχές μας από κάθε κακία. Και κατόπιν να δούμε ποια είναι τα πνευματικά χάσματα που υπάρχουν μέσα μας. ποιες αρετές μας λείπουν. Μας λείπει η αγάπη, η ταπείνωση, η υπομονή, η καλοσύνη…
Θα πρέπει λοιπόν να στολίσουμε το δρόμο μας με τις αρετές αυτές. Έτσι η οδός του Κυρίου θα γίνει βατή, ευθεία, λεωφόρος. Καθώς θα πάψουν να υπάρχουν εμπόδια και κενά, η οδός της ψυχής μας θα είναι έτοιμη να υποδεχθεί τον βασιλιά των όλων για να κυβερνήσει τη ζωή μας.
Πώς όμως θα γίνουν όλα αυτά; Εμείς είμαστε ανίκανοι να διανοίξουμε τους δρόμους της ψυχής μας. Γι’ αυτό θα πρέπει καθημερινά και ασταμάτητα να παρακαλούμε τον Κύριο να κάνει Εκείνος τη διάνοιξη. Εμείς να Του προσφέρουμε τη διάθεσή μας και τον αγώνα μας. Και να Τον ικετεύουμε Αυτός να ενεργήσει μέσα μας. Διότι Αυτός «έστιν ο ενεργών υπέρ της ευδοκίας» (Φιλιπ. β΄ 13). Ο Θεός δηλαδή εργάζεται μέσα μας και το να θέλουμε και το να ενεργούμε το έργο της σωτηρίας μας. Αυτόν λοιπόν να παρακαλούμε να μας χαρίζει μετάνοια. Να γκρεμίσει τους εγωισμούς μας και τα άλλα πάθη μας και να μας γεμίσει μέσα μας, να μεταμορφώσει τη ζωή μας.
Έτσι ώστε Αυτός να κυριαρχεί στις σκέψεις μας, στις επιθυμίες μας, στις αποφάσεις μας, στα λόγια μας, στις ενέργειές μας. Αυτός να πορεύεται στην ψυχή μας και να ακτινοβολεί το φως του. Και ’μεις να προγευόμαστε απ’ αυτή τη ζωή τον Παράδεισο. Αυτήν την εμπειρία είχαν όλοι οι Άγιοι. Αυτό το βίωμα καλούμαστε να αποκτήσουμε και ’μεις.
