Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 15 Δεκεμβρίου

(Λουκ. ιδ´ 16-24)
Είπεν ο Κύριος την παραβολήν ταύτην· ῎Ανθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς· και απέστειλε τον δούλον αυτού τη ώρα του δείπνου ειπείν τοις κεκλημένοις· ῎Ερχεσθε, ότι ήδη έτοιμά εστι πάντα. Καί ήρξαντο από μιάς παραιτείσθαι πάντες. ῾Ο πρώτος είπεν αυτώ· ᾿Αγρόν ηγόρασα, και έχω ανάγκην εξελθείν και ιδείν αυτόν· ερωτώ σε, έχε με παρητημένον. Καί έτερος είπε· Ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε, και πορεύομαι δοκιμάσαι αυτά· ερωτώ σε, έχε με παρητημένον.

Καί έτερος είπε· Γυναίκα έγημα, και διά τούτο ου δύναμαι ελθείν. Καί παραγενόμενος ο δούλος εκείνος απήγγειλε τω κυρίω αυτού ταύτα. Τότε οργισθείς ο οικοδεσπότης είπε τω δούλω αυτού· ῎Εξελθε ταχέως εις τας πλατείας και ρύμας της πόλεως, και τους πτωχούς και αναπήρους και χωλούς και τυφλούς εισάγαγε ώδε.

Καί είπεν ο δούλος· Κύριε, γέγονεν ως επέταξας, και έτι τόπος εστί. Καί είπεν ο κύριος προς τον δούλον· ῎Εξελθε εις τας οδούς και φραγμούς και ανάγκασον εισελθείν, ίνα γεμισθή ο οίκός μου. Λέγω γαρ υμίν ότι ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσεταί μου του δείπνου. Πολλοί γαρ εισι κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί.

Απόδοση στην νεοελληνική:

Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή· «῞Ενας άνθρωπος ετοίμασε μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς. ῞Οταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε τον δούλο του να πεί στους καλεσμένους· “ελάτε, όλα είναι πιά έτοιμα”. Τότε άρχισαν, ο ένας μετά τον άλλο, να βρίσκουν δικαιολογίες· ῾Ο πρώτος του είπε· “έχω αγοράσει ένα χωράφι και πρέπει να πάω να το δω· σε παρακαλώ, θεώρησέ με δικαιολογημένον”. ῎Αλλος του είπε· “έχω αγοράσει πέντε ζευγάρια βόδια και πάω να τα δοκιμάσω· σε παρακαλώ, δικαιολόγησέ με”.

Κι ένας άλλος του είπε· “είμαι νιόπαντρος και γι’ αυτό δεν μπορώ να έρθω”. Γύρισε ο δούλος εκείνος και τα είπε αυτά στον κύριό του. Τότε ο οικοδεσπότης οργισμένος είπε στον δούλο του· “πήγαινε γρήγορα στις πλατείες και στους δρόμους της πόλης και φέρε μέσα τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους κουτσούς και τους τυφλούς”.

῞Οταν γύρισε ο δούλος του είπε· “κύριε, αυτό που πρόσταξες έγινε και υπάρχει ακόμη χώρος”. Είπε πάλι ο κύριος στον δούλο· “πήγαινε έξω από την πόλη στους δρόμους και στα μονοπάτια κι ανάγκασέ τους να έρθουν, για να γεμίσει το σπίτι μου· γιατί σας βεβαιώνω πως κανένας από κείνους που κάλεσα δεν θα γευτεί το δείπνο μου”. Γιατί, πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί».