Τα καρφιά του Κυρίου, καθώς αναφέρει η παράδοση, ξεχώρισαν από τα καρφιά των ληστών διότι δεν είχαν σκουριάσει από το πέρασμα των χρόνων, φαινόντουσαν σαν καινούρια, ενώ των ληστών ήταν σκουριασμένα.
Επί Βυζαντίου το ένα από τα τρία καρφιά, αυτό που βρισκόταν στην κορφή του στέμματος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, δόθηκε από κάποιον Βυζαντινό αυτοκράτορα στο Βασιλιά της Ιβιρίας (σημερινής Γεωργίας) ως δώρο φιλίας.
Σήμερα δυστυχώς έχει χαθεί.
Το δεύτερο καρφί, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα, βρίσκεται στο Βατικανό μαζί με τα τόσα άλλα κλεμμένα ιερά λείψανα των πολιτισμένων λατίνων.
[irp posts=”342698″ name=”Μεγάλη Πέμπτη: Ο Μυστικός Δείπνος, τα Πάθη και η Σταύρωση του Θεανθρώπου”]
Το τρίτο και τελευταίο καρφί που ευτυχώς σώζεται μέχρι σήμερα βρίσκεται στην Πατρίδα μας και συγκεκριμένα σε ένα μοναστήρι της Θάσου το οποίο βρίσκεται κάτω από την πνευματική καθοδήγηση του Πατέρα Εφραίμ της Αμερικής.
Όσο για αυτά που ακούγονται και γράφονται κατά καιρούς, ότι δηλαδή βρέθηκε καρφί της σταύρωσης σε τάφο Ναϊτών και διάφορα παρόμοια, μην δίνετε σημασία και μην ξεχνάτε τι βλασφημίες λένε αυτοί οι ίδιοι και οι υπόλοιποι της κλίκας τους για τον Θεό μας.
