Ο Χριστός ανασταίνοντας το Λάζαρο, την κόρη του Ιαείρου και το γιο της χήρας της Ναΐν, έδωσε εντολή να επιστρέψει η ψυχή από τον πνευματικό κόσμο στον υλικό και συγκεκριμένα στο σώμα της.
Με το θάνατο του σώματος η ψυχή φεύγει και έχοντας αυτοσυνειδησία οδηγείται στον πνευματικό κόσμο.
Οι ψυχές, ενθυμούνται όλη τη ζωή τους και μόνες τους κατατάσσουν τον εαυτό τους στον παράδεισο ή στην κόλαση. Γίνεται δηλαδή μια μερική κρίση. Αυτή η πρώτη κρίση δε σημαίνει και την τελεσίδικη δικαίωση ή καταδίκη. Η ολική και τελεσίδικη κρίση θα γίνει κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.
Οι αγαθές ψυχές οδηγούνται στον προθάλαμο του παραδείσου και προγεύονται τη χαρά του σε κάποιο βαθμό. Ο απόστολος Παύλος λέει ότι οι άγιοι δεν απόλαυσαν ακόμα την ουράνια βασιλεία, για να μη λάβουν την τελείωση χωρίς εμάς (Εβρ. 11, 39-40).
Οι πονηρές ψυχές οδηγούνται στον προθάλαμο της κόλασης και προγεύονται κι αυτοί τη θλίψη της σε κάποιο βαθμό. Αυτή η περίοδος ζωής των ψυχών μετά το θάνατο του σώματος και πριν την τελική κρίση λέγεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας «μέση κατάσταση των ψυχών».
[irp posts=”356306″ name=”Οταν η Θεία Αγάπη αγγίζει την ψυχή…”]
Οι μάρτυρες της Εκκλησίας του πρώτου αιώνα μ.Χ. κατά το όραμα του ευαγγελιστή Ιωάννη στην Αποκάλυψη, δε ζουν ολοκληρωμένα τη χαρά του παραδείσου και ζητούν να γίνει η κρίση και να τιμωρηθούν οι σφαγείς τους. Σ’ αυτούς ήλθε απάντηση να αναπαυθούν λίγο ακόμη περιμένοντας και τη θυσία αυτών που πρόκειται στο μέλλον να θυσιασθούν για το Θεό (Αποκ. 6,9-11). Μετά την κρίση ο Χριστός θα ανοίξει την είσοδο του παραδείσου για τους αγωνιστές χριστιανούς (Ματθ. 25,34).
Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις – Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.136), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
-250x180.jpg)
