Πίστη και ελπίδα σ’ Εκείνον…

Το να πιστεύουμε στον Θεό σημαίνει να εμπιστευτούμε σ’ αυτόν τη ζωή και το μέλλον μας, να προσδοκούμε με πίστη την εκπλήρωση των επαγγελιών Του. Η ελπίδα προέρχεται από την πίστη, όπως το φυτό προέρχεται από το σπόρο και το ρυάκι από την πηγή.

Πιστεύουμε πως ο Θεός είναι αγαθός και εύσπλαχνος, πως μάς αγαπάει σαν πατέρας κι επομένως θέλει κάθε καλό για μάς, επιθυμεί την αληθινή ευτυχία μας. Είναι πάνσοφος και γνωρίζει καλύτερα κι από μας τούς ίδιους τι μας είναι χρήσιμο κι ωφέλιμο. Είναι παντοδύναμος. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να μας δώσει εκείνο πού θέλει, να εκπληρώσει αυτό πού έχει υποσχεθεί. Είναι άγιος και δίκαιος. Επομένως όλα τα λόγια Του είναι αληθινά. Οι επαγγελίες Του είναι αδιάψευστες, αναλλοίωτες.

Η μέγιστη απόδειξη τής αγάπης Του για τον άνθρωπο είναι το γεγονός ότι δεν φείστηκε ούτε τον μονογενή Του Υιό, αλλά τον παρέδωσε για χάρη μας σε επονείδιστο θάνατο. Εφόσον ενισχύσουμε την ψυχή μας με πίστη στο άπειρο έλεος, τη σοφία, την παντοδυναμία και την αγιότητα τού Δημιουργού μας, μπορούμε να διαβούμε το στάδιο τής παρούσας ζωής χωρίς φόβο, χωρίς ταραχή, να νιώθουμε όπως το μικρό παιδί στην αγκαλιά τής μητέρας του, όπως το πλοίο που έχει σταθερές άγκυρες.

Γι’ αυτό «ευλογημένος ο άνθρωπος, ός πέποιθεν επί τώ Κυρίω καί έσται Κύριος ελπίς αυτού» (Ιερ. ιζ’ 7). «Ο Θεός μου βοηθός μου, ελπιώ επ’ αυτόν» (Ψαλμ. ιζ’ 1). «Ου φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού τών κύκλω συνεπιτιθεμένων μοι» (Ψαλμ. γ’ 7) .

Αγ. Ιωάννης τής Κροστάνδης, Η εν Χριστώ Ζωή μου, εκδ. Πέτρου Μπότση