Πάτερ, έχω αγαπήσει ένα παιδί και δεν μπορώ να το ξεχάσω…

Γέροντα τού λέω στο μοναστήρι όλο προσευχές κάνουν. Όλο την ευχή λένε. Και ενώ είναι ακόμα στα εργαστήρια απαγγέλουν παρακλήσεις και χαιρετισμούς , ώρες ολόκληρες.Μετά πάνε στην Εκκλησία για τις ακολουθίες. Μα δεν μπορώ άλλο.Κουράστηκε το μυαλό μου.Νομίζω ότι θα σκάσω.Κια όμως θέλω να γίνω μοναχός. Τι θα κάνω ; Βοηθήστε με.

Ο Γέροντας μού είπε: «Ερχόταν εδώ μια κοπέλα και εξομολογείτο.Ήταν στην προτελευταία τάξη τού Λυκείου.

Κάποτε μού λέει: «Πάτερ έχω αγαπήσει ένα παιδί και δεν μπορώ να το ξεχάσω. Λες κι ο Νίκος είναι εδώ (έδειξε με το δάχτυλο το μέτωπο του) . Πάω να διαβάσω, ο Νίκος εδώ. Πάω να φάω , να κοιμηθώ, τίποτα.Ο Νίκος είναι εδώ, τι να κάνω πάτερ μου ;»

-Παιδί μου της είπα, εσύ είσαι μικρή ακόμη.Κάνε υπομονή να τελείωσεις το σχολείο και μετά, εδώ θα΄ναι ο Νίκος.Τώρα να βάλεις προσπάθεια στα μαθήματα.

Πέρασε μια εβδομάδα και ξαναήλθε.

-Πάτερ μου είναι αδύνατον να συγκεντρωθώ στα μαθήματα μου.Όλη μέρα συνεχώς, ο νους μου, η καρδιά μου είναι στο Νίκο.Ο Νίκος έχει κολλήσει μέσα μου και δεν ξεκολλάει.

(Καθώς έλεγε αυτά , εγώ σκεφτόμουν:Μα τι σχέση έχουν αυτά που μού λέει ο Γέροντας με την ερώτηση μου.Ίσως μού το λεει να με ξεκουράσει)

Ο Γέροντας συνέχισε (διαβάζοντας την σκέψη μου):

Εσύ τώρα θα λές.Γιατί μού τα λέει αυτά ;

Κι όμως πές μου σε παρακαλώ.Κάθισε αυτή η κοπέλα σε κανένα σκαμνί, πίεσε τον εαυτό της για να κολλήσει ο νους της στο Νίκο ;Όχι .

Αυτό έγινε αυθόρμητα, αβίαστα , με την αγάπη. Έτσι κι εμείς.Όταν αγαπήσουμε με θείο Έρωτα τον Χριστό μας, τότε χωρίς καμμία βία ή πιεση και στενοχώρια, θα φωνάζουμε το άγιο όνομα Του .

«Κύριε Ιησού Χριστέ…»

Κι όταν η καρδιά είναι πλημμυρισμένη απ΄αυτό το θείο έρωτα, δε χρειάζεται να λέει ολόκληρη την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με »

Πριν την τελειώσει η καρδιά σταματά εκεί από αγάπη και αγαλλίαση.

Άλλοτε πάλι φωνάζει μόνο το «Κύριε..»  και σταματά.

Φωνάζει μυστικά , αλαλήτως.

Κι έτσι λέγοντας αυτά, μού έδωσε απάντηση στην πρώτη μου απορία, που μόνο τη σκέφτηκα, χωρίς να την εκφράσω.

Έμεινα άναυδος.Από έκπληξη σε εκπληξη. Μέσα μου φούντωσε πάλι η θεϊκή φλόγα κι ένιωσα την επιθυμία να αρχίσω να φωνάζω μέσα στην καρδιά μου το όνομα του Χριστού μας, με ακατανίκητη αγάπη

(Αγαπίου μοναχού, Η θεϊκή φλόγα που άναψε στην καρδιά μου ο γέρων Πορφύριος , 2000 σελ.23-25)