Οι ιερείς δεν είναι γκουρού

Ο ΙΕΡΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΕΝΑΣ

Γράφει ο  αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Οι ιερείς δεν είναι γκουρού. Ούτε πρέπει να συμπεριφέρονται έτσι οι ίδιοι, ούτε να ανέχονται τέτοιες συμπεριφορές “πιστών” προς το πρόσωπό τους.

Δυστυχώς όμως υπάρχουν τέτοιοι ιερείς.
Δεν έχουν ποίμνιο, δεν έχουν ενορία.
Επειδή (όπως σκέφτονται) είναι πολύ μεγάλοι και τρανοί για να “περιοριστούν” σε κάτι τόσο μικρό.
Το μόνο που έχουν είναι οι διαλέξεις τους, τα βιβλία τους, οι εκπομπές τους.
Φυσικά και δεν είναι κακό (ειδικά όταν κάποιος έχει χάρισμα) να κάνει ομιλίες, να γράφει βιβλία, να κάνει εκπομπές.

Όμως ο ιερέας ο οποίος δεν έχει Επίσκοπο, δεν έχει ενορία, παρεκκλίνει του σκοπού του.
Σκεφτείτε ότι ο γκουρού-ιερέας δεν λειτουργεί την Κυριακή το πρωί σε κάποια ενορία, αλλά κάνει μόνο κάποια άλλη (συγκεκριμένη) ημέρα λειτουργία για κάποιους “εκλεκτούς”.
Κάνει (ίσως) μόνο βραδινές λειτουργίες που ο ίδιος μόνο ορίζει.
Δεν κάνει συλλείτουργα (να μην έχει πάρε-δώσε με άλλους ιερείς).
Λειτουργεί μόνος του, για να βλέπουν μόνο αυτόν οι πιστοί, οι οπαδοί του, οι ακόλουθοί του.
————————–
Ο ιερέας είναι ποιμένας, είναι διάκονος των μυστηρίων, είναι απεσταλμένος του εκάστοτε Επισκόπου προς τον πιστό λαό του Θεού.
Δεν δρα αυτόνομα. Δεν δρα κινούμενος προς τέρψη των οπαδών του, αλλά δρα με υπακοή προς τον Επίσκοπο και κινείται προς εξυπηρέτηση των αναγκών της Μητροπόλεως στην οποία ανήκει.

Ακόμα κι αν είναι ιεροκήρυξ (δηλαδή δεν έχει οργανική θέση σε κάποια ενορία) εξυπηρετεί το συγκεκριμένο λειτουργικό πρόγραμμα που εγκρίνει ο εκάστοτε Επίσκοπος.
——————————
Κι όμως. Μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ειδικά τον τελευταίο καιρό υπάρχει μία έξαρση του φαινομένου αυτού. Πιο πολύ γκουρού παρά ιερέας.
Δυστυχώς όμως ο ιερέας-γκουρού αρέσει σήμερα.
Αρέσει πολύ.
Αρέσει γιατί μιλά όμορφα.
Μιλά ρομαντικά. Μιλά στον ενικό. Μιλά έξυπνα.
Μιλά, μιλά, μιλά. Και μετά κρύβεται. Κρύβεται να μην δει κάποιος το ποιος είναι πραγματικά. Γιατί τότε…
——————————–
Οι άνθρωποι σήμερα έχουν ανάγκη από όμορφα λόγια.
Το θέμα όμως δεν είναι να ακούσεις όμορφα λόγια, άνθρωπε.
Το ζήτημα είναι να βρείς τον Χριστό. Και αυτό γίνεται μέσα στην Εκκλησία. Και όταν λέω “μέσα στην Εκκλησία”, εννοώ δια του Μυστηριακού τρόπου που η Εκκλησία προτείνει να ζήσουμε.

Και αυτό γίνεται και από τον ιερέα της ενορίας σου.
Δεν χρειάζεσαι τον γκουρού-ιερέα που θα έρθει.
Χρειάζεσαι μετάνοια και όχι διαλέξεις επί διαλέξεων.
Ο ιερέας λειτουργεί, εξομολογεί, ιερουργεί, μιλά, γράφει.
Ο γκουρού, μιλά, γράφει, μιλά, γράφει, μιλά, γράφει.
Ο ιερέας έχει κέντρο της ζωής του την Μυστηριακή ζωή.
Ο γκουρού έχει κέντρο της ζωής του τις διαλέξεις του, τα βιβλία του, τους οπαδούς του.
——————————-
Το να αναπαύεις, να συγκινείς,
να εντυπωσιάζεις τους άλλους δεν λέει κάτι παπά μου…
Το ζητούμενο είναι (για τον ιερέα) να ταΐζει Χριστό στους πεινασμένους ανθρώπους και όχι να πουλά τον Χριστό.
Τελικά άλλο είναι να μιλάς για τον Χριστό και άλλο να είσαι του Χριστού.
Άλλο να είσαι παπάς και άλλο πάπας.
Άλλο είναι να τιμάς την ιερωσύνη σου και άλλο να την χρησιμοποιείς προς ίδιον όφελος.

Υ.Γ. Όλα τα παραπάνω τα γράφω πρωτίστως για μένα· γιατί δυστυχώς είναι εύκολο να παρασυρθείς και από ιερέας να καταντήσεις “περιδιαβαίνων θίασος”.