‘Έσεσθε άγιοι, ότι άγιος εγώ Κύριος ο Θεός υμών. Και φυλάξεσθε τα προστάγματα μου και ποιήσετε” (Λευιτ. 20, 7,8).
Το να γίνει ο άνθρωπος άγιος, το θεωρούν πολλοί σαν ένα ανώτερο επίπεδο αρετής, που είναι μόνο για λίγους, ενώ οι πολλοί δεν είναι ανάγκη να προχωρήσουν τόσο πολύ στο βίο της αρετής. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Εάν όλοι θέλουν την πρόοδο, την καλυτέρευση της θέσεώς τους, την προαγωγή στο έργο τους και εάν κανείς δεν λέγει το «φθάνει» και το «έως εδώ» στο δρόμο της προόδου, πώς θα πούμε ότι φθάνει μικρός βαθμός αρετής και ότι η αγιότητα δεν είναι για όλους;
Μήπως οι γονείς κάνουν διάκριση για τα παιδιά τους και δεν θέλουν να τα δουν όλα στον ανώτατο βαθμό προόδου και ευτυχίας; Και ο Θεός Πατέρας , που είναι τέλειος στην αγιότητα, θέλει από αγάπη να βλέπει όλα τα παιδιά του να βαδίζουν στο δρόμο της αγιότητας. Μας έθεσε εξ αρχής προορισμό υψηλό, να του ομοιάσουμε όσον το δυνατό περισσότερο στην αρετή και την αγιότητα. Χαίρεται όταν μας βλέπει να ζητούμε την αγιότητα, και δίνει σε όλους η δυνατότητα για να την πετύχουν.
Δ. Γ. Παναγιωτόπουλου, «Από την Πηγή της Αλήθειας»
