Όσο εμείς θα ψάχνουμε κάπου μακριά, σε τόμους υψηλής θεολογίας, σε δυσπρόσιτους ουρανούς και φιλοσοφικούς στοχασμούς τόσο ο Θεός θα κρύβεται στα απλά, τα ελάχιστα, τα μικρά, τα καθημερινά.
Στο πρωινό χαμόγελο, στο παιδικό το πρόσωπο, στο βιβλίο που διαβάζεις, στον άνθρωπο σου π’ αγκαλιάζεις.
Στη ματιά ενθάρρυνσης που ανταλλάζεις με τον αδερφό σου και η κουβέντα από καρδιάς με τη συνάδελφο σου.
Στο αηδόνι της αυλής που κελαηδά, στη μουσική στο ράδιο που παίζει και σ’ όλη την ύπαρξη σου με τρόπο μυστήριο μιλά.
Στο ευωδιαστό λουλούδι που μυρίζεις και στο βρεφικό χεράκι που με συγκίνηση και δέος, αγγίζεις.
Ας μη ψάχνουμε λοιπόν στον ουρανό τον μυστήριο Άλλο, γιατί έχει ήδη φανερωθεί σε όλη την πλάση, μέσα απ’ τον πλησίον, τον ελάχιστο αδερφό, τον άλλον.
Ο Θεός είναι τόσο κοντά μας που πολύ συχνά σκοντάφτουμε επάνω Του. Μια ανάσα μακριά μας κι εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι.
Όπως πολύ χαριτωμένα έλεγε ο π. Δημήτριος Στανιλοάε, πολλές φορές ο Θεός κοιμάται στο ίδιο το κρεββάτι μας.
Αλέξης Αλεξάνδρου
