Πρόκειται για ένα πολυσύνθετο Ον. Πάντα είναι ντυμένος στα μαύρα, Έχει 2 ΛΑΜΔΑ στο Στήθος, Φέρει κόκκινο πύρινο σταυρό στο μέτωπο και είναι ζωσμένος πάντα με το Θεϊκό Κυρτό Σπαθί Τύπου Τάτσι. Επεμβαίνει μόνο σε υπερβολικά επικίνδυνες καταστάσεις για την ανθρωπότητα. Η Ιστορία ξεκινάει στο χωριό Μανταμάδο στη Λέσβο στο Μοναστήρι των Ταξιαρχών περί το 1100 μ.Χ. την εποχή δηλαδή, που σ’ όλο το Αιγαίο κυριαρχούσαν και λεηλατούσαν τα παράλια του οι Σαρακηνοί πειρατές.
O ιερός αυτός χώρος ήταν ανδρικό Μοναστήρι προς τιμήν των Αρχαγγέλων.
Οι πειρατές έμαθαν ότι εκεί υπάρχει πολύς πλούτος και μια νύχτα, που οι μοναχοί βρισκόταν στον ιερό Ναό συγκεντρωμένοι στη θεία τους λειτουργία, μπήκαν με σχοινιά από τα τείχη και τούς έσφαξαν. Μέσα στο Ιερό Άγιο Βήμα του ναού, μαζί με τον λειτουργούντα ιερέα, βρισκόταν και ένα 17χρονο καλογεροπαίδι, ο δόκιμος Γαβριήλ, που βοηθούσε στα τελούμενα. Αυτός βλέποντας τη φοβερή σφαγή, κατόρθωσε να ξεγλιστρήσει από το παράθυρο του Αγίου Βήματος, να ανεβεί στη σκεπή και να κρυφτεί. Αυτό το αντιλήφθηκαν οι πειρατές και αφού λεηλάτησαν το Ναό και όλο το Μοναστήρι, θέλησαν να πιάσουν και τον δόκιμο Γαβριήλ για να μην αφήσουν μάρτυρα, που θα ειδοποιούσε τυχόν, τους γύρω συνοικισμούς, οι κάτοικοι των οποίων θα τους έκλειναν το δρόμο προς την θάλασσα, και θα τους χτυπούσαν.
Έβαλαν λοιπόν σκάλες και ανέβηκαν στη στέγη για να τον πιάσουν. Αλλά, στη στέγη εμφανίστηκε ένα Μαυροφορεμένος Πολεμιστής, με σπαθί στο χέρι έτοιμος να τους επιτεθεί. Πανικόβλητοι οι πειρατές τράπηκαν σε άτακτη φυγή προς τη θάλασσα, αφήνοντας όλα τα κλοπιμαία μέσα στην αυλή του Μοναστηριού. O δόκιμος μοναχός, που από θαύμα σώθηκε μόλις συνήλθε κατηφόρισε μέσα στο Ναό, για να παράσχει τις πρώτες βοήθειες στους συντρόφους του. Εκεί τους βρίσκει όλους σφαγμένους! Τότε του ήλθε μια θεία έμπνευση. Nα συγκεντρώσει το αίμα των σφαγμένων μοναχών, να το αναμείξει με χώμα, να φτιάξει πηλό και να ιστορήσει τη μορφή του Πολεμιστή, όπως την είδε πάνω στη σκεπή, κατά τη θαυμαστή παρουσία Tου. Άρχισε να πλάθει την εικόνα του ανάγλυφη, δίνοντας τη μορφή εκείνη που πάνω στη σκεπή ο ίδιος είδε.
Ενώ στο μοναστήρι του Ταξιάρχη παιζόταν αυτό το δράμα, η ζωή στους γύρω συνοικισμούς συνεχιζόταν ήσυχη. Μόνο ένα τσοπανόπουλο, καθώς αγνάντευε τη θάλασσα από μια κορυφή, είδε κουρσάρικα καράβια λίγο πιο μέσα απ’ την ακτή. Πήδηξε στ’ άλογο του και κάλπασε προς τη μονή για να ειδοποιήσει τους μοναχούς να φυλαχθούν. Το θέαμα όμως πού αντίκρισε, τον έριξε κάτω λιπόθυμο. Όταν συνήλθε, έτρεξε και ειδοποίησε τον άρχοντα του Στένακα, για τα συμβάντα. Εκείνος ξεκίνησε αμέσως για το μοναστήρι μ’ άλλους πενήντα καβαλάρηδες. Όταν μπήκαν στο Ναό είδαν τους μοναχούς σφαγμένους και βαμμένους στο αίμα και τον ηγούμενο νεκρό μπροστά στην Αγία Τράπεζα! Πήδηξαν όλοι στ’ άλογα τους κι ακολουθώντας τ’ αχνάρια των πειρατών, πλησίασαν σ’ ένα πλάτωμα. Απότομα σταμάτησαν. Το θέαμα πού αντίκρισαν τούς έκανε κι ανατρίχιασαν. Είδαν αυτούς πού καταδίωκαν, νεκρούς και σκορπισμένους σ’ όλο το πλάτωμα. Μια σπαθιά, πού άρχιζε απ’ το μέτωπο κι έφτανε ως την κοιλιά, ήταν χαραγμένη στο σώμα του καθενός και τ’ άνοιγε στα δύο. Ή μαχαιριά σε κάθε σώμα ήταν ακριβώς ή ίδια.
Όλοι λένε ότι ο μαυροφορεμένος μελαχρινός πολεμιστής ήταν ο αρχάγγελος Μιχαήλ. Ξεχνούν όμως ότι οι αρχάγγελοι, όταν παρεμβαίνουν, δεν παίρνουν την μορφή μαυροφορεμένων Σινόμπι, ούτε φέρουν γιαπωνέζικα σπαθιά. Όπως και να έχει ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Εθνικός μας ύμνος λέει
Σε γνωρίζω από την κόψη
Του σπαθιού την τρομερή,
Σε γνωρίζω από την όψη
Που με βία μετρά τη γη.
Αυτή ήταν μία από τις χιλιάδες εκατοντάδες φορές που αυτό το ον έχει σταλθεί πάντα πολεμώντας υπέρ της του ΘΕΟΥ Δόξης να κάνει αυτό που έπρεπε.
[irp posts=”382241″ name=”Αρχάγγελοι Γαβριήλ και Μιχαήλ: Τι γιορτάζουμε στις 8 Νοεμβρίου”]
Μια Ακόμα Φορά που ο Πολέμαρχος έμελλε να τους καταστρέψει για άλλη μια φορά τα σχέδια και να τους χαλάσει την μπουγάδα ήταν στις 19-9-2008. Αυτή την φορά στα Έγκατα του C.E.R.N.
Εδώ να δώσουμε και την προφητεία εκ τους Γερόντος Πορφυρίου Εκ της Λειμωνίου ( Σημερινό Κουζεστάν) που δόθηκε το 1888 και έλεγε.”Κρύο το χνώτο του θεριού στον κύκλο ελλοχεύει, στην χώρα εκεί των Ελβετών, σφαιρίδιον ζητούσαν. Το του Θεού μυστήριον το μέγα ελογίσθησαν άνομα και ανίερα, λεοντόμορφα θηρία.
Του Κύριου τη βούληση άγγελος εστολίσθη και με ρομφαίαν πύρινην τον κύκλον εδιαίρει. Αλλοίμονο εις τον βρωτόν που έφαγεν τη γνώση εκ της αβύσσου του κερνού (CERN) του κύκλου και εγνώσθη”
Οι σωλήνες με το κρύο ψυκτικό υγρό αλλά και τα “Λεοντόμορφα θηρία” που φύλαγαν εκείνο το βράδυ τον Επιταχυντή δεν είχαν καμία ελπίδα.. Άλλοι Έχασαν τα χέρια τους , Άλλοι τα πόδια τους, και άλλοι τα κεφάλια τους.
Ο Πολέμαρχος αναφέρεται και στην αποκάλυψη του Ιωάννου:
Και είδα τον ουρανό ανοιγμένο, και να, ένα λευκό άλογο, κι αυτός που καθόταν επάνω σ’ αυτό ονομαζόταν Πιστός και Αληθινός, και κρίνει και πολεμάει με δικαιοσύνη. Και τα μάτια του ήσαν σαν φλόγα φωτιάς, κι επάνω στο κεφάλι του ήσαν πολλά διαδήματα· και είχε ένα όνομα γραμμένο, που κανένας δεν το γνωρίζει παρά μονάχα αυτός. Και ήταν ντυμένος με ιμάτιο βαμμένο σε αίμα· και το όνομά του αποκαλείται ο Λόγος του Θεού” Αποκάλυψη 19:11-13.
Όσο για το σπαθί που χρησιμοποιεί είναι αυτό το όποιο βρίσκεται μπροστά στην ανάγλυφη εικόνα στο Μανταμάδο Λέσβου. Το σπαθί αυτό έχει την δικιά του ιστορία που χάνεται μέσα στο χρόνο. Δεν είναι όποιο και όποιο σπαθί, Δεν έχει κατασκευαστεί καν από ανθρώπινα χέρια. Η Ιστορία του είναι τόσο παλιά όσο είναι και το σύμπαν.
){kind=link}