Του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Μάρκου του Ασκητού
101. Ο νους εκτυφλούται από τα τρία αυτά πάθη: της φιλαργυρίας, της κενοδοξίας και της ηδονής.
102. Τα τρία ανωτέρω πάθη, αποτελούν θυγατέρας της βδέλλης μητρός των αφροσύνης, αίτινες αγαπώνται υπ΄αυτής σφοδρώς.
103. Η γνώσις και η πίστις είναι σύντροφοι και βοηθοί μας εις την ζωήν και έχουν αμβλυνθή εκ της ενεργείας των τριών αυτών παθών.
104. Ο θυμός, η οργή, οι πόλεμοι, οι φόνοι και όλος ο κατάλογος των κακών, εκ των τριών αυτών παθών έχουν τόσον σφοδρώς ενδυναμωθή μεταξύ των ανθρώπων.
105. Την φιλαργυρίαν, την κενοδοξίαν και την ηδονήν, πρέπει με δύναμιν να τας μισήσωμεν ως μητέρας των κακών και πολεμίας των αρετών.
106. Διά να καταπολεμήσωμεν τα πάθη αυτά, έχομεν εντολήν να “μή αγαπώμεν τον κόσμον καί τα εν τώ κόσμω” (Α΄Ιωαν.β΄,15). Όχι, βεβαίως, να μισήσωμεν τα κτίσματα του Θεού, χωρίς σκέψιν, αλλά διά να περικόψωμεν τάς αφορμάς των τριών εκείνων παθών.
107. Ο Απόστολος λέγει, ότι “ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται ταίς του βίου πραγματείαις” (Β΄Τιμ.β΄,4). Διότι εκείνος, που είναι δεμένος με τα βιωτικά και θέλει παραλλήλως να νικήση τα πάθη, είναι όμοιος με εκείνον που προσπαθεί να σβήση την πυρκαϊάν ρίπτων άχυρα.
108. Όστις οργίζεται κατά του πλησίον διά χρήματα, ή ηδονάς ή διά δόξαν ανθρωπίνην, ακόμη δεν εγνώρισεν, ότι ο Θεός διοικεί τα ανθρώπινα πράγματα εν δικαιοσύνη.
109. Όταν ακούσης τον Κύριον να λέγη ότι “εί τις ούκ αποτάσσεται πάσι τοίς υπάρχουσιν αυτώ, ούκ έστι μου άξιος” (Λουκ.ιδ΄,33), μή σκεφθής ότι μόνον περί χρημάτων λέγει, αλλά και περί όλων όσα ενεργούνται υπό των παθών.
110. Εκείνος που δεν γνωρίζει την αλήθειαν, δεν είναι δυνατόν να πιστεύη αληθώς εις τον Θεόν. Διότι η γνώσις, προηγείται της πίστεως, κατά την φυσικήν ακολουθίαν. (Ενταύθα, ο Όσιος Πατήρ, ομιλεί περί της “αληθούς Πίστεως”, την οποίαν οικειούμεθα διά της μελέτης και της χάριτος. Άλλως η πίστις προηγείται της γνώσεως, κατά το “πιστεύω διά να εννοήσω και εννοώ διά να πιστεύσω”).
