Η γύμνωση της σύγχρονης θεοποιημένης Επιστήμης!
Eγκαινιάσαμε στο περιοδικό μας από το προηγούμενο τεύχος μια νέα σειρά θεμάτων που επιδιώκουν να καταδείξουν την άρρηκτη σχέση Πίστεως και Επιστήμης και θέλουμε να πιστεύουμε ότι με αυτά τα άρθρα επιχειρούμε μια πιο Ορθόδοξη θεώρηση του ανθρώπου και του κόσμου.
Αυτό το επιχειρούμε γιατί τείνει να επικρατήση και να παγιωθή και μεταξύ πιστών ανθρώπων η Προτεσταντική άποψη ότι άλλο είναι η Πίστη μας και άλλο η Επιστήμη, με το αιτιολογικό πως η Πίστη μας έχει αποκαλυφθεί ενώ η Επιστήμη ανακαλύπτει το Επιστητό και την λειτουργία του!
Το επιχείρημά τους, όμως, αυτό, στηριγμένο σε πολύ περιορισμένη λογική, αφ’ ενός μεν παραβλέπει το βασικό και ουσιώδες ότι Δημιουργός του Παντός είναι ο Θεός —άρα Αυτός είναι η Επιστημη— και, κατά συνέπεια έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για την αξιοπιστία και την Αλήθεια των Επιστημών μας, και, αφ’ ετέρου, παραβλέπει ότι ο Δημιουργός Θεός δεν δημιούργησε μόνο το Σύμπαν (ορατό και αόρατο, έμψυχο και άψυχο), αλλά και εγκατέσπειρε σ’ αυτό άπειρες πνευματικές εικόνες και μας απεκάλυψε το πως το Δημιούργησε και πως η Ευδοκία Του θέλει αυτό να λειτουργή.
Όλα αυτά ήσαν αυτονόητα στους Πατέρες μας, στους όντως Επιστήμονες. Ποτέ δεν αναγνώριζαν ως Επιστημονική οποιαδήποτε θεωρία προσέκρουε στην Αγία Γραφή, αφού, εφ’ όσον προσέκρουε, ήταν αδύνατον να αποδειχθή αληθινή και, αφού δεν απεδεικνύετο, αυτομάτως το κύρος της θεωρίας αυτής κατέρρεε, όπως και του εμπνευστού της.
Τότε ανέλαβε η Προτεσταντική Ευρώπη! Σαν πατραλοίας των Αγίων Πατέρων μας, «Θανάτωσε και τον Θεό» (είναι γνωστή η Νιτσεική Θεοκτονία), Τον “έβγαλε από τη μέση” και έπαυσε να ασχο¬λείται με το τι συμφωνεί και τι όχι με την Αποκάλυψη του Θεού για τη Δημιουργία Του! Από τότε, όσοι θεωρούν τον Θε¬ο “τελειωμένη υπόθεση” (και έγιναν, δυστυχώς, πολλοί οι παρά¬φρο¬νες) έπαυσαν να ασχολούνται με το τι αποδεικνύεται και τι όχι και αντικατέστησαν την Επιστήμη με αναπόδεικτες θεωρίες, συναγωνιζόμενοι ποιός θα ειπή «τι καινότερον κενότερον»!
* * *
Γιά να μη θεωρηθούν αστήρικτα αυτά τα συμπεράσματά μου, πέραν των προσωπικών μου ερωτημάτων, που έθεσα και στο προηγούμενο άρθρο μου (τεύχος 130-131) και έχουν μείνει αναπάντητα από τους επιστήμονες, παραπέμπω αυτούς που διαφωνούν μαζί μου αλλά και κάθε καλοπροαίρετον ενδιαφερόμενον στο βιβλίο του θεωρητικού φυσικού και συγγραφέα Lee Smolin, ο οποίος στο βιβλίο του «The trouble with Physics» (Το πρόβλημα με την Φυσι¬κη, London 2006)*, αμφισβητεί την αλήθεια της επικρατούσης «The String theory» (Θεωρίας χορδών), που ασχολείται με την δο¬μη του Σύμπαντος και αποσκοπεί στην ενοποίηση όλων των επί μερους τομεων της Φυσικής, χωρίς, όμως, μέχρι σήμερα αποδεδειγμένο αποτελεσμα! Γράφει ο συγγραφέας:
«The main challenge for theoretical particle physics over the last three decades has been to explain the standard model more deeply. There has been a lot of activity. New theories have been posited and explored, some in great detail, but none has been confirmed experimentally» (Μετάφρ.: Η κύρια πρόκληση με την θεωρητική σωματιδιακή φυσική τα τελευταία 30 χρόνια είναι να εξηγηθεί το «συμβατικό μοντέλο» σε βάθος. Υπάρχει μεγάλη δραστηριότητα. Νέες θεωρίες έχουν διατυπωθεί και εξερευνηθεί, αλ¬λα καμμία δεν έχει επιβεβαιωθεί πειραματικά)! Καί συμπλη¬ρώνει: «Much effort has been put in to string theory in the last twenty years, but we still do not know if it is true. Even after all this work, the theory makes no new predictions that are testable by current – or currently conceivable – experiments» (Μετάφρ.: Τα τελευταία 20 χρόνια έχει γίνει πολλή προσπάθεια στον τομέα της θεωρίας χορδών, αλλά ακόμη δεν ξέρουμε αν επαληθεύεται. Ακόμη και μετά από τόσο έργο, η θεωρία δεν είναι σε θέση να κάνη κάποια πρόβλεψη που θα μπορεί να δοκιμασθή με πείραμα)!
* Το βιβλίο αυτό μας το υπέδειξε ως αποδεικτικό των ισχυρισμών μας ο ακαδημαικός επιστήμων κ. Αργύρης Διαμαντής, τον οποίον και γραπτώς ευχαριστούμε θερμά.
Όμως η διεθνής ακαδημαική κοινότητα παραμένει απτόητη παρα την ακαρπία των αποτελεσμάτων της θεωρίας της, ώστε ο Lee Smolin αναγκάζεται να την εκθέση: «Despite the absence of experimental support and precise formulation, the [string] theory is believed by some of its adherents with a certainty that seems emotional rather than rational» (Μετάφρ.: Παρά την απουσία πειραματικής υποστήριξης και ακριβούς διατύπωσης, η θεωρία χορδών πιστεύεται από κάποιους υποστηρικτές της με μια βεβαιότητα που μάλλον μοιάζει συναισθηματική παρά λογική)!
Το τι εστί «Θεωρία χορδών» και σε ποιά έκταση ασχολούνται με αυτήν οι σύγχρονοι φυσικοί, μας το εξηγεί ο συγγραφέας του βιβλίου στην εισαγωγή του, για να αντιληφθούμε πόσο κυρίαρχη είναι η θεωρία αυτή στη σύγχρονη επιστήμη: «String theory now has such a dominant position in the academy that it is practically career suicide for young theoretical physicists not to join the field» (Μετάφρ.: Η θεωρία χορδών έχει πιά τόσο σημαντική θέση στην ακαδημαική κοι¬νο¬τητα, που για τους νέους θεωρητικούς φυσικούς είναι πρακτικά επαγγελματική αυτοκτονία να μην εργασθούν σε αυτόν τον το-μέα)!
Αποκορύφωμα όλων αυτών που παραθέσαμε, αλλά και αποκαλυπτικό συνάμα της απάτης, που παρουσιάζεται σήμερα ως επιστήμη, είναι το ακόλουθο απόσπασμα και πάλι από την εισαγωγη του βιβλίου του Lee Smolin: «While few would disagree with the rhetoric of diverse views, it is being practiced less and less. Some young string theorists have told me that they feel constrained to work on string theory whether or not they believe in it, because it is perceived as the ticket to a professorship at a university. And they are right: In the US, theorists who pursue approaches to fundamental physics other than string theory have almost no career opportunities. In the last 15 years there have been a total of three assistant professors appointed to American research universities who work on approaches to quantum gravity other than string theory…» …»
(Μετάφρ.: Ενώ λίγοι θα διαφωνήσουν με το δικαιωμα της εκφράσεως διαφορετικών απόψεων, στην πράξη, όμως, αυτο το δικαίωμα ασκείται ολοένα και λιγότερο. Μερικοί νέοι θεωρητικοί φυσικοί μου έχουν πεί ότι αιθάνονται υποχρεωμένοι να εργασθούν στην θεωρία χορδών είτε την πιστεύουν είτε όχι, γιατί θεωρείται σαν εισιτηριο για την κατάκτηση μιάς καθηγητικής θέσεως σε κάποιο πανεπιστήμιο. Καί έχουν δίκαιο: Τα τελευταία 15 χρόνια μόνο τρεις επίκουροι καθηγητές διορισθηκαν σε αμερικανικα πανεπιστήμια για να εργασθούν στην κβαντισμένη βα¬ρυ¬τη¬τα με άλλη θεωρητική προσέγγιση, πέραν της θεωρίας χορδών)! Δηλαδή, με άλλα λόγια δικά μας, αν δεν πιή κανείς το «τρελό νερό», δεν πρόκειται να ιδή στα μάτια του ακαδημαική καρριέρα!
Ωστόσο, έγινε, νομίζω, σαφές ότι όντως η «String Theory» αφηνει εντελώς γυμνή και εκτεθειμένη την θεωρούμενη παντοδύναμη συγχρονη επιστήμη!
* * *
Ο Ευρωπαίος αλάθητος άνθρωπος –κατά τον χαρακτηρισμό του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς– αφού παρεφρόνησε, επεδόθη να κατακλυση τον Πλανήτη Γη με κάθε είδους μυθοπλασία, που τη βαπτισε Επιστήμη, ανακατεύοντας τις μυθοπλασίες αυτές με πραγματικες ανακαλύψεις και επιτεύγματα, δημιουργώντας ένα κυκεώνα επιστημονικής αλήθειας και πλάνης, που πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να βρη άκρη, παρεκτός αν παύση να θεωρή αυτονόητα επιστημονικό ο,τι ορίζουν έτσι οι αλληλοαποκαλούμενοι επιστήμονες!
Σ’ αυτήν την “μορφωτική” ατμόσφαιρα, την καθαρά Προτεσταντική, διαμορφώθηκε η Παιδεία με την οποία μεγαλώσαμε, και εξακολουθούμε να μεγαλώνουμε και τα παιδιά μας. Αυτήν την ατμό¬σφαιρα αναπνεύσαμε και αναπνέουμε, και, επειδή την αναπνεουμε ως Έθνος επί 200 χρόνια, την οικειοποιηθήκαμε και την βιωνουμε σαν γνήσια Ορθοδοξία!
Επί 200 χρόνια ακολουθούμε με απόλυτη συνέπεια όλα εκεί¬να που πολέμησαν οι Πατέρες μας ως «οθνεία», ως ξένα προς το ήθος της Πίστεώς μας και απαράδεκτα. Καί τα ακολουθούμε, αφού παραδοθήκαμε αμαχητί στη Βαυαρική κυριαρχία, που ερήμωσε τα Μοναστήρια μας και την Ορθόδοξη συνείδησή μας και την αντικατέστησε με την ανόητη νοησιαρχία, η οποία μετέτρεψε την ευρύτητα της Ορθοδοξίας μας σε Φαρισαική κωδικοποίηση της Πίστεως.
Έτσι, σήμερα υπάρχουν πολλοί που θέλουν να πιστεύουν ότι ει¬ναι συνεχιστές των ανθενωτικών της Βασιλεύουσας, αλλά στην πραγ¬μα¬τι¬κότητα αγωνίζονται για τη διατήρηση λεκτικών σχημάτων, χωρίς να υποψιάζονται ότι μέσα από αυτά απουσιάζει η Ορθόδοξη ζωή.
Αν ήσαν συνειδητοί ανθενωτικοί, θα εξακολουθούσαν να ταυτί¬ζουν την Πίστη με την καθημερινή ζωή, αφού το Ορθόδοξο ήθος πη¬γα¬ζει από το Δόγμα και όχι από τον Πουριτανισμό. Αν ήσαν συ¬νει¬δητοί ανθενωτικοί θα είχαν την Θεολογία ως Γνώμωνα για την Αλήθεια της Επιστήμης τους. Αν ήσαν συνειδητοί ανθε¬νω¬τικοί, θα είχαν συνείδηση ότι η Πολιτική του Κράτους έχει άμεσες επιπτώσεις στο ήθος και στην Πίστη των πολιτών.
Οι Πατέρες μας ήσαν συνειδητοί ανθενωτικοί γιατί συναρ¬του¬σαν άμεσα την πολιτική του Κράτους με την διατήρηση ή όχι της Πίστεως και γι’ αυτό προτιμούσαν «Τουρκικόν φακιόλιον πα¬ρα Τιάραν Παπικήν», ενώ οι σημερινοί imitassion ανθενωτικοί ε¬χουν την αφέλεια να πιστεύουν ότι η Πίστη δεν έχει καμμιά σχέση με την Πολιτική που ασκείται στον Τόπο μας και πασχίζουν να αποφυγουν την Παπικήν Τιάραν με πολιτικήν Αμερικανο-ευρωπαικήν! Αδιαφορούν για το είδος της Πολιτικής που ασκείται στον Τόπο που ζούν, γιατί έχασαν την Ορθοδοξη συνείδηση που μας υποχρεώνει να μη χάσουμε από τα μάτια μας τον έλεγχο των επιγείων, γιατί τότε είναι αδύνατον να αντιληφθούμε τα Επουράνια: «Ει τα επίγεια είπον υμίν και ου πιστεύετε, πως εάν είπω υμίν τα επουράνια πιστεύσετε;». (Ιω. 3, 12)
Αυτή η παντελής αδιαφορία των Νεοελλήνων Ορθοδόξων για την αποσύνδεση ή μάλλον για τον κατακερματισμό των εκφράσεων της ζωής, για τον κατακερματισμό της Επιστήμης σε επιστήμες, είναι η μεγαλυτερη απόδειξη του ότι βιώνουμε σήμερα ως Έθνος μια αμιγως Προτεσταντική Ορθοδοξία με Ορθόδοξο Τελετουργικό, αφού μόνο ο Προτεσταντισμός πολέμησε λυσσωδώς και επέτυχε να κατακερματίση τις επίγειες ανθρώπινες ενασχολήσεις και δραστηριότητες, αποσυνδέοντας τις από την εποπτεία της Εκκλησίας και εν τέλει επέτυχε να ακυρώση και Την Εκκλησία, με το να πείση τους ανθρώπους ότι δεν Την χρειάζονται πιά, “στέφοντας” αλάθητον τον κάθε πρώην πιστό!
Δεχθήκαμε αυτόν τον κατακερματισμό της ζωής, γιατί πιστέψαμε ότι ο οποιοσδήποτε τρόπος ζωής αφήνει άθικτο το Δόγμα της Πίστεως! Τι πλάνη! Ο άγιος Χρυσόστομος μας έχει διδάξει ότι «φαύλος βίος, φαύλα δόγματα γεννά». Γεννά την αλλοτρίωση και την φαυλότητα ύπουλα, μακροπρόθεσμα, χωρίς να το καταλάβουμε, με την ίδια μέθοδο που ο διάβολος μας εισηγείται σκέψεις με τόσο πειστικό τρόπο —γιατί μας έχει ψυχολογήσει πολύ καλά— ώστε έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είναι δικές μας!
Ο κατακερματισμός της ζωής ευνοεί τον Διάβολο, γιατί περιορίζει τον εναντίον του πόλεμο μόνο στα θρησκευτικά θέματα, ενώ είναι υπεύθυνος και υπόλογος για όλες τις διαστροφές όλων των εκφράσεων της ζωής. Είναι υπόλογος για την Παγκόσμια Πολι¬τι¬κη, για τη στρατευμένη στις υπηρεσίες του σύγχρονη —κατ’ ευφημισμόν— Επιστήμη, για τις παραχαράξεις και τη διαστροφή της Ιστορίας και κάθε Αλήθειας, για την πλαστή πραγματικότητα που την παρουσιάζει σαν φόβητρο και ελέγχει τους λαούς, όπως με την πλασματική παγκόσμια Οικονομία!
Αυτή η πλανεμένη παραδοχή μας έκανε Προτεστάντες. Ξεχάσαμε ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός του Παντός και πως ο,τι σήμερα απο¬τε¬λεί αντικείμενο των Επιστημών είναι δικό Του Έργο και ότι χωρις Αυτόν δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε ούτε τη γνώση του Επιστητου.
Λησμονήσαμε ότι ο μοναδικός πόλεμος στην Ιστορία της Δημιουργίας είναι ο πόλεμος του Διαβόλου εναντίον του Χριστού «δι’ Ου τα πάντα εγένετο». Μας το υπενθύμισε στις μέρες μας ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, αλλά εμείς τιμούμε τη μνήμη του, αναφερόμενοι μόνο στα όσα γράφει εναντίον του Παπισμού και αδιαφορούμε για την ανατομία της Ευρωπαικής σκέψεως που έκαμε και στα όσα έγραψε εναντίον του θεωρουμένου σήμερα Πολιτισμού αλλά και στο πως αυτός ο τάχα Πολιτισμός μας επηρεαζει!
Έτσι, δεν είναι παράδοξο ότι παρασυρθήκαμε από τα «στοιχεία του κόσμου» στον τρόπο σκέψεώς μας. Αφού δεν συγκρατήσαμε από τα Λειτουργικά Μαθήματα της Εκκλησίας μας ότι η Αλήθεια προσεγγιζεται μόνω «Θεοπνεύστω Λογική», είναι επόμενο να θεωρούμε λογικό ο,τι ο κόσμος θεωρεί λογικό, επιστημονικό, πολιτικα ορθό και έγκυρο.
Είναι πρωτοφανές αυτό που συμβαίνει με τους χριστιανούς στην εποχή μας. Στην εποχή που κατ’ εξοχήν καυχάται για τη γνώση που της έχει προσδώσει η συσσωρευμένη ιστορική της εμπειρία, οι χριστιανοί να πάσχουμε από ανεξήγητη πνευματική μυωπία και ενώ δεν είμαστε εις θέσιν να διακρίνουμε τα Σημεία των Καιρών που πέρασαν και να τα αξιοποιήσουμε, έχουμε την βλακώδη προσδοκία να προγνωρίσουμε τα Σημεία των Καιρών που θα έλθουν!
Ας ευχηθούμε, η νέα Εκκλησιαστική χρονιά που άρχισε σημερα 1η Σεπτεμβρίου 2013 να μας εύρη ανοικτούς και υπάκουους στις προτροπές του Θεού μας: «συμβουλεύω σοι αγοράσαι παρ’ εμού χρυσίον πεπυρωμένον εκ πυρός ίνα πλουτήσης, και ιμάτια λευκά ίνα περιβάλη και μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου, και κολλύριον ίνα εγχρίση τους οφθαλμούς σου ίνα βλέπης» (Αποκαλ. 3,18)!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης – «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Αρ. Τεύχους 132-133 – Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2013
