Το πλήθος των κακών πνευμάτων είναι αναρίθμητο. Η Θεία Πρόνοια όμως, έχει έτσι οικονομήσει τα πράγματα, ώστε να διαφεύγουν αυτά τα πνεύματα από τα βλέμματα των ανθρώπων. Ο διάβολος είναι δολοφόνος του εαυτού του.
Οι δαίμονες μη έχοντας το βάρος της σάρκας, δεν έχουν κάτι που να δικαιολογεί την κακία τους. Γιατί αυτή η κακία δεν προκαλείται, όπως σε εμάς τους ανθρώπους, από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά αποκλειστικά και μόνο από την διεστραμμένη θέλησή τους. Η αμαρτία τους λοιπόν, είναι ασυγχώρητη και η πονηρία τους αθεράπευτη. Έτσι, δεν υπάρχει γι’ αυτούς καμμιά επιείκεια, αλλά ούτε και πιθανότητα να μετανοήσουν.
Το πλήθος των κακών πνευμάτων είναι αναρίθμητο. Η Θεία Πρόνοια όμως, έχει έτσι οικονομήσει τα πράγματα, ώστε να διαφεύγουν αυτά τα πνεύματα από τα βλέμματα των ανθρώπων. Είναι τρομερή η επιθετικότητά τους και φρικαλέες οι μορφές που κάθε φορά παίρνουν. Η θέα τους θα έφερνε ασφαλώς μεγάλη ταραχή στους ανθρώπους και θα τους έκανε να λιποθυμήσουν από τον φόβο τους. Τα ανθρώπινα μάτια δεν είναι δυνατό ν’ αντέξουν τέτοιο θέαμα…
Ο Εωσφόρος πίστεψε, ότι το μεγαλείο της σοφίας και η ομορφιά των αρετών, με τα οποία ήταν καταστολισμένος, δεν τα είχε λάβει από τον Θεό, αλλά από την δύναμη της δικής του φύσεως. Γι’ αυτό, γεμάτος αλαζονεία, θεώρησε τον εαυτόν του όμοιο με τον Θεό και σκέφτηκε, ότι μπορούσε από μόνος του να φτάσει στην αιώνια μακαριότητα. Και μόνο αυτή του η σκέψη τον οδήγησε στην πτώση. Έπεσε από τον ουρανό σαν αστραπή απομακρύνθηκε από την Χάρη του Θεού, την οποία όπως πίστευε, δεν είχε ανάγκη. Ενώ πίστευε ότι μπορούσε να σφετεριστεί την δόξα του Θεού με την δύναμη της ελευθερίας του και με την προσωπική του ικανότητα, έχασε τελικά ό,τι είχε λάβει ως δωρεά από τον Δημιουργό. Ο Εωσφόρος, λοιπόν γκρεμίστηκε από τον Ουρανό αποκλειστικά και μόνο εξαιτίας του πάθους της υπερηφάνειας. Δεύτερο ήρθε το πάθος του φθόνου. Σ’ αυτό το αμάρτημα έπεσε, όταν είδε την δημιουργία του ανθρώπου. Τότε είχε ακόμα την δυνατότητα να σηκωθεί! Ο φθόνος του όμως, τον έσπρωξε να εξαπατήσει τον Πρωτόπλαστο με τα τεχνάσματά του. Έβλεπε ότι ο άνθρωπος, που μόλις είχε πλαστεί από το χώμα της γης, δεχόταν την κλήση για μια δόξα ίδια μ’ αυτήν που εκείνος απολάμβανε, ως άρχοντας των Αγγέλων, πριν από την πτώση του. Εξαιτίας της δεύτερης αυτής αμαρτίας του, η δίκαιη απόφαση του Θεού τον γκρέμισε οριστικά. Από το κεντρί λοιπόν της ζήλειας καταστράφηκε ο ίδιος, ο πρώτος δημιουργός και «άρχοντας του κακού», παρασύροντας μαζί του και άλλους στον θάνατο. Τελικά ο διάβολος είναι δολοφόνος του εαυτού του.
-120x86.jpg)
