Σήμερα, 1 Ιουλίου, είναι η ημέρα μνήμης του πολιού Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού, καθώς συμπληρώνονται τέσσερα συναπτά έτη από την κοίμησή του (2009), αλλά και 92 έτη από τη γέννησή του (1921) – ο μακάριος γέροντας κοιμήθηκε την ημέρα της γέννησής του!
Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Σωκράτης.
Γεννήθηκε πρόωρα στην αυλή της Ι. Μονής Αγ. Αναργύρων στην Κύπρο, την οποία είχε επισκεφθεί η μητέρα του, για να προσευχηθεί για την εγκυμοσύνη της. Όπως είναι φανερό, όλος του ο βίος διήλθε υπό τις πτέρυγες της θαυματουργής ξυνωρίδος των φιλαδέλφων αγίων της πρωτομηνιάς του Αλωνάρη μήνα.
Σε νεαρή ηλικία, 25 ετών, μετέβη στο Άγιο Όρος και εντάχθηκε στη συνοδεία του Γέρ. Ιωσήφ του Ησυχαστή, στις Σπηλιές της Αγ. Άννας, από την οποία συνοδεία προήλθαν εξέχουσες προσωπικότητες του σύγχρονου αγιορείτικου μοναχισμού.
Η επιδείνωση της υγείας του γέροντος της συνοδείας, την ανάγκασε να μεταβεί στη Νέα Σκήτη, όπου το κλίμα ήταν καλύτερο. Εκεί, ο Γέρ. Ιωσήφ διέμεινε μαζί με τον γ. Θεοφύλακτο στο κελλί των Αγ. Αναργύρων! Η χάρη των Αγίων στήριξε τον Γέροντα στον ανάντη βίο της ερημιτικής ζωής.
Αργότερα (1982), ο γέρ. Ιωσήφ μετέβη στην Ι.Μ. Κουτλουμουσίου με τους πρώτους μοναχούς της δικής του Συνοδείας. Στην παρακάτω φωτογραφία τον βλέπουμε με το Γέρ. Παΐσιο και τον νυν Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο (δεξιά).
Εκεί έμεινε για μικρό χρονικό διάστημα και κατόπιν επέστρεψε στη Νέα Σκήτη, στο κελλί του Ευαγγελισμού, όπου άλλοτε είχε εγκαταβιώσει ο Γέρ. Ιωσήφ ο Ησυχαστής. Η νέα Συνοδεία επιδόθηκε σε εργασίες ανακατασκευής του Ι. Κελλίου, ώστε να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες της αδελφότητας.
Μετά από όχι πολύ καιρό και πάλι, η Συνοδεία εκλήθη να επανδρώσει την Ι.Μ. Βατοπαιδίου, που εισερχόταν και πάλι σε κοινοβιακό καθεστώς. Οι πατέρες επιδόθηκαν στο τιτάνιο έργο της ανοικοδόμησης μιας από τις λαμπρότερες και ιστορικότερες μονές της Αθωνικής πολιτείας.
Ο γέρ. Ιωσήφ διαισθάνθηκε την κοίμησή του λίγες μέρες προτού αυτή επέλθει. Κατά την ημέρα εκείνη, όλη η Ορθοδοξία πληροφορήθηκε ότι μιάμιση περίπου ώρα μετά την κοίμησή του, είχε διαγραφεί ένα φωτεινό χαμόγελο στο πρόσωπο του σεπτού σκηνώματός του. Όλη του η βιοτή, οι πολύτιμες διδαχές του, αλλά και το πέρασμά του στην αιωνιότητα αποτελούν για τους πιστούς οδοδείκτες αληθούς ζωής και μετανοίας.
){kind=link}