Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ – Κάποιος ερημίτης καθότανε έξω από το κελί του, που βρισκότανε ψηλά σε ένα βράχο και έβλεπε απέναντι στον κάμπο, το ποτάμι να έχει ”φουσκώσει”. Εκείνη την ημέρα έβρεχε καταρρακτωδώς, είχε κατεβάσει πολύ νερό, με αποτέλεσμα να διακοπεί το πέρασμα από μία γέφυρα που υπήρχε εκεί.
Σε μια στιγμή βλέπει κάποιον, που είχε την ανάγκη να περάσει απέναντι. Τον βλέπει να γονατίζει και να προσεύχεται στο Θεό, για να τον βοηθήσει να περάσει απέναντι. Μπροστά σε αυτό το θέαμα, ο ερημίτης σήκωσε και αυτός τα χέρια του στον ουρανό και προσευχήθηκε γι’ αυτόν.
Μετά από πολύ ώρα σηκώνεται ο άνθρωπος, κάνει το σταυρό του και μπαίνει μέσα στο ποτάμι, αλλά το ποτάμι τον παρέσυρε και τελικά πνίγηκε!
Ο ερημίτης σοκαρίστηκε! Για πολύ ώρα δεν μπορούσε να συνέλθει…
”Γιατί δεν εισακούστηκαν οι προσευχές μας;”, αναρωτήθηκε.
Μετά από λίγο έρχεται κάποιος άλλος άνθρωπος στο ποτάμι, κάνει το σταυρό του, μπαίνει στο ποτάμι και περνάει απέναντι!
Κόκκαλο ο ερημίτης! ”Πού είναι η δικαιοσύνη του Θεού;”, αναρωτήθηκε. Γονατίζει τότε και λέει:
– Δεν σηκώνομαι από εδώ Κύριε, αν δεν μου πεις, πώς σκέφτηκες και ενήργησες έτσι! Ο Θεός είναι αγαθός και συγκαταβαίνει στην αδυναμία του ανθρώπου. Έτσι του στέλνει έναν άγγελο, για να τον διαφωτίσει.
– Τί κάνεις εδώ γέροντα; Γιατί προσεύχεσαι;
– Να για κάτι που είδα και σκανδαλίστηκα και του ανάφερε τα περιστατικά που είδε στο ποτάμι.
Ο άγγελος τότε του λέει:
– Αυτός που δεν πνίγηκε, προσευχότανε και άλλες φορές και θα συνέχιζε να προσεύχεται. Αυτός που πνίγηκε, προσευχήθηκε μόνο τώρα που είχε ανάγκη. Ούτε προσευχότανε, αλλά και ούτε θα προσευχότανε στο μέλλον…
Δεν κοροϊδεύεται και δεν γελιέται ο Θεός. Όποιος προσεύχεται και θυμάται τον Θεό μόνο στην ανάγκη του, ο Θεός δεν τον ακούει. Ακούει εκείνους, που προσεύχονται καθημερινώς και βρίσκονται εν μετανοία…
+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας
