Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Ας μην φροντίζουμε τίποτε άλλο τόσο πολύ, όσο να είμαστε καθαροί από την οργή, να συμφιλιωνόμαστε με όσους είναι δυσαρεστημένοι μαζί μας. Μην έχεις έχθρα στην Ψυχή σου.
Όταν μνησικακείς, πρέπει να καταλάβεις ότι μνησικακείς εναντίον του εαυτού σου, όχι εναντίον άλλου. Ότι σφιχτοδένεις τα δικά σου αμαρτήματα και όχι του αδελφού σου. Διότι πως θα πετύχεις τη συγχώρεση, που εσύ δεν δίνεις στους άλλους; Ας μην σπρώχνουμε το ξίφος, κατά του εαυτού μας. Γιατί όπως ακριβώς τους εαυτούς μας ευεργετούμε, όταν αγαπάμε τους συνανθρώπους μας, έτσι ακριβώς τιμωρούμε τους εαυτούς μας, όταν μισούμε τους άλλους.
Μην σφάζουμε τον εαυτό μας με το να κρατούμε μέσα μας κακία. Γιατί ποιος νομίζεις πως μπορεί να σε λυπήσει τόσο θανάσιμα, όσο καταφέρνεις εσύ ο ίδιος, με το να έχεις μέσα σου μνήμη της οργής και έτσι να φέρνεις καταπάνω σου την καταδίκη του Θεού στην μέλλουσα κρίση;… Μην δικαιολογείσαι, ότι σε έβρισε κάποιος, ή σε συκοφάντησε, ή σου έκανε πολλά κακά. Όσα περισσότερα κακά αναφέρεις ότι σου προξένησε, τόσο περισσότερο ευεργέτης τελικά σου γίνεται. Γιατί σου έδωσε αφορμή να ξεπλύνεις τα δικά σου αμαρτήματα με την υπομονή και την ανεξικακία.
Τίποτε δεν ευχαριστεί τόσο πολύ τον Θεό, όσο το να μην είσαι μνησίκακος. Αυτό σου συγχωρεί τα αμαρτήματα. Αυτό σε απαλλάσσει από τις κατηγορίες. Αν όμως πολεμάμε τους άλλους και αντιμαχόμαστε, τότε απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Από την μνησικακία προέρχονται οι έχθρες και από τις έχθρες προέρχεται η μνησικακία. Κόψε βαθιά τη ρίζα και δεν θα υπάρχει ο σάπιος καρπός.
Οποιοδήποτε κακό και αν έπαθες, δεν είναι τόσο μεγάλο, όσο θα είναι το κακό που θα προξενήσεις στον εαυτόν σου, όταν διατηρείς στην ψυχή σου την μνησικακία. Διότι πως θα πετύχεις την συγχώρεση (από τον Κύριο), όταν εσύ δεν την δίνεις στους άλλους.
Κανένα άνθρωπο δεν αποστρέφεται ο Θεός τόσο πολύ, όσο τον μνησίκακο, που κρατάει στην ψυχή του αδιάκοπα την έχθρα προς τον πλησίον του. Είναι προτιμότερο να υπάρχει μέσα στην καρδιά σου μια οχιά, παρά η μνησικακία! Γιατί είναι τόσο μεγάλη η ζημιά αυτής της αμαρτίας, ώστε ανακαλεί και την φιλανθρωπία του Θεού!
Όποιος κρατάει κακία μέσα του και θέλει να έχει εχθρό, ποτέ δεν θα απολαύσει εχθρό, αφού συνεχώς οργίζεται και η ζάλη του αυτή, του αυξάνουν τους λογισμούς. Συνεχώς θα ενθυμείται τα λόγια και τις πράξεις του εχθρού του και θα νοιώθει αντιπάθεια. Ακόμα και το όνομα απλώς του εχθρού του να αναφέρεις, γίνεται θηρίο και υποφέρει ψυχικά.
Η εντολή του Θεού είναι να έχουμε μόνο έναν εχθρό: Τον διάβολο. Ποτέ, μα ποτέ να μην συμφιλιωθείς μαζί του! Προς τον αδερφό σου όμως, να μην έχεις βαρειά καρδιά. Και αν κάποτε συμβεί μια μικροψυχία, ας είναι παροδική. Να μην ξεπερνάει το διάστημα της ημέρας. Διότι λέει ο λόγος του Θεού: «Η δύση του ηλίου, να μην σε βρει, οργισμένο με κάποιον» (Εφεσ. 4,26). Αν προτού βραδυάσει συμφιλιωθείς, θα έχεις κάποια συγγνώμη από τον Θεό. Αν όμως εξακολουθείς να μνησικακείς, τότε η αποστροφή σου δεν προέρχεται από τον θυμό και την οργή της στιγμής, αλλά από κακία και βρώμικη ψυχή, που μελετά την κακία.
Εκείνος που έμαθε να ελεεί αυτόν που βρίσκεται σε συμφορά, θα μάθει και να μην μνησικακεί. Έχε τις αμαρτίες σου διαρκώς στην μνήμη σου και ποτέ δεν θα μνησικακήσεις κατά του πλησίον σου.
Ας μην φροντίζουμε τίποτε άλλο τόσο πολύ, όσο να είμαστε καθαροί από την οργή, να συμφιλιωνόμαστε με όσους είναι δυσαρεστημένοι μαζί μας. Και να ξέρουμε, ότι ούτε η προσευχή, ούτε η ελεημοσύνη, ούτε η νηστεία, ούτε η Θεία Κοινωνία, ούτε τίποτα άλλο μπορεί να μας βοηθήσει εν ημέρα κρίσεως, αν μνησικακούμε.
-120x86.jpg)
