Πρωταρχικό μέσο για την πνευματική μεταμόρφωση είναι η μετάνοια: η συνειδητοποίηση της εντός ημών αμαρτίας -ακόμη και της λεπτότερης- και η επιστροφή της καρδιάς μας στην οδό του Κυρίου με την απάρνηση όλων των κακών και φαύλων πράξεων.
Έχουμε δει πώς o π. Σεραφείμ, τα πρώτα έτη της μεταστροφής του, πέρασε από μια διαδικασία βαθιάς μετάνοιας που τον άλλαξε σε μια νέα ύπαρξη. Αλλά η μετάνοιά του δεν τελείωσε εκεί.
Είχε καταλάβει καλά ότι η αληθινή πνευματική περιλαμβάνει συνεχή μετάνοια και αντίστοιχη συνεχή ανάπλαση και τελειοποίηση της εσωτερικής ύπαρξης μέσω της χάριτος του Χριστού. Τον 1964, λίγα χρόνια μετά την μεταστροφή του, το είχε συζητήσει αυτό σε ένα από τα «κηρύγματα του για λαϊκούς».
Εξετάζοντας την στάση του καλού ληστή, ο όποιος, κρεμασμένος στον σταυρό, είχε αναγνωρίσει την αμαρτία του και ομολόγησε τον Χριστό, ό π. Σεραφείμ έγραψε: «Είμαστε όλοι -είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι- στην θέση αυτού του ληστή.
Όπως εκείνος, έχουμε καταδικαστεί ως ανάξιοι αυτής της ζωής εξαιτίας των αμαρτιών μας όπως αυτός, δεν έχουμε κάτι να ελπίζουμε σε αυτό τον κόσμο και αντιμετωπίζουμε μόνο τύψεις και έναν άθλιο θάνατο εάν δεν ελπίζουμε σε κάποια άλλη ζωή εκτός από αυτήν.
Αλλά εάν, όπως αυτός, ακόμη και στις θλίψεις και τις δυσκολίες μας στραφούμε στον Θεό, ο όποιος καταδέχεται να μοιραστεί την ανθρώπινη αδυναμία μας με έναν τέτοιο ατιμωτικό θάνατο, και πιστέψουμε ότι έχει τη δύναμη να εκπληρώσει τις υποσχέσεις πού μας έχει δώσει, τότε η καταδίκη μας ανακαλείται, οι αμαρτίες μας συγχωρούνται, οι δυσκολίες μας παραβλέπονται, ο πόνος μας και η θλίψη μας και ο θάνατος καταποντίζονται από την νίκη και την χαρά και την αιώνια ζωή».
ΒΙΒΛ. Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΤΟΜΟΣ Β
-120x86.jpg)
