Η Εκκλησία είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός παρατεινόμενος σε όλους τους αιώνες

Η Εκκλησία είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός παρατεινόμενος σε όλους τους αιώνες και σε όλη την αιωνιότητα. Αλλά κατά τον ίδιο τρόπο, η εκκλησία είναι και ο άνθρωπος «εκτεινόμενος» μαζί με τον Θεάνθρωπο Χριστό σε όλους τους αιώνες και σε όλη την αιωνιότητα. Αλλά μαζί με τον άνθρωπο και για τον άνθρωπο, ανήκει στην εκκλησία και ολόκληρη η κτίση του Θεού, δηλαδή κάθε τι που δημιουργήθηκε από τον Θεό Λόγο στον Ουρανό και στη γη.

Όλα αυτά αποτελούν την εκκλησία σαν το σώμα της, του οποίου η κεφαλή είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Η κεφαλή είναι κεφαλή του σώματος και το σώμα είναι σώμα της κεφαλής έτσι ώστε να είναι αχώριστα το ένα από το άλλο και το ένα πλήρωμα του άλλου: «το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου» (Εφεσ. 1,23).

Κάθε χριστιανός, αφού γίνει με το άγιο βάπτισμα μέλος της εκκλησίας, γίνεται και αναπόσπαστο μέρος του πληρώματος «του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου», πληρούμενος και ο ίδιος «εις παν το πλήρωμα του Θεού» (Εφεσ. 3,19). Και με τον τρόπο αυτό φτάνει στην «παν-τέλεια πληρότητα» της ανθρώπινης υπάρξεώς του, της ανθρώπινης προσωπικότητάς του.

Σε αυτή την πληρότητα φτάνει κάθε χριστιανός με τα άγια μυστήρια και τις άγιες αρετές, σύμφωνα με το μέτρο της «πίστεώς» του και την «εν χάριτι» ζωή του μέσα στην εκκλησία. Αυτό ισχύει για όλους τους χριστιανούς όλων των εποχών. Όλοι είναι «πεπληρωμένοι» με το πλήρωμα «του τα πάντα εν πά­σι πληρουμένου». Με το πλήρωμα «αυτού που πληροί τα πάντα εν πάσι» δηλαδή τα «πάντα» σε μας τους ανθρώπους, «τα πάντα» στους αγγέλους, «τα πάντα» στα άστρα, «τα πάντα» στα πτηνά, «τα πάντα» στα κτήνη, «τα πάντα» στα φυτά, «τα πάντα» στα ορυκτά, με μία λέξη σε όλα τα θεόκτιστα όντα.

Έτσι εμείς οι άνθρωποι έχουμε αποκτήσει συγγένεια και μάλιστα «Θεία» συγγένεια με όλα τα θεόκτιστα όντα και δημιουργήματα. Γιατί όπου είναι η Θεότητα του Θεανθρώπου εκεί είναι και η ανθρωπότητά του, εκεί είναι όλοι οι πιστοί όλων των αιώνων και όλα τα όντα: και οι άγγελοι και οι άνθρωποι. Με τον τρόπο αυτό, εμείς οι άνθρωποι «πληρούμεθα» στην εκκλησία με «παν το πλήρωμα της Θεότητος» (Εφεσ. 3,19), γιατί στον Θεάνθρωπο Χριστό «κατοικεί παν το πλήρωμα της Θεό­τητος σωματικώς» (Κολ. 2,9). Το Θεανθρώπινο πλήρωμα είναι η εκκλησία, ο Θεάνθρωπος είναι η κεφαλή της, αυτή είναι το σώμα Του, εμείς δε σε όλα βρισκόμαστε σε «πλή­ρη» εξάρτηση από Αυτόν, όπως το σώμα από το κεφάλι.

ό Αυτόν, ποτ είναι η αθάνατη, θεϊκή κεφαλή της εκκλησίας, ρέουν, διαμέσου όλου του σώματος της εκκλησίας, οι ζωηφόρες κεχαριτωμένες δυνάμεις και μας ζωογονούν με την αθανασία και την αιωνιότητα. Όλες οι Θεανθρώπινες αισθήσεις της εκκλησίας είναι απ’ Αυτόν, «εν Αυτώ και δι’ Αυτού». Όλα τα άγια μυστήρια και οι άγιες αρετές στην εκκλησία, με τα οποία και τις οποίες καθαριζόμαστε, αναγεννιώμαστε, μεταμορφωνόμαστε, αγιαζόμαστε, Χριστοποιούμαστε, Θεανθρωποιούμαστε, Θεωνόμαστε, τριαδοποιούμαστε, σωζόμαστε, «υφίσταν­ται εκ του Πατρός διά του Υιού εν Αγίω Πνεύματι».

(Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, «Προς Εφεσίους Επιστολή Απ. Παύλου», εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσ/νίκη, σ.64-66)