Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Η αρμονία μέσα στο γάμο πως επιτυγχάνεται;
Μου λένε μερικοί: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου, είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ο Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;».
Για να ζήσουν τα ανδρόγυνα αρμονικά (και να έχουν ομόνοια), χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στην θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, την σαρκική. Αν υπάρχει αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ο ένας στην θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει. Και όταν παίρνει κανείς τον πλησίον του στην πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τον Χριστό, ο οποίος τον γεμίζει και πάλι με την ανέκφραστη αγαλλίαση Του.
Η σαρκική αγάπη ενώνει εξωτερικά τους κοσμικούς ανθρώπους τόσο μόνο, όσο υπάρχουν κοσμικά προσόντα και τους χωρίζει, όταν αυτά χαθούν, οπότε και αυτοί οδηγούνται στην απώλεια. Ενώ όταν υπάρχει η πνευματική, η ακριβή αγάπη, αν τυχόν ο ένας από τους συζύγους χάσει τα κοσμικά του προσόντα, αυτό όχι μόνο δεν τους χωρίζει, αλλά τους ενώνει περισσότερο. Όταν υπάρχει μόνο η σαρκική αγάπη, τότε, αν λ.χ. η γυναίκα μάθει ότι ο σύντροφός της κοίταξε κάποια άλλη, του πετάει βιτριόλι και τον τυφλώνει. Ενώ όταν υπάρχει η αγνή αγάπη, τον πονάει πιο πολύ και κοιτάζει με τρόπο πως να τον φέρει πάλι στον σωστό δρόμο. Έτσι έρχεται η Χάρη του Θεού…
Αυτό που ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα μέσα σε ένα γάμο, είναι η ευγνωμοσύνη. Ο ένας αγαπάει τον άλλον γι’ αυτό που του χαρίζει. Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά, ότι μπορεί να την προστατέψει. Η γυναίκα είναι η αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και η μεγάλη υπηρέτρια. Ο άνδρας είναι ο κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ο χαμάλης.
Μου λένε μερικοί: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου, είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ο Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;». «Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθείτε τι θα γινόταν, αν λ.χ. και οι 2 θυμώνατε εύκολα. Θα γκρεμίζατε το σπίτι.
Ή, αν και οι 2 ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!…». Αν ήσασταν τσιγκούνηδες, θα ταιριάζετε μεν, αλλά θα πηγαίνατε και οι 2 στην κόλαση. Αν πάλι ήσασταν απλοχέρηδες, θα μπορούσατε να κρατήσετε σπίτι; Θα το διαλύατε και τα παιδιά σας θα γυρίζανε στους δρόμους. Ένα σταβόξυλο, αν πάρει ένα στραβόξυλο, ταιριάζουν μεταξύ τους, θα σκοτωθούν όμως σε μια μέρα! Γι’ αυτό τί γίνεται; Οικονομάει ο Θεός, ένας καλός να πάρει ένα στραβόξυλο, για να βοηθηθεί, γιατί μπορεί να είχε καλή διάθεση, αλλά να μην είχε βοηθηθεί από μικρός.
