Δ’ Χαιρετισμοί της Θεοτόκου

Ακάθιστος Ύμνος – Δ’ Στάσις

Τείχος εί τών παρθένων,
Θεοτόκε Παρθένε,
καί πάντων τών εις σέ προστρεχόντων.
Ο γάρ τού ουρανού καί τής γής,
κατεσκεύασέ σε ποιητής, Άχραντε ,
οικήσας εν τή μήτρα σου,
καί πάντας σοι προσφωνείν διδάξας•
Χαίρε, η στήλη τής παρθενίας,
χαίρε, η πύλη τής σωτήριας.
Χαίρε, αρχηγέ νοητής αναπλάσεως,
χαίρε, χορηγέ θεϊκής αγαθότητος.
Χαίρε, σύ γάρ ανεγέννησας τούς συλληφθέντας αισχρώς,
χαίρε, σύ γάρ ενουθέτησας τούς συληθέντας τόν νούν.
Χαίρε, η τόν φθορέα τών φρενών καταργούσα,
χαίρε, η τόν σπορέα τής αγνείας τεκούσα.
Χαίρε, παστάς ασπόρου νυμφεύσεως,
χαίρε, πιστούς Κυρίω αρμόζουσα.
Χαίρε, καλή κουροτρόφε παρθένων,
χαίρε, ψυχών νυμφοστόλε αγίων.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Ύμνος άπας ηττάται,
συνεκτείνεσθαι σπεύδων,
τώ πλήθει τών πολλών οικτιρμών σου•
ισαρίθμους γάρ τή ψάμμω ωδάς,
άν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε,
ουδέν τελούμεν άξιον,
ών δέδωκας ημίν τοίς σοί βοώσιν•
Αλληλούια.

Φωτοδόχον λαμπάδα,
τοίς εν σκότει φανείσαν,
ορώμεν τήν αγίαν Παρθένον•
τό γάρ άυλον άπτουσα φώς,
οδηγεί πρός γνώσιν θεϊκήν άπαντας,
αυγή τόν νούν φωτίζουσα,
κραυγή δέ τιμωμένη ταύτα•
Χαίρε, ακτίς νοητού ηλίου,
χαίρε, βολίς τού αδύτου φέγγους.
Χαίρε, αστραπή τάς ψυχάς καταλάμπουσα,
χαίρε, ως βροντή τούς εχθρούς καταπλήττουσα.
Χαίρε, ότι τόν πολύφωτον ανατέλλεις φωτισμόν,
Χαίρε, ότι τόν πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν.
Χαίρε, τής κολυμβήθρας ζωγραφούσα τόν τύπον,
χαίρε, τής αμαρτίας αναιρούσα τόν ρύπον.
Χαίρε, λουτήρ έκπλυνων συνείδησιν,
χαίρε, κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν.
Χαίρε, οσμή τής Χριστού ευωδίας,
χαίρε, ζωή μυστικής ευωχίας.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Χάριν δούναι θελήσας,
οφλημάτων αρχαίων,
ο πάντων χρεωλύτης ανθρώπων,
επεδήμησε δι’εαυτού,
πρός τούς αποδήμους τής αυτού Χάριτος•
καί σχίσας τό χειρόγραφον,
ακούει παρά πάντων ούτως•
Αλληλούια.

Ψάλλοντές σου τόν τόκον,
ανυμνούμέν σε πάντες,
ως έμψυχον ναόν, Θεοτόκε.
Εν τή σή γάρ οίκήσας γαστρί,
ο συνέχων πάντα τή χειρί Κύριος,
ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε βοάν σοί πάντας•
Χαίρε, σκηνή τού Θεού καί Λόγου,
χαίρε, Αγία αγίων μείζων.
Χαίρε, κιβωτέ χρυσωθείσα τώ Πνεύματι,
χαίρε, θησαυρέ τής ζωής αδαπάνητε.
Χαίρε, τίμιον διάδημα βασιλέων ευσεβών,
χαίρε, καύχημα σεβάσμιον ιερέων ευλαβών.
Χαίρε, τής Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος,
χαίρε, τής Βασιλείας τό απόρθητον τείχος.
Χαίρε, δι’ ής εγείρονται τρόπαια,
χαίρε, δι’ ής εχθροί καταπίπτουσι.
Χαίρε, χρωτός τού εμού θεραπεία,
χαίρε, ψυχής τής εμής σωτηρία.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Ώ πανύμνητε Μήτερ,
η τεκούσα τόν πάντων αγίων,
αγιώτατον Λόγον•
δεξαμένη γάρ τήν νύν προσφοράν,
από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας,
καί τής μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως,
τούς σοί βοώντας•
Αλληλούια.