Θεός: Στη γη οι θλίψεις είναι περισσότερες από τις χαρές. Και όπως στέλνονται οι δεύτερες από το Θεό, έτσι παραχωρούνται και οι πρώτες απ’ Αυτόν. Για διάφορους λόγους.
Άλλοτε για να συνέλθουμε από την πνευματική νάρκη. Άλλοτε για να κόψουμε κάποιαν αμαρτία. Άλλοτε για να καθαρθούμε με τη μετάνοια. Άλλοτε για να φανερώσουμε την αφοσίωσή μας στον Κύριο.
Εμείς, πάντως, σ’ όλες τις περιπτώσεις οφείλουμε να δείχνουμε ανδρεία και υπομονή, τόσο για τη δόξα του Θεού όσο και για τη δική μας πνευματική προκοπή.
Για κάποιον από τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, παραχώρησε ο Θεός να σας βρουν κι εσάς θλίψεις. Να προσέχετε τον εαυτό σας και να μην αντιστέκεστε στο θείο θέλημα. Απεναντίας, να έχετε εμπιστοσύνη στα σοφά και αγαθά κρίματα του Κυρίου.
Υπομονή στις θλίψεις
Δεν είναι εύκολο να υπομένουμε καρτερικά και ψύχραιμα κάθε θλίψη, προπαντός όταν είναι βαρειά. Αλλά το βάρος είναι πολύ μεγάλο την ώρα της συμφοράς και για λίγο έπειτα απ’ αυτήν. Ύστερα, σιγά-σιγά, γίνεται πιο ελαφρό. Ο χρόνο, βλέπετε, είναι ο καλύτερος γιατρός. Διώχνει τον πόνο, στεγνώνει τα δάκρυα, φέρνει τη λήθη, ξαναδίνει στη ζωή τον κανονικό της ρυθμό… Έτσι θα γίνει και με τη δική σας συμφορά. Κάντε κουράγιο, και η λύπη σας θα επουλωθεί.
Στο μεταξύ, να στερεώσετε μέσα σας την πεποίθηση ότι όλα παραχωρούνται από τον Κύριο. Εκείνος για ένα μόνο πράγμα ενδιαφέρεται: τη σωτηρία μας. Και για το σκοπό αυτό μεταχειρίζεται κάθε πρόσφορο μέσο, ακόμα, κάποτε-κάποτε, και το πιο σκληρό. Ό,τι στέλνει, λοιπόν, ο Θεός να το δέχεστε σαν φάρμακο ωφέλιμο. Τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία, όλα ρυθμίζονται από τη θεία πρόνοια. Γι’ αυτό, όποτε σας βρίσκει κάποια θλίψη, να σκέφτεστε πως είναι μια επίσκεψη, μια υπόμνηση, μια ειδοποίηση του Θεού για κάποιο σφάλμα σας. Να Τον ευχαριστείτε και να διορθώνεστε.
Στους δικαίους οι θλίψεις στέλνονται ως δοκιμασίες – έτσι έγινε με τον μακάριο Ιώβ της Παλαιάς Διαθήκης. Σ’ εμάς τους αμαρτωλούς, όμως στέλνονται ως σωφρονιστικές τιμωρίες και ως ερεθίσματα για μετάνοια.
Σηκώνετε βαρειές θλίψεις; Λυπάμαι γι’ αυτό και σας συμπονάω. Άλλη βοήθεια δεν υπάρχει, παρά μόνο η υπομονή και η ελπίδα στο έλεος του Θεού. Όλα από το Θεό προέρχονται ή παραχωρούνται. Και για όλα πρέπει να Τον ευγνωμονούμε, όχι μόνο για τα ευχάριστα, αλλά και για τα δυσάρεστα. Γιατί κι αυτά στην ωφέλειά μας αποσκοπούν: στην κάθαρση, στην απόκτηση και στερέωση καλών έξεων, στη μνήμη και επίκληση του Κυρίου.
Μη βαρυγγωμάτε, λοιπόν. Κάντε υπομονή στις σκοτεινές ημέρες. Θα έρθουν και φωτεινές.
Θλίψεις, θλίψεις, θλίψεις… Η μια πίσω από την άλλη! Δεχθείτε τις με γενναιοψυχία και καρτερία. Είναι σωτήρια φάρμακα για τις αρρώστιες της ψυχής σας, σημάδι ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για σας. Ευχαριστήστε Τον! Και φροντίστε να γίνετε καλά. Μην εξουδετερώνετε τη θεραπευτική δράση αυτών των φαρμάκων με το γογγυσμό.
(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή», Ι. Μ. Παρακλήτου)
