Του Πρωτ. Διονυσίου Τάτση
Είναι πολλοί εκείνοι πού εναγωνίως αναζητούν κάποιον σύγχρονο Γέροντα γιά νά τού αναθέσουν τή λύση τών προβλημάτων τους. Θέλουν νά συναντήσουν ένα νέο Γέροντα Παΐσιο, πού θα έχει γενική καί απέραντη αγάπη, άνωθεν σοφία, αγιότητα βίου καί θεοπειθή προσευχή, μέ τήν οποία θά κάνει θαύματα. Τηλεφωνούν σε γνωστούς τους κληρικούς, γιά νά πληροφορηθούν σχετικά καί στεναχωρούνται πού δέν είχαν τήν τύχη νά γνωρίσουν τό Γέροντα Παΐσιο όσο ζούσε.
Οι απαντήσεις πού συνήθως παίρνουν είναι ότι ο Θεός θά ξαναστείλει τέτοιους ενάρετους Γέροντες, γιά νά μάς στηρίξουν. Προφανώς δημιουργείται η ελπίδα, αλλά οι αδελφοί θέλουν τώρα νά αντιμετωπίσουν τά προβλήματά τους καί όχι στό μέλλον. Το βλέπει κανείς αυτό στόν τόνο τής φωνής τους, στόν πόνο τους και στά δάκρυά τους.
Πολλές φορές οι άνθρωποι αναθέτουν σέ άλλους νά προσευχηθούν γι᾽ αυτούς, λησμονώντας ότι καί η δική τους προσευχή, όταν βγαίνει από καθαρή καρδιά, εισακούεται καί ικανοποιούνται τά αιτήματα. Η επικοινωνία μέ τό Θεό δέν πρέπει νά γίνεται μέσω τρίτων. Ο καθένας πρέπει νά προσεύχεται, νά αγωνίζεται πνευματικά, νά τηρεί τίς εντολές τού Ευαγγελίου καί νά επικοινωνεί μέ εκείνους πού μπορούν να τόν βοηθήσουν. Αλίμονο, άν ο πονεμένος αδελφός γίνεται εργοδότης τών Αγίων καί ο ίδιος παραμένει αδρανής καί ράθυμος. Πρέπει να δραστηριοποιηθεί ο ίδιος καί νά βρεί τό δρόμο τού Θεού.
Παρατηρώ ότι πολλοί μελετώντας τά διάφορα βιβλία, πού γράφτηκαν γιά τούς σύγχρονους Γέροντες, μένουν περισσότερο στά θαυμαστά γεγονότα καί λιγότερο στίς διδαχές τους. Αυτό είναι κάτι πού πρέπει νά διορθωθεί. Τό θαύμα έχει ως αποτέλεσμα νά γίνεται γνωστός ο Γέροντας καί νά πιστοποιείται η αγιότητά του. Ο αριθμός τών θαυμάτων δέν έχει καμιά ιδιαίτερη αξία. Τί ένα, τί εκατό, τό ίδιο είναι. Καί νά μή ξεχνάμε ότι ο Χριστός θαυματουργεί μέσω τών εναρέτων ανθρώπων. Εάν ο Χριστός κρίνει ότι ένα θαύμα, πού ζητάει κάποιος, δέν πρόκειτα νά βοηθήσει πνευματικά, δέν θά τό κάνει.
[irp posts=”380947″ name=”Η γλώσσα των κειμένων του Γέροντος Αιμιλιανού”]
Η προσοχή μας κυρίως πρέπει νά στρέφεται στίς διδαχές καί τή διδασκαλία τών Γερόντων. Πρέπει νά τίς μελετάμε, νά στοχαζόμαστε πάνω σ᾽ αυτές, νά συγκινούμαστε από τό νόημά τους καί νά αγωνιζόμαστε νά τίς εφαρμόσουμε, χωρίς επιφυλάξεις καί παρερμηνείες, έχοντας πάντα τή βεβαιότητα ότι όλα όσα διδάσκουν οι Γέροντες, προηγουμένως τά είχαν εφαρμόσει οι ίδιοι. Η διδασκαλία τους είναι βιωματική, γι᾽ αυτό καί αλλοιώνει ιερώς τούς καλοπροαίρετους μελετητές, οι οποίοι δέχονται πνευματικούς σπόρους στόν αγρό τής ψυχής τους καί προοδεύουν στήν κατά Χριστόν ζωή. Σύντομα διαπιστώνουν ότι ο δρόμος τών Γερόντων πρέπει νά γίνει καί δικός τους δρόμος καί τά βιώματα εκείνων πρέπει νά γίνουν καί δικά τους βιώματα.
Δέν αρκεί νά είμαστε θαυμαστές τών Γερόντων καί στή ζωή μας να ακολουθούμε διαφορετικό δρόμο. Πρέπει νά είμαστε καί ταπεινοί μιμητές τους. Νά τούς έχουμε φωτεινά παραδείγματα στήν πνευματική μας ζωή.
Ορθόδοξος Τύπος, 23/11/2012
