Πολλοί εμφανίζονται ως “άθεοι” στις συζητήσεις μαζί μας, είτε σε φόρουμ, είτε σε ιδιωτικά μηνύματα, είτε μέσω αρθρογραφίας τους, είτε προφορικά. Αυτοί αυτοπροβάλλονται ως “φορείς της προοδευτικότητας”, “ορθολογιστές”, “μορφωμένοι”, “ψαγμένοι”, κλπ. Όλοι αυτοί όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, που τους διαφοροποιεί από τους απλούς άθεους ή τους αθεϊστές:Τρέφουν μανιώδες μίσος ειδικά για τον Χριστιανισμό.
Ένας άθεος, απλώς δεν έχει πεισθεί για την ύπαρξη του Θεού. Όμως δεν τρέφει καμία εμπάθεια για όσους πιστεύουν, ή για τα σεβάσματά τους. Δεν δογματίζει για τη μη ύπαρξη του Θεού. Απλώς ο ίδιος δεν έχει πεισθεί, και είναι ανοιχτός σε κάθε λογίκευση, χωρίς παρωπίδες και εμμονές. Ο άνθρωπος αυτός, ουσιαστικά ταυτίζεται με τον Εμπειρικό Αγνωστικιστή, και μόνο οι λέξεις διαφέρουν.
Από την άλλη, ένας αθεϊστής είναι δογματικός στις απόψεις του ότι δεν υπάρχει Θεός. Το αποκλείει με βεβαιότητα, και με θρησκευτικό ζήλο. Ο άνθρωπος αυτός θρησκεύει μια αντίθετη θρησκεία από την πίστη. Η φιλοσοφία του καταντά θρησκεία, στο βαθμό που ο δογματισμός του απολυτοποιείται και τον ωθεί σε ανάλογους επηρεασμούς της ζωής του.
Ο Αντιχριστιανός όμως, είναι κάτι διαφορετικό. Αν και συχνά εμφανίζεται ως “άθεος”, ή “αθεϊστής”, (και έτσι θέλει να εμφανίζεται), στην πραγματικότητα αυτό που τον ωθεί στις ενέργειές του, δεν είναι ούτε η απιστία, ούτε η πίστη σε κάτι, ούτε ο δογματισμός πως δεν υπάρχει Θεός. Η κινητήρια δύναμη που τον ωθεί, είναι το μίσος κατά του Χριστιανισμού, και ευρύτερα ενάντια σε ό,τι έχει σχέση με αυτόν.
Κατ’ αρχήν, αν οι Αντιχριστιανοί ήταν άθεοι, δεν θα είχαν μίσος. Θα είχαν ουδέτερα συναισθήματα, όχι μόνο στην πίστη του Χριστιανικού, αλλά και άλλων “θεών”. Ή αν ήταν αθεϊστές όπως ισχυρίζονται, θα αρνούνταν κάθε είδος “θεού”, οποιασδήποτε θρησκείας, ή θα έτρεφαν μίσος εξ ίσου για κάθε είδος “θεού”, ανεξαρτήτως θρησκείας.
Όταν όμως παρατηρούμε, να γίνεται μια άνιση επίθεση ενάντια ειδικά σε οτιδήποτε έχει σχέση με τον Χριστιανισμό, και να ξεχνιούνται, ή ακόμα και να “λιβανίζονται” “θεοί” άλλων θρησκειών από αυτούς, εδώ είναι εμφανές ότι κάτι άλλο συμβαίνει, και πως οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ιδεολόγοι, αλλά εμπαθείς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου εμπαθούς Αντιχριστιανού, έχουμε παρουσιάσει στην ιστοσελίδα μας, τον Ιωάννη Ρούσσο. (Εν μέρει μόνο τον έχουμε παρουσιάσει, γιατί δεν είναι δυνατόν να δημοσιεύσουμε σε δημόσια θέα τα όσα βλάσφημα και αισχρά μας γράφει κατά καιρούς, ενάντια στην πίστη του Χριστού και σε ιερά πρόσωπα). Ο ίδιος παριστάνει τον Αθεϊστή. Όμως κάθε άλλο παρά Αθεϊστής είναι. Τα κείμενά του, φέρουν όλα τα χαρακτηριστικά ενός αναξιόπιστου και εμπαθούς κειμένου, που γράφτηκε για να παραπληροφορήσει. Και είναι χαρακτηριστικός ο σεβασμός και η ευγνωμοσύνη που τρέφει για πολυθεϊστές σαν τον Μαρίνη, οι οποίοι του μετέδωσαν όλο αυτό το μίσος που έχει κατά των Χριστιανών. Γιατί δεν είναι δυνατόν να είναι Αθεϊστής (όπως ισχυρίζεται), και να δοξάζει τον πολυθεϊσμό!
Φυσικά άνθρωποι σαν τον ανωτέρω Αντιχριστιανό, δεν είναι εξαίρεση. Είναι ο κανόνας! Παρόμοια συμπεριφορά βρίσκουμε και στον συνεργάτη του κο Καλόπουλο, ο οποίος έχει παρόμοια νοοτροπία, και (τι σύμπτωση!) συνεργάζεται και αυτός με αρχαιοπλήκτους που διατυμπανίζουν “τα καλά” του αρχαίου πολυθεϊσμού!
Την ίδια συμπεριφορά, παρατηρούμε φυσικά και στο ίδιο το στρατόπεδο των φανερών Νεοπαγανιστών. Για παράδειγμα, γνωστός Αντιχριστιανός Επικούριος, που αν και ως Επικούρειος υποτίθεται ότι πιστεύει ότι οι “θεοί” δεν ασχολούνται με το σύμπαν μας, και παριστάνει τον “ορθολογιστή” ανέλαβε τη διοργάνωση των εορτών προς τιμήν των “θεών του Ολύμπου” το 2005! Πολλοί από αυτούς μάλιστα, δηλώνουν ευθαρσώς ότι δεν πιστεύουν τους “θεούς” τους, αλλά όμως τους τιμούν! Και άλλοι από αυτούς τους “ορθολογιστές”, τους προσφέρουν θυμίαμα, όχι ως σε “θεούς”, αλλά ως “προσωποποίηση των δυνάμεων της φύσης”, λες και οι δυνάμεις της φύσης χρειάζονται θυσίες, ή ότι αυτοί ωφελούνται έτσι περισσότερο από τις δυνάμεις αυτές! Τόσο “ορθολογιστές” είναι!
Χαρακτηριστικά και καταβολές των Αντιχριστιανών
Όλοι αυτοί, έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Με βάση τα χαρακτηριστικά τους αυτά, θα προσπαθήσουμε να τους εντοπίσουμε ψυχολογικά, φιλοσοφικά και ιδεολογικά.
Κοινό χαρακτηριστικό τους, είναι κατ’ αρχήν, το μίσος κατά των Εβραίων. Ο ρατσισμός τους αυτός, ξεκινάει από το μίσος τους ενάντια στον Χριστιανισμό, και όχι το αντίθετο, όπως ισχυρίζονται. Δηλαδή, ενώ οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι μάχονται τον Χριστιανισμό, επειδή δήθεν είναι “Ιουδαϊκό παρακλάδι”, η αλήθεια είναι ότι μισούν τους Εβραίους, μόνο και μόνο επειδή υπήρξαν ο κορμός από τον οποίο φύτρωσε η Χριστιανική Εκκλησία.
Παραδείγματα γι’ αυτό, πάμπολλα! Για παράδειγμα, πώς γίνεται ενώ κάποιοι ισχυρίζονται ότι μισούν τους Εβραίους, να αποδέχονται και να χρησιμοποιούν με ενθουσιασμό αντιχριστιανικά κείμενα Εβραίων; Προφανώς όταν Εβραίοι καταφέρονται ενάντια στον Χριστιανισμό είναι γι’ αυτούς καλοί! Κάτι που ισχύει φυσικά και για τον αρχαίο Αντιχριστιανό Εβραίο Πορφύριο, που οι σύγχρονοι Αντιχριστιανοί τον ηρωοποιούν και παπαγαλίζουν τα ανόητα επιχειρήματά του. Νομίζουμε όμως ότι αυτά τα δύο παραδείγματα αρκούν.
Αναζητώντας την πηγή αυτής της αντιχριστιανικής μανίας, θα εξετάσουμε το φαινόμενο του “Αντιβυζαντινισμού”. Οι άνθρωποι αυτοί, έχουν επίσης σφοδρό μίσος και προκατάληψη κατά του “Βυζαντίου”, (καθώς ακολουθούν την ονοματολογία του Καρλομάγνου, που υπήρξε κατά κάποιον τρόπο ιδεολογικός τους πρόγονος).
Κατά τη γνώμη τους, (χωρίς σχεδόν εξαίρεση), το Βυζάντιο δήθεν κατέστρεψε τον αρχαίο πολιτισμό, δήθεν ήταν θεοκρατικό (άρα κατά τη γνώμη τους μεμπτό), δήθεν έκαιγε βιβλία και κατέστρεφε αρχαιότητες, δήθεν είχε ιερά εξέταση, δήθεν αποτελείτο από “αγράμματους του μεσαίωνα”, και δήθεν δίωκε τους αλλοθρήσκους. Δηλαδή, όλα όσα έκανε ο Παπισμός, τα μεταφέρουν αυτούσια στο Βυζάντιο, έχοντας όλοι τους άγνοια και της ιστορία, και του Βυζαντίου (δηλαδή της Χριστιανικής Ρώμης).
Οι άνθρωποι αυτοί, από τον πιο αγράμματο μεταξύ τους, μέχρι τους ιστορικούς που υπάρχουν στις τάξεις τους, διαστρεβλώνουν συστηματικά την ιστορία, και αποκρύπτουν συστηματικά τα αρχαιολογικά ευρήματα και τις αρχαίες μαρτυρίες για όλα αυτά.
Ποιος είναι ο στόχος τους; Να χτυπήσουν την Εκκλησία, επειδή το Βυζάντιο ήταν Χριστιανικό! Παράλληλα, όλοι αυτοί, υπερτονίζουν τα καλά του προχριστιανικού πολιτισμού, αποκρύπτοντας πλήρως όλα τα στραβά του.
Αυτό το κάνουν, για να υποστηρίξουν ότι ο Χριστιανισμός δήθεν κατέστρεψε κάτι καλό, για να τον κατηγορήσουν. Δηλαδή, ακόμα και η αρχαιλατρία, ξεκινάει από αντίδραση στον Χριστιανισμό! Και φυσικά το επόμενο βήμα αυτής της αρχαιολατρίας, είναι η κατάντια του να λατρεύουν αυτοί οι “ορθολογιστές” ξόανα!
Ήδη όμως, από αυτά, έχουν αποκαλυφθεί οι καταβολές των Αντιχριστιανών. Πρόκειται για ανθρώπους φανατισμένους και ποτισμένους από τα δόγματα του Διαφωτισμού. Γιατί ο Διαφωτισμός ήταν αυτός που ξεκίνησε όλη αυτή την διαστρέβλωση της ιστορίας, για να χτυπήσει τον Παπισμό (και καλά του έκανε).
Όταν όμως ο Διαφωτισμός μεταφέρεται έτσι άκριτα στην Ανατολή, όπου δεν είχαμε ποτέ Παπισμό αλλά Ορθοδοξία, τότε οδηγεί σε τραγικές ανιστόρητες δηλώσεις, περί δήθεν Ανατολικού Μεσαίωνα. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι, ΥΠΟΘΕΤΟΥΝ ότι αυτά που συνέβαιναν στον Παπισμό, συνέβαιναν και εδώ. Και αυτοί είναι άνθρωποι που ούτε ιστορία ξέρουν, ούτε Θεολογία, και έχουν μηδενική ως πολύ ρηχή γνώση της Φιλοσοφίας. Είναι άνθρωποι μειωμένης αντίληψης, που αποδέχονται άκριτα όλα όσα τους σερβίρουν τα συμφέροντα του Γαλλικού Διαφωτισμού, που θέλει μια ανθρωπότητα υποταγμένη στα αυθαίρετα δόγματά του.
Εδώ είναι λοιπόν το ζουμί της όλης υπόθεσης. Οι Αντιχριστιανοί, είναι άνθρωποι με κακοπροαίρετη κρίση, που έχουν ποτισθεί μέχρι φανατισμού από τα διδάγματα του Διαφωτισμού. Έχουν αποδεχθεί έτσι άκριτα και ανόητα, ότι η πίστη στον Θεό είναι κάτι κακό, ότι η Εκκλησία ταυτίζεται με τον Μεσαίωνα και με την οπισθοδρόμηση, ότι ένα κράτος οφείλει να είναι κοσμικό και να μην έχει καμία θρησκεία, ότι πρέπει οι άνθρωποι να ζουν χωρίς ηθικές δεσμεύσεις και χωρίς ταμπού, και ότι η ανθρωπότητα θα προοδεύσει μόνο όταν πάψει η πίστη σε οποιαδήποτε θρησκεία.
Όμως επειδή παρά τις μεγαλοστομίες του Διαφωτισμού, η Χριστιανική πίστη παραμένει όρθια και δυνατή τόσους αιώνες τώρα, και μάλιστα τον νικάει, αυτό τους κάνει να αγριεύουν. Μισούν αυτό που θεωρούν εμπόδιο στην επέκταση των ιδεών τους. Και επειδή πάντοτε το εμπόδιο στις ανοησίες που πιστεύουν οι Διαφωτιστές, αποδεικνύεται η Χριστιανική πίστη, μισούν οτιδήποτε Χριστιανικό. Χάνουν τη μάχη και το βλέπουν, όμως δεν θέλουν να το ξέρουν. Γι’ αυτό μάχονται με φανατισμό και απάτες. Άλλωστε, γι’ αυτούς το ήθος είναι “ταμπού”!
Πρόκειται για ανθρώπους με υπερφίαλο εγωισμό, που θεωρούν τους εαυτούς τους φωτοδότες και σωτήρες της ανθρωπότητας. Νιώθουν σαν τον Δον Κιχώτη που πολεμούσε ανεμόμυλους για γίγαντες. Και πολεμούν την αλήθεια ως οπισθοδρόμηση, και γίνονται θύματα των συμφερόντων της Νέας Εποχής.
Με αποτέλεσμα, ενώ θεωρούν τους εαυτούς τους “ορθολογιστές”, να καταντούν στη λατρεία ειδώλων και μυθικών “θεών”. Γιατί η πίστη είναι κάτι έμφυτο στον άνθρωπο. Και όταν του αφαιρέσεις την ορθή και εποικοδομητική πίστη, αναπληρώνει αυτό το κενό με ανοησίες και μύθους.
Το δόγμα των Αντιχριστιανών, είναι ένα: “Ο Χριστιανισμός πρέπει να χαθεί”. Αυτό ζητάνε, και όχι την αλήθεια. Αυτό επιδιώκουν, και όχι τη δικαιοσύνη. Αυτό επιθυμούν, και όχι το καλό. Γι’ αυτό έχουν τόσο συγκεχυμένη και αντιφατική πίστη σε οτιδήποτε άλλο, και μόνο σε αυτό συμφωνούν μεταξύ τους.
Γι’ αυτό βλέπουμε ότι όλα όσα κάνουν, περιστρέφονται γύρω από την πολεμική κατά του Χριστιανισμού. Τα περιοδικά τους, (ειδικά τα αρχαιολατρικά), αντί να κοσμούνται με φιλοσοφικές αναλύσεις, βρίθουν από αντιχριστιανικά συνθήματα και λασπολογία. Το δόγμα τους, δεν είναι ούτε ο πολυθεϊσμός, ούτε ο Αθεϊσμός. Το δόγμα τους είναι μόνο ένα: Ο Αντιχριστιανισμός.
Και αυτό είναι εμφανές σε κάθε περίπτερο που θα κοιτάξουμε τους τίτλους τέτοιων ανόητων περιοδικών, και σε κάθε εκπομπή, όπου οι δημοσιογράφοι για λόγους ακροαματικότητας, θα καλούν σχεδόν πάντοτε κάποιον Αντιχριστιανό για να συκοφαντεί και να καταστρέφει τη συζήτηση, μετατρέποντάς τη σε λασπολογία.
Όταν λοιπόν βλέπουμε αυτούς τους αξιολύπητους ανθρώπους, να γίνονται μαριονέτες παρωχημένων ιδεών και σύγχρονων συμφερόντων, είναι καλό να τους παρατηρούμε. Να βλέπουμε στα μάτια τους το μίσος που κρύβουν, και στα λόγια τους την αμάθεια και τη διαστροφή. Για να θυμόμαστε σε τι κατάσταση οδηγεί έναν άνθρωπο πλασμένο κατ’ εικόνα του Θεού η απομάκρυνση από τον Θεό, και να παρακαλάμε τον Θεό να τους ελεήσει.
