Το βρέφος, ακόμα κι αν δεν έχει τη δύναμη να κάνει τίποτα και δεν μπορεί να πάει μόνο του στη μητέρα του, όμως στριφογυρίζει και φωνάζει και κλαίει, ζητώντας τη με πόνο και φωνή και μη μπορώντας να πάει κοντά της.
Και, με τα πολλά του παρακάλια, η ίδια η μητέρα, που την κρατάει αιχμάλωτη η αγάπη της για το παιδί της, πάει κοντά του, το παίρνει στην αγκαλιά της, και με πολλή στοργή το φροντίζει και το ταΐζει. Αυτό κάνει και ο φιλάνθρωπος Θεός με την ψυχή που Τον πλησιάζει και Τον ζητάει με μεγάλη επιθυμία. Και πολύ περισσότερο ακόμα ο Θεός, που κινείται από τη δική Του αγάπη και τη δική Του καλοσύνη, δένεται με την ψυχή αυτή και γίνεται μαζί της ένα πνεύμα, όπως λέει ο απόστολος.
Όταν η ψυχή προσκολληθεί στον Κύριο, τότε και ο Κύριος, με το έλεος και την αγάπη Του, θα έρθει κοντά της και θα προσκολληθεί σε αυτήν. Και η σκέψη θα μένει, από κει και πέρα, αδιάλειπτα μέσα στη Χάρη του Κυρίου. Τότε η ψυχή και ο Κύριος γίνονται ένα πνεύμα, μια ένωση, μια σκέψη. Και το σώμα του ανθρώπου βρίσκεται κάτω στη γη, αλλά η ψυχή του ζει ολόκληρη στην Ουράνια Βασιλεία. Ψηλά ως τον τρίτο ουρανό ανεβαίνει και ενώνεται με τον Κύριο και εκεί Του προσφέρει τις υπηρεσίες της η ψυχή του ανθρώπου.
Και Αυτός, που κάθεται στον ψηλό θρόνο της μεγαλοσύνης Του, στην πόλη του ουρανού, είναι ταυτόχρονα όλος κοντά της, στο σώμα της. Έβαλε την εικόνα της ψυχής αυτής στην ουράνια πόλη των αγίων, και τη δική Του εικόνα, την εικόνα του άφατου φωτός της θεότητας, την τοποθέτησε μέσα στο σώμα της. Αυτός την υπηρετεί στην πόλη του σώματος και εκείνη Τον υπηρετεί στην πόλη τ’ ουρανού. Η ψυχή παίρνει τα πλούτη που έχει ο Θεός στον ουρανό και Αυτός παίρνει την περιουσία που έχει εκείνη στη γη, γιατί ο Κύριος γίνεται κληρονόμος της ψυχής και η ψυχή κληρονόμος του Κυρίου.
[irp posts=”417566″ name=”Εσύ και ο Θεός…”]
Η σκέψη και ο νους, και των αμαρτωλών ακόμα ανθρώπων, που ζουν στο σκοτάδι, μπορεί να ταξιδεύει και να πηγαίνει πολύ μακριά από το σώμα, μπορεί μέσα σε μια στιγμή να βρεθεί στις πιο μακρινές πατρίδες. Και πολλές φορές, ενώ το σώμα είναι στη γη, η σκέψη είναι σε άλλο τόπο, κοντά στον αγαπημένο ή στην αγαπημένη και βλέπει πως ζει εκεί μαζί του. Αν λοιπόν του αμαρτωλού η ψυχή είναι τόσο ανάλαφρη κι έχει φτερά και δε σταματούν το νου οι μακρινές αποστάσεις, σκέψου την ψυχή που φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα, που είδαν το επουράνιο φως τα νοερά της μάτια και λυτρώθηκε τελείως από τα ανάξια πάθη, την ψυχή που η Χάρη τη δούλεψε και την καθάρισε. Η ψυχή αυτή είναι ολόκληρη στον ουρανό, μέσω του Πνεύματος, και υπηρετεί τον Κύριο και είναι ολόκληρη στο σώμα και Τον υπηρετεί και πάλι.
Και τόσο διευρύνεται πνευματικά, ώστε είναι παντού αυτή η ψυχή, παντού όπου θέλει κι όπου επιθυμεί να υπηρετεί το Χριστό.
Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος
