Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Οι γυναίκες μιλάνε με την καρδιά. Η γυναίκα όταν δεν έχει παιδιά και δεν αξιοποιήσει το θέμα αυτό πνευματικά, βασανίζεται… Η καρδιά της γυναίκας αχρηστεύεται, όταν η αγάπη που έχει στην φύση της δεν βρει διέξοδο.
Τις γυναίκες, επειδή έχουν περισσότερη αγάπη στην φύση τους, ο διάβολος πολύ τις πολεμάει (από φθόνο) και προσπαθεί να δηλητηριάσει την αγάπη τους με την φαρμακερή ζήλεια και εάν το πετύχει αυτό σε καμμιά γυναίκα, μπορεί καμμιά φορά να φθάσει η κακία της γυναίκας σε δαιμονικό βαθμό και τότε η γυναίκα από μέλισσα γίνεται σφήκα και ξεπερνά την σκληρότητα του άνδρα.
Οι γυναίκες θέλουν λίγο ανδρισμό. Η γυναίκα χωρίς ανδρισμό, είναι χαλβάς…
Γυναίκα με τροχισμένο το λίγο μυαλό της στην πονηριά και που έχει στη φύση της περισσότερη κακία και λιγότερη αγάπη και τα θεωρήσει αυτά για ανδρισμό και υπερηφανεύεται, τότε μπορεί να περάσει και τον Πάπα στο αλάθητο και τον Μουσολίνι στην βαρβαρότητα.
Η γυναίκα όταν δεν έχει παιδιά και δεν αξιοποιήσει το θέμα αυτό πνευματικά, βασανίζεται… Η καρδιά της γυναίκας αχρηστεύεται, όταν η αγάπη που έχει στην φύση της δεν βρει διέξοδο. Και βλέπεις, άλλη με πέντε – έξι ή και οκτώ παιδιά, να είναι πάμφτωχη η καημένη και να χαίρεται. Έχει και λεβεντιά και παλληκαριά. Γιατί; Γιατί βρήκε τον στόχο της. Μου έκανε εντύπωση μία περίπτωση: Ένας γνωστός μου είχε δύο αδελφές. Η μία παντρεύτηκε πολύ μικρή και απέκτησε πολλά παιδιά. Θυσία γινόταν. Έρραβε κιόλας και έστελνε σε φτωχούς ελεημοσύνες. Ήρθε προ ημερών και μου είπε: «έχω και εγγονάκια τώρα!» και σκιρτούσε η καρδιά της. Η άλλη δεν παντρεύτηκε, δεν αξιοποίησε πνευματικά και το αμέριμνο που είχε και ήταν… μην τα ρωτάς! Ένα άχρηστο πράγμα! Βαριόταν που ζούσε. Περίμενε από την γριά μάνα της να την εξυπηρετεί και είχε και παράπονα. Βλέπετε τι γίνεται; Δεν έγινε η αλλαγή μέσα της, γιατί δεν έγινε μητέρα και ούτε αξιοποίησε την αγάπη που υπάρχει στην γυναικεία φύση, βοηθώντας όσους έχουν ανάγκη. Για αυτό λέω, ότι η θυσία είναι απαραίτητη στην γυναίκα. Ο άνδρας και αν ακόμη δεν καλλιεργήσει την αγάπη, δεν παθαίνει και μεγάλη ζημιά. Η γυναίκα όμως, με την αγάπη που έχει, αν τυχόν δεν την διοχετεύει σωστά, είναι σαν μια μηχανή που δουλεύει, αλλά δεν έχει υλικό να δουλέψει και τραντάζεται και τραντάζει και τους άλλους.
Οι γυναίκες μιλάνε με την καρδιά.
Οι γυναίκες ενώ έχουν πολλή καρδιά και θα μπορούσαν να κάνουν πολύ καλό νοικοκυριό στην ψυχή τους, ξοδεύουν την καρδιά τους σε ασήμαντα πράγματα. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένα ποτήρι με ωραία σχέδια, με γραμμές κ.λπ. Και αν δεν είχε γραμμές, την δουλειά του πάλι θα την έκανε. Εκείνες όμως πάνε στο κατάστημα και αρχίζουν: «Όχι, τις θέλω μέχρι εκεί τις γραμμές, όχι έτσι, όχι αλλιώς». Και αν έχει και κανένα λουλούδι, ε, τότε είναι που σκιρτά η καρδιά! Έτσι η γυναίκα καταστρέφει όλη την δυναμικότητά της. Σπάνια θα βρεις κανέναν άνδρα να δώσει προσοχή σε κάτι τέτοια. Και αν ένα πορτατίφ λ.χ. είναι καφέ ή μαύρο, ούτε που το προσέχουν οι άνδρες. Αλλά η γυναίκα θέλει κάτι όμορφο, χαίρεται, δίνει ένα κομμάτι της καρδιάς της σε αυτό, άλλο κομμάτι σε κάτι άλλο, οπότε τί μένει για τον Χριστό; Τα χασμουρητά από την κούρασή της στην ώρα της προσευχής. Όσο απομακρύνεται η καρδιά της γυναίκας από τα όμορφα, τόσο πλησιάζει τον Χριστό.
Η γυναίκα μπορεί στο σώμα να είναι αδύναμη, να έχει λιγότερες σωματικές δυνάμεις από τον άνδρα, αλλά με την καρδιά που έχει, αν την δουλεύει, έχει τέτοια αντοχή, που ξεπερνάει την ανδρική δύναμη. Ο άνδρας, ναι μεν έχει σωματικές δυνάμεις, αλλά δεν έχει την καρδιά και την θυσία που έχει η γυναίκα.
Η παροιμία λέει: «Ή μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου». Ειδικά η κοπέλα, καλά είναι μέχρι τα 25 της χρόνια, να αποφασίζει ποια ζωή θα ακολουθήσει (έγγαμη ή μοναχική). Μετά τα 25 αρχίζει να γίνεται λίγο δύσκολη η αποκατάστασή της, γιατί σκέφτεται πως θα υποταχτεί. Εν τω μεταξύ, όσο μεγαλώνει, αποκτάει και ιδιοτροπίες και ποιος θα την πάρει; Έπειτα ζητάει κυρίως προστασία στον γάμο και όχι να κάνει οικογένεια.
-120x86.jpg)
