Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Όλων των κακών αιτία, είναι τα αμαρτήματα.
Η κακία στον κόσμο είναι δυσκολοπολέμητη, διότι κανένας δεν μιλάει στους νέους για αγνότητα, κανένας για σωφροσύνη, κανένας για περιφρόνηση των χρημάτων και της δόξης, κανένας για εκείνα που παραγγέλλει η Γραφή.
Το να μην συναισθάνεται κανείς τα αμαρτήματά του και να αμαρτάνει αναίσθητα, είναι το έσχατο σημείο της κακίας. Επειδή έχουμε τόση κακία, ούτε της ψυχής μας την απρέπεια αντιλαμβανόμαστε, ούτε την ασχήμιά της κατανοούμε.
Αυτός που επιβουλεύεται (να κάνει κακό με ύπουλο τρόπο) το διπλανό του, στην ουσία τον εαυτόν του επιβουλεύεται.
Δείγμα της φιλανθρωπίας του Θεού, είναι και τούτο: Συνδύασε έτσι τα πράγματα με όσους σκέπτονται πονηρά και έχουν κακούργα σχέδια, ώστε να καταστούν να τυλίγονται στα δίχτυα εκείνου που επιβουλεύονται τους άλλους και να σταματούν τα όσα τεχνάσματα και οι όσες μηχανορραφίες τους. Αυτό συνέβηκε και στην περίπτωση του Μωϋσή. Εκείνος που επρόκειτο να φονευτεί, διασώθηκε, ενώ ο Φαραώ οδηγήθηκε στην καταστροφή και μάλιστα δια της οδού, που μηχανεύτηκε εναντίον των παιδιών. Έδωσε εντολή να φονευτούν τα παιδιά και ανάγκασε την μητέρα του Μωϋσή, να εγκαταλείψει από το φόβο της το βρέφος. Η κόρη όμως του Φαραώ, ανέσυρε το καλάθι από τον ποταμό και βρήκε το βρέφος και το ανέθρεψε. Και εκείνος ο Μωϋσής, αφού μεγάλωσε, κατέστρεψε τον Φαραώ. Με το γεγονός αυτό διαλάμπει κατεξοχήν η σοφία του Θεού, που εξευρίσκει τρόπους. Έτσι αφενός μεν οι κακοί παίρνουν γερό μάθημα, αφετέρου οι καλοί αισθάνονται μεγάλη ευχαρίστηση, που δια του Θεού, διαφεύγουν τις παγίδες.
Όλων των κακών αιτία, είναι τα αμαρτήματα. Εξαιτίας των αμαρτημάτων δημιουργούνται λύπες, εξαιτίας των αμαρτημάτων ταραχές, εξαιτίας των αμαρτημάτων πόλεμοι, εξαιτίας των αμαρτημάτων νόσοι και όλα τα δυσκολοθεράπευτα εκείνα πάθη που μας βρίσκουν. Όπως ακριβώς λοιπόν οι άριστοι γιατροί δεν εξετάζουν τα πάθη που φαίνονται, αλλά ψάχνουν να βρουν την αιτία που προκαλεί αυτά, έτσι και ο Σωτήρας, θέλοντας να δείξει πως αιτία όλων των κακών που συμβαίνουν στους ανθρώπους είναι η αμαρτία, λέγει σ’ εκείνον που είχε το παράλυτο σώμα, που επειδή είδε ο γιατρός των ψυχών πως πρώτα είχε παραλύσει η ψυχή του και μετά το σώμα, λέγει προς αυτόν: «Να, θεραπεύθηκες. Μη αμαρτάνεις πια, για να μη σου συμβεί τίποτε το χειρότερο» (Iων. 5,14). Η αμαρτία λοιπόν ήταν αιτία και της προηγούμενης αρρώστιας, αυτή ήταν η αιτία της βλάβης, αυτή και της λύπης, αυτή γίνεται αφορμή και όλης της συμφοράς.
Η κακία στον κόσμο είναι δυσκολοπολέμητη, διότι κανένας δεν μιλάει στους νέους για αγνότητα, κανένας για σωφροσύνη, κανένας για περιφρόνηση των χρημάτων και της δόξης, κανένας για εκείνα που παραγγέλλει η Γραφή.
Όταν μας κυριεύει η κακία, τίποτα δεν βλέπουμε από όσα πρέπει να βλέπουμε, τίποτα δεν πράττουμε, από όσα πρέπει να εκτελούμε. Δεν υπάρχει τίποτα το ασθενέστερο, από τον άνθρωπο που πράττει και βρίσκεται μέσα στην κακία.
