Προς Θεσσαλονικείς Β΄Α,3 – Εὐχαριστεῖν ὀφείλομεν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί, καθὼς ἄξιόν ἐστιν, ὅτι ὑπεραυξάνει ἡ πίστις ὑμῶν καὶ πλεονάζει ἡ ἀγάπη ἑνὸς ἑκάστου πάντων ὑμῶν εἰς ἀλλήλους…
Και πρόσεχε αγάπη. Δεν αγαπούσαν μόνο τον ένα, ενω τον άλλο όχι, αλλ’ιση ηταν η αγάπη προς όλους, γιατι αυτό υπαινίχθηκε λέγοντας, “ἑνὸς ἑκάστου πάντων ὑμῶν εἰς ἀλλήλους” γιατί είναι ισόρροπη, σαν να είναι ένα σώμα. Γιατί και τώρα βρίσκουμε αγάπη να υπάρχει σε πολλούς, αλλά αυτή η αγάπη γίνεται αιτία διαστάσεως.
Όταν δηλαδή είμαστε δύο ή τρείς ενωμένοι, και οι δύο είναι μεταξύ τους πολύ συνδεδεμένοι ή οι τρείς ή οι τέσσερες, ξεχωρίζουν όμως τους εαυτούς τους απο τους υπόλοιπους, το να μπορούν να καταφύγουν σ’εκείνους και για όλα να στηρίζονται σ’εκείνους, αυτό είναι απομάκρυνση απο την αγάπη, όχι αγάπη. Γιατι πες μου, αν το μάτι την πρόνοια που έχει για όλο το σώμα την περιορίσει στο χέρι και αποστραφεί απο τ’αλλα μέλη και προσέχει μόνο το χέρι, δε βλάπτει όλο το άλλο σώμα;
Είναι φυσικό. Έτσι και εμείς, αν την αγάπη, που οφείλομε να απλώνουμε σε όλη την Εκκλησία του Θεού, την περιορίσουμε σε έναν και δύο, βλάπτουμε και εμάς τους ιδίους και εκείνους και όλους.
Ποιο το όφελος το ότι αγαπάς τον τάδε πάρα πολύ; Ανθρώπινη είναι η αγάπη. Άν δεν είναι ανθρώπινη αγάπη, αλλά τον αγαπάς για τον Θεό, αγάπα όλους. Γιατι ο Θεός έτσι πρόσταξε και τους εχθρούς να αγαπάμε. Και αν πρόσταξε να αγαπάμε τους εχθρούς, πόσο περισσότερο εκείνους που δεν μας λύπησαν σε τίποτε; Αλλά λέγει, αγαπώ. Όχι όμως έτσι ή καλύτερα ούτε αγαπάς, γιατί, όταν κακολογείς, όταν φθονείς, όταν επιβουλευσαι, πως αγαπάς;
Αλλά, λέγει, δεν κάμνω τίποτε απο αυτά. Όταν όμως ακούς κάποιον να κατηγορεί και δεν του κλείνεις το στόμα, πιστευείς σ’αυτα που λέγει και δεν τον σταματάς, αυτά ποιάς αγάπης είναι απόδειξη;
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
-120x86.jpg)
