Ο καθένας μπορεί να απευθύνει το συγκεκριμένο λόγο σε οποιοδήποτε πρόσωπο!
Φίλο, σύζυγο, αδερφό, γονέα συγγενή… Κανείς όμως, δεν θα τον απευθύνει στο πρόσωπο που θα έπρεπε να το πούμε…
Στο πρόσωπο που η συγκεκριμένη πρόταση εκφράζει ακριβώς το νόημά της και βρίσκει πλήρη ανταπόκριση στην έννοια της…
Στο πρόσωπο που χωρίς αυτό, πραγματική ευτυχία δεν πρόκειται να γνωρίσουμε…
Στο πρόσωπο που αν μη τι άλλο, η συγκεκριμένη μέρα του ανήκει καθώς μιλάμε για τη Γέννησή Του! Το πρόσωπο αυτό δεν είναι άλλο από τον Ιησού Χριστό μας!
Δεν μπορούμε να ζήσουμε ευτυχισμένοι αν δεν έχουμε στην καρδιά μας τον Χριστό! Μπορεί να γευόμαστε προσωρινές στιγμές ευτυχίας, που τη μια στιγμή υπάρχουν και την άλλη γίνονται παρελθόν… Γίνονται, στην καλύτερη περίπτωση, ανάμνηση! Η ευτυχία, όμως, που προσφέρει ο Κύριός μας σε όσους πιστεύουν σε Αυτόν κι ενεργούν σύμφωνα με το θέλημα Του, είναι αιώνια!
Όλοι μας, έχουμε συνδέσει την ευτυχία με επίγεια πράγματα και καταστάσεις! Ακούς παντρεμένα ζευγάρια που χώρισαν επειδή δεν ήταν ευτυχισμένα, φίλους που «χάθηκαν» επειδή δεν περνούσαν καλά, οικογένειες που διαλύθηκαν γιατί δεν υπήρχε αγάπη στα μέλη της!
Ο λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά είναι γιατί στις ανθρώπινες σχέσεις δεν υπάρχει πια ο Χριστός! Για να ευτυχίσεις με κάποιον άλλον, πρέπει να βλέπεις τον Θεό μέσα σε αυτόν! Τότε τα αισθήματα είναι γνήσια και η ευτυχία στερεή και πραγματική!
