Υπομονής έχετε χρείαν (Εβρ. 10, 36) =Υπομονή χρειάζεστε…
Αναφέρεται στο Γεροντικό, ότι ήταν κάποιος μοναχός, πού γόγγυζε και παραπονιόταν, επειδή έμενε σε μέρος απόμερο, και έπρεπε να κουβαλάει για τις ανάγκες του νερό από πολύ μακριά. Μια μέρα, ενώ περπατούσε, μεταφέροντας το νερό, συνάντησε κάποιο στο δρόμο του.
«Ποιος είσαι;» τον ρωτά.
«Είμαι άγγελος Κυρίου», τού αποκρίνεται,
«και με έστειλε o Θεός να μετρώ τα βήματά σου, για να πάρεις την ανταμοιβή σου, ανάλογα με την υπομονή σου».
Κι’ αμέσως o Άγγελος εξαφανίστηκε.
Σκέφτηκε o μοναχός και είπε:
«Αν με το να διανύω αυτή την απόσταση, o Θεός έστειλε Άγγελο να μετρά τα βήματά μου, και μου επιφυλάσσει μισθό, συμφέρει όχι μόνο να μην γογγύζω, αλλά μετά χαράς να υπομείνω κι άλλους κόπους, ακόμα μεγαλύτερους».
Γι’ αυτό και εγκατέλειψε το κελί του, και έκτισε άλλο πολύ πιο μακριά από την πηγή τού νερού!
““““““““““““““““““““““““““““““““““`
Ο άνθρωπος της υπομονής πάντοτε βγαίνει κερδισμένος, γιατί υπομένοντας προσωρινά, κερδίζει πολλές φορές και τα επίγεια αγαθά, αλλά και τα αιώνια.
Φυσικά για να αποκτήσουμε την αρετή τής υπομονής πρέπει να έχουμε διαρκώς την ελπίδα τής μέλλουσας ζωής, για να μπορούμε να υπομένουμε τις δοκιμασίες, οι οποίες θα μάς είναι στεφάνια για τη βασιλεία των ουρανών.
Σε αυτόν τον αγώνα να είμαστε σίγουροι ότι συνοδοιπόρος μας είναι o ίδιος o Χριστός, o οποίος βάδισε αυτήν την οδό και μάς οδηγεί σε σίγουρο λιμάνι, σε οδούς σωτηρίας.
