Το σκάνδαλο του Χριστιανισμού

Η ζωή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δεν μοιάζει με τη ζωή εκείνων που θέλουν να εντυπωσιάσουν τους άλλους, να επηρεάσουν με τις θεωρίες τους την πορεία των ανθρώπων και να αποκτήσουν μαθητές και οπαδούς.

Είχε ο Κύριος την ίδια ουσία και φύση με τον Θεό Πατέρα. Όμως «εκένωσε» (άδειασε) τον Εαυτό Του από τη δόξα και το μεγαλείο της θεότητάς Του. Πήρε μορφή δούλου και έγινε όμοιος με μας τους ανθρώπους, χωρίς βέβαια να παύσει να είναι Θεός. Ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος μέσα στο χρόνο, έγινε ένας από μας. Έζησε πάμφτωχα. Γι᾿ αυτό και εύκολα μπορούσε κάποιος να σκανδαλισθεί, να εκ­φράσει επιφυλάξεις για τη θεότητά Του. Όπως έκανε στην αρχή και ένας από τους δώδεκα Μαθητές Του, ο Ναθαναήλ, που, όταν φίλος του Φίλιππος τον κάλεσε να γνωρίσει και αυτός τον αναμενόμενο Μεσσία, τον Χριστό, του απάντησε: «Εκ Ναζαρέτ δύναταί τι α­γαθόν είναι;»· Από τη Ναζαρέτ, το κακόφημο και άσημο αυτό χωριό, μπορεί να βγεί τίποτε καλό; Για να ομολογήσει όμως λίγο αργότερα: Διδάσκαλε, Εσύ πράγματι είσαι ο Υιός του Θεού, Εσύ είσαι ο βασιλεύς του Ισραήλ, που περιμένουμε σύμφωνα με τις προφητείες (Ιω. α΄ 46-50).

Ο σκανδαλισμός των ανθρώπων συν­­­ε­χίστηκε, διότι ο ίδιος ο Κύριος, εν­ω κατά κόσμον φαινόταν άσημος, είχε α­πόλυτες αξιώσεις για τον Εαυτό Του. Υπήρξαν περιπτώσεις που και αυ­τοί που παρακολουθούσαν συν­ε­χως τα κη­ρύγματά Του δυσκολεύον­ταν να κατανοήσουν το πραγματικό νόημα των λόγων Του και εύκολα Τον παρεξηγούσαν και Τον εγκατέλειπαν. Γι᾿ αυτό και έλεγε: «Μακάριός εστιν ος εάν μη σκανδαλισθή εν εμοί» (Ματθ. ια΄ 6). Μακάριος είναι εκείνος που δεν θα σκανδαλισθεί βλέποντας την ταπεινή εξωτερική μορφή της ανθρώπινης φύσεώς μου, στην οποία εκούσια υποβλήθηκα για να σώσω τον άνθρωπο.

Όλα όμως αυτά τα εμπόδια της λογικής τα ξεπέρασαν τα πλήθη των πι­στων Χριστιανών, των Μαρτύρων της Εκ­κλησίας μας, που προτίμησαν να υποστούν φρικτά μαρτύρια παρά να αρνηθούν τον Σωτήρα Χριστό.
Η ζωή του Χριστού και μάλιστα η αξίωσή Του ότι είναι ο μόνος αληθινός Θεός, αποτελούν σκάνδαλο και για τη δική μας εποχή, εποχή που σχετικοποιεί τα πάντα και δεν δέχεται την απόλυτη αξίωση του Χριστού. Γι᾿ αυτό και με κάθε τρόπο επιδιώκει να Τον κατεβάσει, να Τον κάνει όμοιο με τους άλλους, τους γκουρού, τους σοφούς δασκάλους, τους ιδρυτές των διαφόρων θρησκειών. Το ιερό Ευαγγέλιό Του το εξομοιώνει με το τάχα «ιερό» Κοράνιο, με τις Βέδες των Ινδουιστών, τις σκέψεις του Κομφούκιου, τη σοφία του Βούδα.

Τη βεβήλωση αυτή επιχειρεί να την καθιερώσει και στην πατρίδα μας το γνωστό Νέο Πρόγραμμα Σπουδών του Μαθήματος των Θρησκευτικών για τα παιδιά του Δημοτικού και του Γυμνασίου. Ένα πρόγραμμα που ο Υπουργός Παιδείας δείχνει αποφασισμένος να ε­πι­­βάλει, παρά τον αντισυνταγματικό του χα­ρακτήρα, την αντίδραση της Ιε­ρας Συ­νόδου και σχεδόν του συνόλου των δασκάλων και των θεολόγων. Εκ­τελεί εντολές; Προσβλέπει στα ευρωπαικά κονδύλια; Μυστήριο!

Έτσι και αλλιώς φαίνεται ξεκάθαρα πως έχουμε πλέον εισέλθει στην εποχή της λεγόμενης Πανθρησκείας· κινήματος που προωθείται χρηματοδοτούμενο από σκοτεινούς κύκλους με σκοπό τη δημιουργία ενός θρησκευτικού πολ­του από λίγο Χριστιανισμό, πολύ Ιν­δουισμό, Μωαμεθανισμό, Ιουδαισμό, Κομφουκιανισμό, Ζενισμό, Βουδισμό, Ταοισμό και πολλά και διάφορα άλλα.

Όμως αυτή η ύπουλη σατανική κίνηση πρέπει να μας αφήσει ανεπηρέαστους τους πιστούς, ακόμη κι αν βλέπουμε Χριστιανούς εκκλησιαστικούς η­γέτες να την ανέχονται η και να την ευνοούν. Εμείς να διώχνουμε κάθε δισταγμό και να αποδεχόμαστε με τέλεια εμπιστοσύνη την αλήθεια περί του Χριστού ως του μόνου αληθινού Θεού που κατέχει και διδάσκει η αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Να μελετούμε τη θεία Του διδασκαλία που περιλαμβάνεται στο άγιο και ιερό Ευαγγέλιο και είναι η μοναδική και αδιάψευστη αλήθεια. Να αγωνιζόμαστε να είναι ο Χριστός ο α­πλανής και ασφαλής οδηγός μας στα δύσβατα μονοπάτια της ζωής μας. Για να ομολογούμε μαζί με τον απόστολο Πέτρο: «Κύριε… ημείς πεπιστεύκαμεν και εγνώκαμεν ότι συ ει ο Χριστός ο υιός του Θεού του ζώντος» (Ιω. ς΄ 68-69).