(Λουκ. ιζ´ 12-19)
Τω καιρώ εκείνω, εισερχομένου του ᾿Ιησού εις τινα κώμην απήντησαν αυτώ δέκα λεπροί άνδρες, οι έστησαν πόρρωθεν, και αυτοί ήραν φωνήν λέγοντες· ᾿Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς. Καί ιδών είπεν αυτοίς· Πορευθέντες επιδείξατε εαυτούς τοις ιερεύσι.
Καί εγένετο εν τω υπάγειν αυτούς εκαθαρίσθησαν. Είς δε εξ αυτών, ιδών ότι ιάθη, υπέστρεψε μετά φωνής μεγάλης δοξάζων τον Θεόν, και έπεσεν επί πρόσωπον παρά τους πόδας αυτού ευχαριστών αυτώ· και αυτός ην Σαμαρείτης.
᾿Αποκριθείς δε ο ᾿Ιησούς είπεν· Ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα που; ουχ ευρέθησαν υποστρέψαντες δούναι δόξαν τω Θεώ ει μη ο αλλογενής ούτος; Καί είπεν αυτώ· ᾿Αναστάς πορεύου· η πίστις σου σέσωκέ σε.
Απόδοση στην νεοελληνική:
Εκείνο τον καιρό, καθώς έμπαινε ο ᾿Ιησούς σ’ ένα χωριό, τον συνάντησαν δέκα λεπροί· στάθηκαν λοιπόν από μακριά και του φώναζαν δυνατά· «᾿Ιησού, αφέντη, ελέησέ μας!» Βλέποντάς τους εκείνος τους είπε· «Πηγαίνετε να σας εξετάσουν οι ιερείς».
Καί καθώς πήγαιναν, καθαρίστηκαν από τη λέπρα. ῞Ενας απ’ αυτούς, όταν είδε ότι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας με δυνατή φωνή τον Θεό, έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του ᾿Ιησού και τον ευχαριστούσε. Κι αυτός ήταν Σαμαρείτης. Τότε ο ᾿Ιησούς είπε·
«Δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννιά που είναι; Κανένας τους δεν βρέθηκε να γυρίσει να δοξάσει τον Θεό παρά μόνο τούτος εδώ ο αλλοεθνής;» Καί σ’ αυτόν είπε· «Σήκω και πήγαινε στο καλό· η πίστη σου σε έσωσε».
