Τι είναι ευτυχία; Είναι το να ζει κανείς όπως ζούμε τώρα εμείς, με τη Λ., οι δυο μας, απολαμβάνοντας την κάθε ώρα -τον πρωινό καφέ, δυο-τρεις ώρες ησυχίας το βράδυ.
Καμιά «ειδική» συζήτηση. Τα πάντα είναι σαφή, και γι’ αυτό τόσο ωραία! Αν αρχίζαμε να ορίζουμε την ουσία αυτής της προφανούς ευτυχίας, ο καθένας θα το έκανε με διαφορετικό τρόπο. Ίσως να είχαμε και κάποια διαφωνία!
Τα λόγια μου δεν θα της φαίνονταν σωστά, και το αντίστροφο. Παρεξήγηση! Και η ευτυχία θα συννέφιαζε. Καθώς πλησιάζουμε την ουσία ενός πράγματος, όλο και λιγότερα λόγια χρειάζονται.
Στην αιωνιότητα, στη Βασιλεία θα χρειάζεται μόνο το «Άγιος, Άγιος, Άγιος», μόνο λέξεις δοξολογίας και ευχαριστίας, μόνο προσευχή και η λάμψη του πληρώματος και της χαράς.
Να γιατί οι μόνες βαθιές και χρειαζούμενες λέξεις δεν είναι αυτές πού περιγράφουν την πραγματικότητα (συζητήσεις), αλλά αυτές πού είναι καθαυτό πραγματικές, και τέτοιες είναι το ίδιο το σύμβολο, η παρουσία και το μυστήριο της πραγματικότητας…
