Υπό Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. Παντελεήμονος
Η αγάπη του Θεού προς το πλάσμα Του δεν άφησε εγκαταλελειμμένο τον πεσμένο άνθρωπο. Η πρώτη υπόσχεση που δόθηκε, όταν οι πρωτόπλαστοι ήταν ακόμα μέσα στον επίγειο Παράδεισο, εκπληρώνεται. Ο Υιός και Λόγος του Θεού γίνεται άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο.
Η Θεία Ενσάρκωση φέρνει μία νέα ελπίδα στο ανθρώπινο γένος. Ο ερχομός του Θεανθρώπου έδειξε, ότι η εμφάνισή Του υπήρξε για όλη τη Δημιουργία μία «νέαν κτίσιν».
Ο Υιός του Θεού γεννήθηκε, χωρίς καμία ανθρώπινη επέμβαση, αλλά εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου ενανθρώπισε ως «εξ ασπόρου βλαστήσας γαστρός».
Η ταπείνωση και η υπακοή της Θεοτόκου Μαρίας προς το θέλημα του Θεού στάθηκαν οι αφορμές που ο Θεός Πατέρας την διαλέγει να γίνει η Μητέρα του Υιού Του.
Ο Υιός του Θεού ως προς την θεότητά Του είναι αμήτωρ• δηλαδή, ως Θεός δεν έχει μητέρα, διότι η Θεότητα δεν γεννιέται, όπως συμβαίνει κατά τη φυσική τάξη στα πλάσματα του υλικού κόσμου αυτού, ανθρώπους και ζώα. Ο Υιός του Θεού γεννήθηκε προ πάντων των αιώνων από τον Θεό Πατέρα, όπως από το φως εκπηγάζει το φως, έτσι και ο Υιός είναι αληθινός Θεός από αληθινό Θεό.
Γεννήθηκε από τον Θεό Πατέρα με απόρρητο τρόπο, που μόνον ο ίδιος ο Θεός Πατέρας γνωρίζει, και δεν δημιουργήθηκε σε κάποιο συγκεκριμένο χρόνο. Ο Υιός του Θεού είναι η προαιώνιος Σοφία του Θεού, είναι ο μόνος Αυτο-υπάρχων Θεός, που στην Παλαιά Διαθήκη αυτονομάζεται «ο ΩΝ». Αυτός ο Θεός Λόγος μέσα στο χρόνο δέχεται να ενσαρκωθεί για να σώσει το πλάσμα Του, που ο ίδιος δημιούργησε.
Ως προς την ανθρωπότητά Του ο Θεάνθρωπος είναι απάτωρ, δηλαδή δεν έχει σαρκικό πατέρα, διότι η Αγία Γραφή ξεκάθαρα διακηρύττει μέσα από το στόμα του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, ότι το παιδί που θα γεννηθεί «εκ Πνεύματος εστίν Αγίου». Η «Δύναμις του Υψίστου, επεσκίασε» την Παναγία και με την αγιαστική Χάρη του Παναγίου Πνεύματος την κατέστησε άσπιλη και αμόλυντη από κάθε αμαρτία.
Διότι, όπως ο Αδάμ πλάστηκε από το χώμα της γης που δεν είχε μολυνθεί από αμαρτία και ήταν αγνό και παρθενικό• έτσι, και ο νέος Αδάμ, ο Ιησούς Χριστός, έπρεπε να πλαστεί μέσα σε αγνή και παρθενική μήτρα, που δεν γνώρισε αμαρτία. Την ημέρα, λοιπόν, του Ευαγγελισμού, η Θεοτόκος Μαρία καθαρίστηκε από την προπατορική αμαρτία και αξιώθηκε να γίνει η Μητέρα του Υιού του Θεού ως προς την ανθρωπότητά Του. Από τη στιγμή της σύλληψης του Υιού του Θεού στην παρθενική Της μήτρα, η Θεοτόκος Μαρία καταστάθηκε σταθερή προς κάθε καλό και αρετή, και αποξενώθηκε οικειοθελώς από κάθε επιθυμητή ανθρώπινη σχέση. Γι’ αυτό θεωρείται βλασφημία το να λέγει κανείς, ότι η Θεοτόκος Μαρία, μετά τη γέννηση του Χριστού, είχε σαρκικές σχέσεις με τον Μνήστορα Ιωσήφ, ή είχε κι’ άλλα παιδιά.
Και είναι αλήθεια, ότι στο Ιερό Ευαγγέλιο αναφέρονται τα ονόματα των αδελφών του Χριστού, όπως είναι ο Ιάκωβος, ο Ιούδας, ο Ιωσή και ο Σίμων, αλλά αυτοί είναι παιδιά του Ιωσήφ από τον πρώτο του γάμου από τον απέκτησε έξι παιδιά, τέσσερα αγόρια και δύο κόρες. Σε κανένα σημείο της Αγίας Γραφής δεν αναφέρονται τα παιδιά του Ιωσήφ ως παιδιά της Μαρίας.
Η Θεοτόκος Μαρία σ’ όλη την Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη, διακηρύττεται ως Παρθένος, η οποία πριν τη γέννηση, τη στιγμή της γέννησης και μετά τη γέννηση του Θεανθρώπου μένει Παρθένος. Και θα μου επιτρέψετε, να αναφερθώ μόνον σε δύο από τις πιο σημαντικές προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης που αναφέρονται στο αειπάρθενο της Θεοτόκου Μαρίας. Ο Προφήτης Ησαϊας τρανώς διακηρύττει λέγοντας, «ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Ησ. 7:14). Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ στο 44ο κεφάλαιο του Βιβλίου του γράφει: «Και ἐπέστρεψέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῶν ἁγίων τῆς ἐξωτέρας τῆς βλεπούσης κατὰ ἀνατολάς, καὶ αὕτη ἦν κεκλεισμένη. Καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι’ αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ εἰσελεύσεται δι’ αὐτῆς, καὶ ἔσται κεκλεισμένη» (Ιεζ. 44:1-2). Βλέπετε, ότι εκατοντάδες χρόνια προτού γεννηθεί η Θεοτόκος Μαρία, οι άγιοι Προφήτες ευρισκόμενοι κάτω από τη φωτιστική Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, μίλησαν ξεκάθαρα για την αειπαρθενία της; Γι’ αυτό και στην Ορθόδοξο αγιογραφία η Θεοτόκος ιστορείται να κρατά το Βρέφος Χριστό δείχνοντας, ότι πραγματικά είναι Μητέρα, ενώ στους δύο ώμους και στο επάνω σημείο του μετώπου της σημειώνονται τρία αστέρια που εκφράζουν το Ορθόδοξο Δόγμα της Αειπαρθενίας της Θεοτόκου.
Όσοι δεν δέχονται το αειπάρθενο της Θεοτόκος αποδεικνύουν ένα και μοναδικό πράγμα, την απιστία τους στα μεγαλεία του Θεού. Διότι, εάν δεν πιστεύεις, ότι ο Θεός μπορεί να διατηρήσει άφθαρτη την παρθενία μιάς αγνής κόρης, τότε, πώς θα πιστέψεις, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος; Γι’ αυτό και ο ιερός υμνογράφος αποκαλεί τους αιρετικούς και τους απίστους «ασόφους φιλοσόφους» και «αλόγους τεχνολόγους», που προσπαθούν με πονηρά τεχνάσματα του λόγου να διαστρεβλώσουν και να παρερμηνεύσουν τις Θείες Γραφές που αναφέρονται στο Μέγα Μυστήριο του τόκου της Θεοτόκου Μαρίας.
Αυτό το «ξένον τόκον» βλέποντες, εμείς οι Ορθόδοξοι, αποδεχόμαστε με πίστη ορθή και στρέφοντες «τον νουν» μας προς τον «ουρανόν» θαυμάζομε την Μαρία ως το «αναμφίβολον καύχημα» των Ορθοδόξων και αναφωνούμε προς αυτήν το «χαίρε, δι’ ης ηνοίχθη Παράδεισος». Γιατί, όπως η προμήτορα Εύα υπήρξε η αιτία να εξοριστεί ο άνθρωπος από τον επίγειο εκείνον Παράδεισο και διά της παρακοής να εισβάλλει, σαν θανατηφόρα αρρώστια, η αμαρτία και ο θάνατος στον κόσμο• έτσι, η Θεοτόκος Μαρία υπήρξέ η αιτία διά της οποίας το ανθρώπινο γένος βρήκε ξανά τον δρόμο «εκ γης προς ουρανόν».
Για μας τους Ορθοδόξους η Θεοτόκος Μαρία είναι η «ελπίς των αιωνίων αγαθών». Και για όσους επιθυμούν να σωθούν η Θεοτόκος θα είναι γι’ αυτούς Εκείνη που θα τους σηκώσει από τον «βυθό της αγνοίας» και θα αποδειχθεί ο σωτήριος «λιμήν», που θα τους δεχθεί με μητρική στοργή και αγάπη στα ουράνια σκηνώματα. Γι’ αυτό, καθημερινά, ας απευθύνουμε προς αυτήν τον αγγελικό χαιρετισμό, «Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε».
