-Πάτερ Αββακούμ ποία είναι η θέσις σου απέναντι της φιλοσοφίας;
-Αληθής φιλοσοφία τέκνον μου, απήντησε, ευρίσκεται εις τα Ευαγγέλια, εις τας επιστολάς του Απ. Παύλου και αλλαχού της Γpαφής, ως επίσης εις τα έργα των Πατέρων και τους βίoυς των Αγίων. Ό,τι γενικώς καλείται φιλοσοφία είναι, εν συγκρίσει προς τα ανωτέρω, κάτι το ανάξιον. Άκουσε τι λέει ο Παύλος εις την Α’ επιστολήν του προς τον Τιμόθεον: «Ώ τέκνον Τιμόθεε, την παρακαταθήκην φύλαξον, εκτρεπόμενος τας βεβήλους κενοφωνίας και αντιθέσεις της ψευδωνύμου γνώσεως, ήν τινες επαγγελλόμενοι περί την πίστιν ηστόχησαν» (6, 20-21).
-Πώς απέκτησες αυτήν την ικανότητα (ακριβούς γνώσης και ερμηνείας της Αγίας Γραφής), ερώτησα τον π. Αββακούμ.
-Είναι αποτέλεσμα καθημερινής σπουδής και αγνότητος, και πάνω απ’ όλα δώρον του Αγίου Πνεύματος, απήντησε.
-Πάτερ Αββακούμ πες μου είναι δυνατόν για ένα πού ζη στον κόσμο να επιτύχη την αγιότητα;
-Είναι πολύ δύσκολον, απεκρίθη, αλλά όχι αδύνατον. Ο Άγιος Χρυσόστομος λέγει ότι: «δεν είναι ο τόπος, αλλά ο τρόπος που κάνει αγίους». Εν τούτοις ο Άγιος προέτρεπε τους ανθρώπους, οι οποίοι ζουν στον κόσμον να πηγαίνουν εις τους πατέρας που ζουν εις την έρημον και να εξομολογούνται εις αυτούς.
-Γέροντα, οι καλοί άνθρωποι που δεν είναι βαπτισμένοι, πώς θα τούς κρίνη ο θεός; Και όταν κάνει κανείς το καλό, το βρίσκει;
-Το βρίσκει! Ο Θεός είναι δικαιοκριτής. Δεν χάνει κανένας, αφού κάνει το καλό και είναι αβάπτιστος. Το ίδιο με ρώτησαν πριν πέντε χρόνια ο Άγγλος πρόξενος στην Αθήνα με τον γραμματέα του, που ήλθαν να με βρουν εδώ, στην Βίγλα, και εζήτησαν να τους εξηγήσω τους λόγους του Απ. Παύλου: «Δόξα δέ και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω το αγαθόν, Ιουδαίω τε πρώτον και Έλληνι ……» (Ρωμ. 2, 10). Τους είπα ότι έχει να κριθή και ο πιο βάρβαρος, διότι ο Θεός σε κάθε ανθρώπου καρδιά έχει τον νόμον του γραμμένον. Ούτε ο βαπτισμένος χάνει που κάνει το καλό, ούτε ο αβάπτιστος. Και τους εξήγησα αυτά που λέει και το Τριώδιον.
-Γέροντα, λέτε να επλησίασε ο καιρός για τους Τούρκους;
-Αυτά μην τα θεολογείς. Όλα έρχονται σιγά – σιγά. «Ουκ ευθέως το τέλος», λέει η Γραφή. Διπλά θα πάθουν κακά απ΄ ό,τι μας έκαναν.
ΑΒΒΑΚΟΥΜ Ο ΑΝΥΠΟΔΗΤΟΣ, Β΄ ΕΚΔΟΣΗ, ΑΘΗΝΑ 1988, σελ. 54 κ.ε.
-120x86.jpg)
