Πόσο κακό πράγμα είναι το θέλημα του ανθρώπου, διότι κρύβει εγωϊσμό, υπερηφάνεια, φιλαυτία και τόσα άλλα. Γι’ αυτό ο υποτακτικός απαλλασσόμενος από το ίδιο θέλημα, απαλλάσσεται από τα πάθη. Ο Χριστός υπήκουσε μέχρι σταυρικού θανάτου, δηλαδή τελείας νεκρώσεως του ιδίου θελήματος.
Εάν ο Χριστός, ανθρωπίνως δεν έκαμνε υπακοή, δεν έκοβε το δικό του θέλημα, ο άνθρωπος δεν θα εσώζετο! Όπως ακριβώς δεν σώζεται και ο άνθρωπος εκείνος, που κρατά το θέλημά του και κάνει εκείνο που θέλει αυτός. Τι σημαίνει απάρνησι του ιδίου θελήματος; Το ίδιο θέλημα το κάνω πέρα, το αρνούμαι, το απαρνούμαι. Δεν έχω καμμία σχέσι μαζί του. Μόνον όταν ο υποτακτικός φθάση στο σημείο αυτό, να απαρνηθή κατά τέτοιο τρόπο το θέλημά του, τότε και μόνο απαλλάσσεται από τα πάθη. Όσον εγκαταλείπει το ίδιο θέλημα, τόσο γνωρίζει ελάφρυνσι από την ενόχλησι των παθών.
Εάν ο υποτακτικός γνωρίση στην πράξι το «ευλόγησον», και το «νάναι ευλογημένον», αυτός ο υποτακτικός θα στεφανωθή με αμάραντο στέφανο στον ουράνιο κόσμο. Όπου ο υποτακτικός έβαλε το θέλημά του, εκεί έβαλε δηλητήριο και δεχόμενος δηλητήριο αυτοδηλητηριάζεται. Και λάθος να του δοθή μια εντολή, όμως για την υπακοή που θα κάνη, ο Θεός θα ευλογήση… Ένας υποτακτικός έκανε τόσο απερίεργη υπακοή, που ο Γέροντας του έλεγε και πήγαινε και έκλεβε διάφορα πράγματα από τα κελλιά των αδελφών και του τα έφερνε! Ο Γέροντας τα έπαιρνε και τα έδινε πίσω και ποτέ δεν τον πείραξε ο λογισμός να του ειπή: « Μα τι είναι αυτό που μου κάνει ο Γέροντας; Με προτρέπει, με μαθαίνει να κλέβω; Να μου γίνη μια συνήθεια κατόπιν το κλέψιμο;». Σκέφθηκε και είπε: « Εγώ υπακούω, τώρα τι είναι αυτό που κάνω, δεν ξέρω. Ένα ξέρω, ότι υπακούω».
Γέροντας Εφραιμ ο Φιλοθεΐτης
