Κήρυγμα Πρωτ. Παναγιώτη Δ. Ρούβαλη
«Μέλλει γαρ Ηρώδης ζητειν το Παιδίον του απολέσαι Αυτό»
Η υποδοχή που επεφύλαξε ο κόσμος στον Γεννηθέντα Χριστόν και Σωτήρα μας, κάθε άλλο παρά καλή ήταν, δεν ήταν η πρέπουσα.
Ο Ηρώδης «ζητεί το Παιδίον του απολέσαι Αυτό». Ας δούμε τη θλιβερή αυτή πραγματικότητα. Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης εσημείωσε στις πρώτες γραμμές του Ιερού Ευαγγελίου του, αυτά τα πολύ χαρακτηριστικά: «εις τα ίδια ήλθε και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον». Δηλαδή, ο ιδιαίτερος, ο ξεχωριστός, ο «περιούσιος» λαός Του, αν και αξιώθηκε της μεγίστης τιμής να γεννήση ως άνθρωπον τον Μεσσίαν και Λυτρωτήν του κόσμου, δεν επέδειξαν απέναντί Του, την πρέπουσαν συμπεριφοράν. Ουδείς προσεφέρθη κατά την Γέννησιν Του να του παραχωρηθεί «τόπος εν τω καταλύματι», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς (Λουκ Β’7).
Αντιθέτως, ο βασιλιάς Ηρώδης ακονίζει τα μαχαίρια του. Και το δείχνει με κάθε τρόπο. Κατ” αρχάς δείχνει ενδιαφέρον και πρωτοφανή διάθεση να διευκολύνει τους μάγους, έχοντας όμως στο αρρωστημένο και βρώμικο μυαλό του φονικόν σχέδιον, το οποίον το θέτει αμέσως εις ενέργειαν «ιδών ότι ενεπαίχθη υπό των μάγων», με την κακουργίαν της σφαγής των νηπίων. Και έπραξε αυτήν την κακουργίαν νομίζοντας ότι κατ” αυτόν τον τρόπον θα μπορέσει να διασώσει την δική του βασιλεία. Πόσο μικρός φαίνεται μπροστά στο Θεό, ο οποίος προετοίμασε προ των αιώνων την σωτηρίαν του κόσμου δια της ενανθρωπίσεως του Υιού Του και μπορεί να ματαιώσει και να διασώσει την ζωήν του επιβουλευομένου νηπίου. Και ο μεν Κύριος διέφυγε ασφαλής εις την Αίγυπτον, κατόπιν πληροφορίας του Ιωσήφ υπό του Αγγέλου «εγερθείς παράλαβε το Παιδίον και την Μητέρα Αυτού και φεύγε εις Αίγυπτον και ισθι εκεί, εως αν ειπω σοι, μέλλει γαρ Ηρώδης ζητείν το Παιδίον, του απολέσαι Αυτό». Διέφυγε διωκώμενος και πρόσφυξ και επιστρέφει εξ” Αιγύπτου μετά τον θάνατον του Ηρώδου και εγκαθίσταται εις την Ναζαρέτ μέχρι της ενηλικιώσεώς Του και της δημόσιας εμφανίσεώς Του.
Τι θα μπορούσαμε να πούμε όμως για την μετέπειτα κακότητα των Φαρισαίων και των άλλων εχθρών Του, οι οποίοι συνώμοσαν εναντίον Του και τον ανεβίβασαν εις τον Γολγοθάν και εις τον Σταυρόν; Τι όμως, θα μπορούσαμε να πούμε επίσης, για την συνέχειαν της εχθρότητας, της πολεμικής και της αντιδράσεως των εχθρών του Κυρίου δια μέσου των αιώνων μέχρι και σήμερα; Τι νομίζετε; Εάν βρισκόμασταν εμείς στην θέσιν εκείνων, που ανάμεσά τους γεννήθηκε ο Χριστός, η συμπεριφορά μας θα ήταν καλύτερη; Η απάντηση θα πρέπει να δοθεί μπροστά στη σημερινή πραγματικότητα και του βαθμού της δικής μας προσωπικής αποδοχής του μηνύματος των Χριστουγέννων. Διότι και σήμερα και εις τον καθένα μας ξεχωριστά, απευθύνεται ο Κύριος. Και πώς συμβαίνει αυτό; Όχι βέβαια «μετά παρατηρήσεως» (Λουκ ιζ’20) και άλλων εξωτερικών και εντυπωσιακών τρόπων, πχ με θαύματα, αν και θα μπορούσαμε να πούμε ότι και αυτά δεν απουσιάζουν.
Αλλά, αθορύβως και εσωτερικώς. Μια καλή σκέψη, μια καλή διάθεση που να αφορά την διόρθωσή μας, είναι φωνή και κάλεσμα Κυρίου. Μια καλή συμβουλή ή ένα κήρυγμα διδακτικόν, είναι ουράνιον μήνυμα. Αλλά, και θαύματα ουκ ολίγα! Θαύματα τα οποία αναφέρονται στην προστασίαν της ζωής μας και των μελών της οικογένειάς μας. Επεμβάσεις του Θεού προς επίλυσιν των προβλημάτων μας! Ενδειξις ότι μας κρούει Εκείνος την θύραν.
Αλλά, και πλήγματα πολλές φορές και θλίψεις και άλλοτε ευλογίες και ευεργεσίες θεόσδοτοι, είναι πάλιν αφορμές, προκειμένου να στραφούμε προς Αυτόν εν πίστει και μετανοία.
Πάντως ας εξετάσωμε με πολλή προσοχή την διάθεσίν μας. Έχωμε λάβει την απόφασιν να γίνουμε δικοί Του, δηλαδή υπήκοοί Του και να υπακούουμε εις τον Θείον Λόγον Του; Τα φετινά Χριστούγεννα τον υπαντήσαμε με τέτοια διάθεσιν και απόφασιν;…
