Του Αγίου και Mεγάλου Aντωνίου
Όταν κανείς προσπαθεί να πετύχει τέλεια καθαρότητα, πρέπει να φέρει αρμονικά και ισορροπημένα μέσα στη ψυχή και στο σώμα του τους κόπους της μετάνοιας.
Όταν ο νους λάβει τέτοια χάρη, ώστε να μπορέσει να αγωνίζεται εναντίον των παθών χωρίς να νιώθει λύπηση για τον εαυτό του και χωρίς να κάνει τα χατίρια του εαυτού του, τότε οδηγείται και παρηγορείται από το Άγιο Πνεύμα. Με τη βοήθεια Του μπορεί να αποκρούσει μέσα του όλες τις ακάθαρτες προσβολές που πηγάζουν από την επιθυμία της καρδιάς.
Όταν το Άγιο Πνεύμα ενωθεί με το νου ή το πνεύμα του ανθρώπου, βοηθά τον άνθρωπο στην απόφαση του να τηρήσει αυστηρά τις εντολές που διδάχτηκε. Έτσι που να του δείχνει πως ν’ απομακρύνει από την ψυχή του όλα τα πάθη. Όχι μόνο αυτά που προέρχονται από τη σάρκα, αλλά κι εκείνα που ανήκουν στην ψυχή και υπάρχουν σ’ αυτή ανεξάρτητα από το σώμα. Το Πνεύμα το Άγιο διδάσκει τον άνθρωπο να κρατάει το σώμα του εκεί που πρέπει. Όλο το σώμα, από το κεφάλι ως τα πόδια. Διδάσκει τα μάτια ν’ ατενίζουν με καθαρότητα, τα αυτιά να ακούσουν ειρηνικά και να μη χαίρονται ν’ ακούνε κουτσομπολιά, συκοφαντίες και κατακρίσεις. Τη γλώσσα να λέει μόνο το καλό, ζυγίζοντας την κάθε λέξη και να μην επιτρέπει τίποτα το ακάθαρτο ή το εμπαθές να μπει σε όσα λέει.
Τα χέρια να κινούνται προπάντων για προσευχή και για έργα ελεημοσύνης και γενναιοδωρίας. Το στομάχι να περιορίζεται μέσα στα όρια της ευπρέπειας όταν τρώει και πίνει και να δέχεται μόνο τόσο, όσο χρειάζεται για να συντηρείται το σώμα, χωρίς ν’ αφήνει την επιθυμία και τη λαιμαργία να παραβιάσουν τα όρια αυτά.
Τα πόδια να βαδίζουν με δικαιοσύνη, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, για να κατευθύνονται στην εξυπηρέτηση των αγαθών. Με αυτόν τον τρόπο το σώμα συνηθίζει σε κάθε καλό. Και αφού υποταχθεί στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος αλλάζει σιγά-σιγά. Έτσι που στο τέλος να συμμετέχει ως ένα σημείο στις ιδιότητες του πνευματικού σώματος που θα λάβει στην ανάσταση των δικαίων.
